MAHALLE AŞKI

2. BÖLÜM

Sabah telefonun alarmının çalması ile uyandım. Diğer kızlar gibi değildim ben. Güne erken başlamayı severdim. Sonuçta erken kalkan yol alır değil mi?

Yatağımdan mutlu bir şekilde kalktım. Çünkü yakın bir zamanda ilkokuldan beri yanımda olan ve her anımı paylaştığım arkadaşımın oturduğu mahalleye taşınacağız. Tabiki de o bunu bilmiyor. Ona sürpriz olmasını istediğim için söylemedim. Sadece babası Erkan amca ve annesi Selma teyze biliyor.

Selma teyze ve Erkan amca da biz eve geldiğimizde bize yardım edecekleri için biliyorlar. Yoksa normalde onlara da söylemeyecektik.Evet şu anda olduğumuz konuya dönersek ben yatağımdan kalktım ve banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım.

Peçetelikten aldığım 2 peçete ile yüzümü ve ellerimi kuruladım. Banyodan çıkıp odama gittim ve rahat bir şeyler giyindim. Odamdan çıkıp mutfağa gideceğim sırada koridorda babamla karşılaştık. Mavi beyaz çizgili pijama takımı ile elinin tersi ile gözlerini  ovuşturarak kaşıyordu karşımda. Şu anda gözüme çok tatlı gözüktü.

Küçük bir kahkaha atarak yanına doğru koştum. Yine gülerek beline sarılınca o da gülerek bana sarıldı. Neredeyse 2 dakika kadar sarıldıktan sonra ayrılıp yanağına küçük bir öpücük kondurdum. Babam elini aniden saçlarıma doğru uzatıp karıştırdığında şaşkınlıkla geri çekildim. Ama çok geçti saçlarım kuş yuvasına dönmüştü.

Babam halime az öncekine nazaran büyük bir kahkaha attı. Sonra koridorun ortasında şaşkın bir ben bırakarak mutfağa gitti. Bir 5 dakikalık şaşkınlıktan sonra bende babamın arkasından koştum ve mutfağa girdim.  O sırada mutfaktan çıkan babamla çarpıştık. Babama özür dileyip yanından geçerek mutfağa girdim.

Annem kahvaltıyı hazırlıyordu. Arkadan sessizce yaklaşıp belini gıdıkladım. Tabiki de tiki olduğu için benden kaçmaya çalıştı. Başardı da. Annem ocağın oraya doğru kaçarken ben de kahkaha atmakla meşguldüm. Annemin benden kaçtığı için yarım bıraktığı salatalık doğrama işini ben üstlendim.

Hızlı bir şekilde kahvaltıyı hazırladıktan sonra salonda oturan babama seslendim. Babam televizyonu kapatıp mutfağa gelirken bende doğradığım salatalık ve domatese tuzu atıp masaya bıraktım.
 
Masada yerime otururken annem yanıma babam da annemin karşısına doğru oturmuştu. Masada oluşan sessizlik babamı rahatsız etmiş olacak ki boğazını temizleyerek konuşmaya başladı:

- " Aysel, Çiçek size bir şey söyleyeceğim."

- " Şöyle Arda bir şey mi oldu? "

- "  Bu sabah emlakçı ile konuştum normalde yakın bir zamanda yola çıkacaktık ama maalesef emlakçının bir yakını vefat ettiği için bugün eve yerleşmeye gidemeyeceğiz"

- " Tamam Arda. Ne yapalım, Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun."

Daha sonra ise masada bir sessizlik oldu. Masayı kaldırıp annemlere odamda olduğumu söyledim. Odama girince kafama göre bir test kitabı aldım ve çözmeye başladım. Yaklaşık 2 saatlik bir soru çözümünün ardından zaten az kalmış olan test kitabımı bitirmiştim. Biten test kitabımı balkonda olan ve sadece kağıtları koyduğumuz kutuya attım.

