Życie to nie tylko przetrwanie

Rozdział 24

Clarke pov

-Jak myślisz, jak Aden zareaguje?- dopytałam cioci.
-Szczerze mówiąc nie mam pojęcia, ale na pewno wszystko będzie w porządku.- odparła z uśmiechem.
Sądzę, że Lexa i Aden się dogadają, oboje są inteligentni i kochani. Według mnie, podejście Woods do życia jest cudowne, a zwłaszcza po tylu sytuacjach, które przeżyła. Na swojej drodze natrafiła na wiele przeszkód, ale widząc to jaka jest na co dzień, nic mi w niej nie brakuje.
-Jak się masz Raven, bardzo długo cię nie widziałam?-
Przerwała moje rozmyślania ciocia Indra.
-Jest naprawdę świetnie, praca to mój drugi dom, a u mego boku jest Luna.- odparła z szerokim uśmiechem latynoska.
-Cieszę się z waszego szczęścia, a jak Octavia?- dopytała po chwili.
-Wszystko dobrze, przeżyła ciężkie chwile, ale już jest okej.- odpowiedziałam, a po chwili usłyszałam otwierane drzwi.
Do salonu weszła rozpromieniona Lexa i zadowolony Aden, lekko wtuleni w siebie, razem się śmiejąc usiedli przy mnie.
-Hej skarbie.- wyszeptała do mojego ucha i lekko je przygryzła.
Lekko zawstydziłam się na ten gest, nadal nie mam pojęcia dlaczego ona tak na mnie działa.
-Jak tam nasze rodzeństwo?- zapytałam.
Lexa spojrzała na chłopaka i puściła mu oczko.
-Wydaje mi się, że bardzo dobrze.- odrzekła wesoło.
-A ty co o tym sądzisz Ad?- dopytała brata.
Chłopiec chwilę się zastanawiał, ale zaczął.
-Myślę że, lepszej siostry nie mógł bym sobie wymarzyć.- powiedział słodkim tonem i lekko ziewnął.
-Chyba pora do łóżka szkrabie.- dopowiedziała zielonooka.
Chłopiec posłusznie wstał z kanapy, pożegnał się z wszystkimi w pokoju i poszedł na górę.
Zauważyłam, że Lexa się nad czymś zastanawia.
-Coś się stało?- zapytałam troskliwie.
-Nie, to znaczy. Zastanawiam się czy nie wypada mi jakoś dołożyć się do utrzymania brata.- powiedziała do mojego ucha lecz lekko za głośno.
-Lexa, nawet o tym nie myśl. Aden jest dla mnie synem i nie musisz się niczym martwić, zawsze możesz zabrać go na nocowanie lub coś w tym stylu.- odparła najstarsza.
Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko, a ja spojrzałam na zegarek.
22.38 już późno, a jutro szkoła.
-Dziewczyny chyba na nas pora.- powiedziałam wstając.
-Naprawdę pani dziękujemy, za wszystko.- dodała szatynka.
-Wystarczy Indra, nie jestem aż tak stara.-
Zaśmiałyśmy się na komentarz i wyszłyśmy z domu. Raven i Luna wsiadły do auta, po tym jak zaproponowały nam dojazd, ale z niego zrezygnowałyśmy. W końcu nie miałyśmy daleko do domu.

Weszłyśmy do domu z dobrymi chumorami,  poszłam do sypialni, zabrałam z niej za dużą bluzkę, bieliznę i weszłam do łazienki.
Krople ciepłej wody płynęły rozluźniająco po moim ciele.

Lexa pov

Podeszłam do kuchni i wstawiłam wodę na herbatę, wyjęłam 2 kubki i położyłam na blacie. Gdy woda już się zagotowała, zalałam herbatę i zaniosłam do salonu. Weszłam po schodach na górę, musiałam podłączyć telefon, a ładowarka jak zwykle była w sypialni. Po drodze usłyszałam głos z łazienki, ustałam przy drzwiach i skupiłam się na dźwięku.

You're the light, you're the night.
You're the color of my blood.
You're the cure, you're the pain.
You're the only thing I wanna touch.
Never knew that it could mean so much, so much.

You're the fear, I don't care.
'Cause I've never been so high
Follow me to the dark.
Let me take you past our satellites
You can see the world you brought to life, to life.