The Girl from the Prophecy(Endelta Series#1) (COMPLETED)

Chapter 26

Tulala ako habang naglalakad pabalik sa loob ng palasyo.Wala akong nagawa kundi umiyak habang lumalayo siya sa akin.Gusto kong habulin siya pero nanghihina na ako.

"Zafrina!You look like a mess!"Celeste run towards me before I get into the hall.

Unti-unti akong bumagsak dahil sa panghihina.Mabuti nalang at nahawakan niya ako agad.Hindi ko na napigilan ang sarili ko at napaiyak nalang sa kaniya.I cried all the pain that I am feeling,hoping that it will vanished.

"Celeste..."I whispered and let myself cry in front of her.

I hug her and buried my face on her shoulder.Naramdaman ko na hinahagod niya ang aking likod upang aluin ako.But that's not helping,the pain is still there.

"Let's go,ihahatid na kita sa iyong silid.Hindi ka maaaring makita ng lahat na ganiyan ang hitsura."Dahan-dahan niya akong inalalayan patayo at tumungo sa aking silid.

"Si...Elena,nasaan siya?"I stopped walking when I remember my friend.She's been suffering right now.I need to be there for her.

"She's in my room."Nagsimula na akong maglakad patungo sa silid ni Celeste ng bigla niya akong pigilan.

"You have to rest!You're miserable!"Galit akong tumingin sa kaniya at padabog na tinanggal ang kamay niya sa akin.

"My friend needs me! She's suffering right now!"I shout at her.

"You are suffering too!Bakit ba iniisip mo pa ang kalagayan niya?Mas mahirap ang sitwasyon mo ngayon!"Parang natauhan ako sa sinabi niya at umiwas ng tingin.

Elena needs me,she need me right now.She never left my side so I will do the same.Gusto ko nasa tabi niya ako hanggang sa mawala ang sakit na nararamdaman niya.I will just pretend that I am fine,para hindi ako makadagdag sa problema niya.

"Just a few minutes.I just need to assure that she's okay."Celeste sighed like she doesn't like what I am going to do.

I just don't want Elena to cry alone.I want to be on her side kahit hanggang sa makatulog siya.Gusto kong kahit pansamantala ay mawala ang sakit na nararamdaman niya.

"Few minutes."Celeste reminded me before I open the door.

Elena was sitting on the bed while her hands was covering her face,crying.As long as I can hindi ko muna sasabihin sa kaniya ang nangyari sa akin ngayon.Tears was building up in my eyes as I saw how hurt she was.Mas nakadagdag pa ito sa bigat na nararamdaman ko ngayon.

"Hey..."I said softly and sat beside her.

"Stop crying...it won't help."Natahimik ako saglit dahil sa sinabi ko.

I smiled bitterly when I remember something.

He used to say it to me when I am crying.

I hug her and rested her head on my shoulder.I sighed when I feel like I also felt her pain.Nasasaktan ako na makita siyang ganito.Kung nakinig lang sana siya sa akin.

"Sana ako nalang Zaffy..."Her voice broke.I brushed her hair to comfort her.

Sana ako nalang din,Elena...

"Ang sakit makita siyang kasama ang mate niya.Ako 'yun dati eh.Ako yung tinititigan niya ng ga'non.Tapos bigla nalang nagbago sa isang iglap."Ramdam ko din 'yan...

"But I can't do anything.Wala akong laban...mate niya 'yon eh.Sana sabay nalang namin natagpuan para hindi ako masaktan.Sana masaya ako ngayon."Hindi ko na napigilan ang pagpatak ng mga luha ko dahil sa sinabi niya.

"Sobrang sakit na..."Humiwalay ako sa kaniya at hinawakan ang mukha niya.

I wiped her tears but it keeps on flowing.I gave her a sad smile and hug her.I don't want her to see me crying.I also wiped my tears away.