Game of Time {Tom Riddle/Tomione} √

14|Do You Pity Me?

Tom parmaklarını kütüphanedeki masanın üzerine ritmik hareketlerle vurmaya devam ederken sağ elini çenesine yaslayarak derin bir nefes almıştı.Bir kaç dakika öncesine kadar Harry Potter'ın yanındaydı ancak Potter Ginny ile vakit geçirmek için ondan bir kaç dakikalığına - bu saatler sürecekti ve Tom bundan emindi - zaman istemişti.Tom önündeki kitabı yavaşça kapatarak ayağa kalkarken nefesini seslice dışarı verdi.

Hermione Granger.

Rafın ucundan gördüğü kabarık kahverengi saçlarla o tarafa doğru yönelirken genç kızın dikkatle rafları süzdüğünü fark etmişti.Bir kaç adımda ona yaklaşırken nefesini bilerek kızın yüzüne doğru üfledi.Hermione hızla gerilerken Tom'u farketmeden önce gözlerindeki endişe yeşil irisler ile karşılaşması sonucu yerini rahatlamaya bırakmıştı.Genç adamı yavaşça süzdü.

"Daha iyi görünüyorsun."

Tom başını olumlu anlamda sallarken hemen sağındaki rafa yaslanarak dudaklarını aralamıştı.

"Bir hafta oldu Hermione.Bana bu şekilde davranmaya ne zamana kadar devam edeceksin?"

Hermione gözlerini kısarak Tom'a bakmayı sürdürdü.Ardından nefesini sesli bir şekilde dışarı verdi.

"Haklısın.Biraz abarttım sanırım.Üzgünüm."

Tom omzunu silkerek önemli olmadığını belirtirken tekrar doğrularak dik bir konuma geldi.Ellerini cebine yerleştirmişti.Dilini alt dudağında gezdirdi.

"Draco ile konuştunuz mu?"

Hermione Tom'un siyah buklelerine dikti gözlerini.

"Evet."

Tom devam etmesini bekler gibi genç kıza bakmayı sürdürürken Hermione'nin ona kaşlarını kaldırarak bakmasıyla nefesini sesli bir şekilde dışarı vermemek için kendini tutmuştu.

Herneyse.Ne konuştukları o kadar da önemli değil.

Hermione üst raflardan bir kitabı eline alarak yürümeye devam ederken Tom'da hemen arkasından gitmiş ve kızın yanına oturmuştu.

"Granger."

Hermione elindeki kitabın sayfalarını karıştırmaya devam ederken mırıldandı.

"Hmm?"

"Düşünüyordum da...Neden benimle arkadaş olmak istedin?Sonuçta geldiğim günden itibaren pek de iyi anlaştığımız söylenemez-"

"Evet.Birbirimize asa doğrulttuk ve tabii bir de senin bana kehanetimeki çocuk belki benim diyerek beni alaya alman var.Ah bir de-"

Tom daha fazla devam etmene gerek yok der gibi araya girdi.

"Evet herneyse.Sorumun cevabı bu değil."

Hermione rahatça omzunu silkti.

"Açıkçası senden pek hazetmiyordum ama seni inceledikçe yanlış anlaşılmaya müsait biri olduğunu fark ettim.O gün sana asamı doğrultmamın nedeni Harry oldukça zor bir durumdayken gülümsemendi.Her şeyi senin planladığını düşünmüştüm.Fakat daha sonrasında onu gülümsetmek için ona gülümsemiş olabileceğini düşündüm.Ayrıca sanırım geldiğin okulda pek fazla arkadaşın yok.Geldiğinden beri hiçbirinden mektup almadığını farkettim.Aynı şekilde ailenden de.Bu nedenle neden arkadaş olmayalım ki diye düşündüm."

Tom'un yüzü hızla gerildi.

"Bana acıyor musun?"

Sesi karşısındakinin titremesine yol açabilecek cinsten soğuktu.Hermione başını hızla olumsuz anlamda salladı.

"Hiç kimsenin acınmak gibi bir tabire uymadığını düşünüyorum.Zekisin ve bu çoğu kişiden seni önde tutuyor.Neden sana acıma hissiyatı duyayım ki?"

Tom derin bir nefes aldı.Genç kız konuşmaya devam ediyordu.