Mutfaktan aldığım sarı bez ile odama geri döndüm. Kalemlerimi kalemliğime koydum ve kalemliğimi de şimdilik yatağıma attım. Getirdiğim ıslak sarı bez ile masamı güzelce sildim. Sarı bezi mutfağa götürüp yıkadım, sıktım ve yerine astım.

Daha sonra salona geçtim. Annem ve babam bilgi yarışması izliyorlardı. Sorulan sorulara doğru cevapları vermeye çalışıyorlardı. Boş olan ve üstünde paket sarılı olan koltuğa oturdum. Gülerek onları izlemeye başladım.

Soruları bilmeye çalışıyorlardı. Bilemeyince ise soru yanlış deyip suçu soruya atıyorlardı. Bir zaman sonra onları izlemekten sıkıldım ve telefonumdan bir türlü geçemediğim bir bölüme sahip olan ve aşırı derece de gıcık olan oyunumu oynamaya başladım.

4. denememde başarısız olunca inat edip 5. ' yi denemeye başladım. En sonunda o zor bölümü geçince sevinçle bir çığlık attım. Ama sanarım fazla yüksek sesle çığlık atmış olmalıyım ki sıçradılar. Onların bu tepkilerine gülerek karşılık verdim. Babam ;

- " Aysel biz bu kızı yaparken nerede hata yaptık acaba? "

- " Arda vallaha bilmiyorum. Ben bu kızı doğru yaptığımızı düşünmüştüm ama görüyorum ki düşüncelerimde yanılmışım. "

- " Kesinlikle yanılmışsın hayatım "

Annemler benim hakkımda konuşurlarken ben gülmemi durduramıyordum. Galiba sinirlerim bozuldu çünkü annemlere baktıkça gülesim geliyor ve gülmemi durduramıyordum. En sonunda zorla koltuktan kalkarak mutfağa gittim. Kendime büyük bir bardak su koyup balkona çıktım.

Gülmemi durdurmayı başarmıştım en sonunda. Balkondaki sandalyeye oturup elimdeki bardaktan bir yudum su içtim. Su bardağını yanımdaki camın mermerine koydum. Hüzünle dışarıyı izlemeye başladım.

Bu mahalleye ait çok güzel anılarım vardı. Yakın arkadaşlarımın bazıları burada oturuyordu. Ya da buraya taşındığımızda tanımadığım kişiler daha sonradan kardeşim olmuşlardı. Mesela doğum günümde mahalleye girdiğimde başımdan aşağıya konfeti patlatmışlardı. Daha sonradan mahallemizin yakınlarındaki olan bir çardakta aldıkları pastayı kesip yemiştik.

O günü asla unutamam. En mutlu olduğum günümdü. Şimdi ise buradan ayrılıyorum arkamda çok güzel dostlar bırakıyorum , çok güzel dostluklar. Kaç tane arkadaşıma sevgili buldum , sevdiği kızla arasını yaptım.

Şimdi buradan ayrılsam bile yine mutlu olacağım bir hayata başlıyorum. Ilkokul arkadaşımın yanına taşınıyorum. Onunla da çok mutlu olacağıma inanıyorum. Umarım inandığım gibi de olur. 

Evet arkadaşlar 2. bölümümüz de hazır. Umarım beğenirsiniz. Dün okunma sayısına baktım 4 kişi bile olsa okumuş. Hem ön sözü hem de 1. bölümü. O kadar mutlu oldum ki. Hiç yorum ve vote yok ama olsun. Okumanız bile beni çok mutlu etti. Bu bölüme dair düşüncelerinizi yorumlara yazabilirsiniz.

Sağlıklı, huzurlu ve mutlu günler geçirmeniz dileği ile. Sağlıcakla kalın. Bir daha ki bölümün yorumlarında görüşmek üzere.
( Bu bölüme de yorum gelirse burada da buluşabiliriz. )  👋👋👋

Yorum+ vote