KARANLIKTAN DOĞAN IŞIK

2.bölüm :)

Sessizlik ne kadar hakimse artık uyumamak için bayağı direndim. Sezen ablanın, evet sonunda geldik demesiyle kalp atışlarım istemsizce hızlanmıştı. Kafamı pencereye doğru çevirip bakınca, üç katlı bir binanın önünde durduğumuzu fark ettim. Bahçesi süperdi. Önündeki ağaçlar ve yeşil yeşil çimenler evin bahçesine çok hoş bir görüntü katıyordu. İkisi birden arabadan inince hemen bende inip bahçeye doğru yürümeye başladım. Bahçedeki köpek kulübesi hoşuma gitmişti. Tarçın buraya gel diye seslenince Vural abi,
gülmeden edemedim. Sezen abla; neye gülüyorsun tatlım? Deyince, Tarçın ismine güldüm dedim. Oda ne dediğimi anlamış olacakki gülmeme eşlik ederek ah! Evet Vural çok sever Tarçını neyse hadi yukarı çıkalım, evimiz ikinci kat dedi.

Sezen abla; bu oda salon, burası mutfak falan derken en son odanın kapısını açtı ve burası senin odan canım dedi. Daha hazırlamadık ama iki güne bayağı güzel olacak inan bana dedi. Teşekkür ederek odaya göz gezdirdim. En köşede bir baza ve bir de çalışma masası mevcuttu perdeler beyazdı ve sıcak bir görüntüsü vardı. Düzenlemeye gerek yokki burası bana çok fazla bile.
- Sezen abla gülümseyerek, daha güzel olacak inan bana canım. Diyerekten sıcak bir tebessüm yaydı etrafa.
-bende sadece gülmekle yetindim.
Neyse her yeri tanıdığına göre ben yemek yapmaya gidiyorum sende aldığımız eşyalarını dolabına yerleştire bilirsin ve sonra güzel bir duş al öyle yanımıza gel tamam mı tatlım? Peki diyerek kapıyı kapattım.

10 dakika sonra duştan çıkıp Yatağın üstünde oturup etrafa bakarken, gözlerimin dolduğunu fark ettim. Artık gerçekten bir ailem vardı ve beni seviyorlardı. Bundan daha güzel ne olabilir ki? Dedim kendi kendime. Yatağımın hemen yan tarafında kocaman beyaz bir dolap vardı buraya yerleştirsem iyi olur. Deyip eşyaları yerleştirmek için işe koyuldum baya yorucu bir gündü.
Sezen ablanın zorla aldığı gecelik takımını üstüme giyerek rahatladım ve aşağı indim. Yemeği çoktan hazırlamış, masaya oturmuşlardı bile. Gelsene, diye bir ses duyunca Vural abi olduğunu anladım. Çekine çekine gittim ve bir sandalyenin üstüne oturdum. Yemekte çorba ve patates kızartması vardı. Baya severdim.
-Sezen abla; ah! Güzel kızım benim yeşil gözlerin şimdi daha parlak bakıyor bize deyince gülüp teşekkür ettim.
-Sezen abla; hadi canım başla deyince sizde buyurun diyerek yemekleri afiyetle yemeye başladık. Yemekleri bitirene kadar sessizlik hakimdi neyseki bitirip kalkmıştık. Toplamaya yönelince,
-Sezen abla; ne yapıyorsun tatlım? Lütfen otur ben hallederim demesiyle direk olur mu öyle şey? Bende artık bu evin bir kızıyım diyerek aldım tabakları. Bana hayran hayran bakıyorlardı gülümseyerek mutfağa yöneldim.

Makineye bulaşık yerleştirirken,
-Sezen abla; biliyor musun tatlım? Geleli daha bir gün bile olmadı ama seni kendime o kadar yakın görüyorum ki. Buna çok mutlu olmuştum ellerini tutup, bende en az sizin kadar yakın ve mutlu hissediyorum dedim. Birden uzun konuşmalara dalarak işimizi bitirdik. Gerçekten çok yorgun hissediyordum bir an önce uyuyup dinlenmek istiyordum. Gece saat 10'a gelince uyusam iyi olacak dedim. Vural abi: git iyice dinlen kızım baya yorucu bir gündü senin için, tabii bizim içinde diyerek eşinin elinden tutup kaldırdı. Ve bu arada yarın okula kayıt yapacağız haberin olsun diyerek, bizde uyusak iyi olacak dedi. Tamam deyip odama gittim.

Yatağıma uzanıp olanları düşünüyordum. Hayatım ne garipti öyle, oradan oraya sürükleniyordum. Neyseki bir yerde durmayı başarmıştım. Yani sanırım:) olanları düşünerek uykuya dalmışım.

Sabah kalkar kalkmaz Sezen ablanın aldığı şort ve bir beyaz tişört giyerek saçlarımı kenarlarından tutturup salona indim. Kahvaltı çoktan hazırdı ve Sezen abla, uykunu iyi al diye seni uyandırmak istemedik. Diye bir açıklama yapma gereğinde bulununca, bende gülerek sorun yok dedim. Vural abi, hazır mısın? sanırım evet.
Korkma her şey yolunda canım demesiyle sadece gülümsedim. Yemekler bitince masayı toplayıp çıktık evden.