"Seninle arkadaş olmamın hepimiz açısından iyi olacağını düşündüm.Hem bu sayede diğerleri ile de daha çok yakınlaştığını farkettim.İlk günler bazen gözlerinde saf nefret varmış gibi hissediyordum ancak şu an baktığımda bunun tamamen değiştiğini görebiliyorum."

Hermione Granger gerçekten iyi bir gözlemciydi.

Genç Gryffindor'lu elindeki kitabı hızla karıştırmaya devam ederken oluşan sessizliği fark etmemişti.Tom'un parmaklarının omzuna dolandığını hissetti önce.Ardından hızla ona doğru eğildiğini.

Tom dişlerinin arasından tıslarcasına konuşmaya başlamıştı.

"Benimle arkadaş olmanın Dumbledore'un sana verdiği görevle bir ilgisi var mı peki?"

Hermione sertçe yutkunurken Tom Riddle'ın yeşil irislerinden bakışlarını çekebilmek için büyük bir  uğraş verdi.Tom göz temasını kesmesine izin vermiyordu.

"Benim hakkımda olan bazı şeyleri ona yetiştirdiğinin farkındayım Hermione.Aptal gibi mi görünüyorum?"

Kesinlikle öyle görünmüyordu.Hatta Hermione onun zekasının çok çok ileride olduğunun farkındaydı.Genç kız alt dudağını ıslatarak dudaklarını araladı.Boğazı panik duygusu ile kurumuş gibiydi.

"Dumbledore sadece senin iyi olup olmadığını öğrenmek için ona bilgi vermemi istedi.Emin değilim ancak o ve senin aranda bizim bilmediğimiz bir şey var ve Dumbledore bu yüzden sana dikkat etmemi söyledi.Ancak bunun seninle arkadaş olmamla bir ilgisi yok.Zaten Dumbledore bu yüzden beni görevlendirdi.Diğerlerinden daha çok benimle yakın olduğunu düşünüyor."

Tom kızın omzunu bırakarak geri çekilirken dudaklarını birbirine bastırmaya devam ediyordu.

Genç adam zihnefend konusunda aslında oldukça başarılıydı.

Hermione Granger'ın zihnine girerek genç kızın yalan söyleyip söylemediğini anlayabilirdi.

Ancak bu zamana geldiğinde bu yeteneğini kullanamadığını farketmişti.Voldemort'un zihnine yaptığı saldırılar bu zamanda yeteneğini kullanmasını engelliyordu.

Zamanına geri dönmek için başka bir sebep daha bulmuştu.

Ancak dürüst olmak gerekirse daha bir kaç gün önce yaşadığı yanılgıyı hala net olarak hatırlayabiliyordu.Buraya geldiğinde daha önce görmediği şeyleri görmüştü.

Ya da görebilmesi için kendine izin vermişti.

Geceleri bu konuda düşünüyordu.Ancak içinde verdiği kavga onu daha kötü bir çıkmaza sürüklemekten başka bir işe yaramıyordu.

Tom Riddle kendi olmak ya da Lord Voldemort olmak arasında ince bir çizgideydi.Atacağı en ufak bir yanlış adım onu tepetaklak edebilirdi.Bu yüzden dikkatli olması gerekiyordu.Bunu biliyordu.Buraya ilk geldiği günden beri dikkatli olması gerekiyordu aslında.

Yeşil gözlerini Hermione'nin üzerinde yoğunlaştırdı.Yavaşça kıza doğru eğilirken derin bir nefes almıştı.Sesli bir şekilde yutkundu ve dudaklarını kızın kulağına yaklaştırdı.Hermione nefesinin kesildiğini hissedebiliyordu.

Gözlerini yumdu Tom Riddle ve dudaklarını araladı.

Ufak bir adım diye düşündü.

Bu adımı attığı için pişman olmamak istiyordu.

"Sana güveniyorum Granger."

Sesi bir fısıltı gibi kızın kulağına ulaşmıştı.Gözlerini tekrar açarken geri çekildi.Hermione'nin gözlerinin kapalı olduğunu şimdi farkediyordu.

Genç kız derin bir nefes aldı.Oksijen ciğerlerine dolarken dudağını sertçe ısırmıştı.

Tom Riddle kızın kahverengi irislerine bakarken kollarını göğsünde birleştirdi ve tek kaşını kaldırdı.

Bu verdiği kararın ona nelere mâl olabileceği hakkında hiçbir fikri yoktu.