Snow White and The Seven James

-------------------FINAL CHAPTER-------------------

Zyxed POV

Habang nakaupo ako sa isang bench hawak ang sketchpad ko ay natingin ako sa palubog na araw. Kitang kita kung paano lumubog ang araw habang naririnig ko an gang alon na malapit sa akin. Naasa tabi ang ng dalampasigan at nakaupo. Lumipas na naman ang araw, 633 days na akong nagtatago at hindi ko parin matanggap ang nagawa ko.

Napatingin ako sa dinrawing ko. Mapait na ngiti ang naibigay ko sa mukha ni Wyte.

"Sorry mahala ko, hindi ko pa din alam kung paano kita haharapin. Sana masaya ka." Sambit ko at muling bumagsak ang luha ko.

Pinunasan ko ang luha ko pero bigla akong napatayo ng may bumuhos sa akin ng juice.

"What the- hell?" pasigaw na ako pero na pahina ang boses ko ng makita kung sino ang nasa harap ko.

"Anong ginagawa mo dito?!" sigaw niya sa harap ko at bigla akong tinulak.

Napaupo ako pero hindi parin ako makapagsalita. Nakatingin lang ako sa kanya at unti unting tumutulo ang luha ko.

"Bakit ka umiiyak? Hindi pa kita binibira ahh." Sigaw niya.

Dahan dahan akong tumayo at napaluhod sa harap niya.

"I'm sorry, I'm really sorry." Tanging lumabas sa bibig ko.

Wyte POV

Napaiyak ako ng lumuhod siya sa harap ko. Agad akong yumakap sa kanya.

"Bakit mo ko iniwan, sana naman naisip mo na di ko kayang wala ka." Sambit ko at umiyak na ako.

"Hindi ko kayang humarap sayo, kasalanan ko lahat." Sambit niya.

"Tama na Zy, wala kang kasalanan, lahat yun aksidente lang." hinawakan ko dalawang pisngi niya at pinunasan ang luha niya.

Ilang minuto kaming parehas na nakaluhodo att yakap yakap ang isa't isa. Hinintay humupa ang mga iyak namin. Pinapasok niya ako sa tintirhan niya at napaikot na lang ako sa paligid dahil puro drawing at painting ng mukha ko ang paligid.

"Kaya natiis mo ako ng dalawang taon dahil masaya ka ng nakikita ang mga mukha ko." Pagsusungit ko sa kanya habang isa isa kong tinitignan yun gawa niya.

"Sa sobrang pagiisip ko sayo, napuno ko na to. Kinakausap ko na lahat yan. Umaasang sasagot ka." Sambit niya at sinimulang magluto.

Lumapit ako sa kusina kung nasaan siya at yumakap sa kanya.

"Sobrang sobrang namiss kita. Nasuyo ko na si Papa at kuya, natanggap ka na nila't lahat lahat, hindi ka padin bumabalik." Sambit ko.

"Sobrang sobrang namiss din kita, pero paano mo nalaman na nadito ako?" tanongo niya at patuloyo sa ginagawa niya.

Bumitaw ako at tumayo sa gilid niya habang naghihiwa siya.

"kay kuya, nakalaya na si kuya last week. Kay Papa nakacharge yung nangyari sa Lolo mo, tinulungan din ng lolo mo si kuya na makalaya agad. Saka pinabalik din agad sa trabaho niya. Sinabi ng lolo mo na dito ka pinadala." Paliwanag ko.

"Ikaw lang pumunta magisa?" napalingon siya sa akin.

"hinatid ako sa airport ni Kuya tapos pinasundo ako sa staff niyo dito sa resort ng lolo mo." Paliwanag ko.

Humarap na siya ng tuluyan sa akin.

"Sana nagsama ka man laang ng kasama, si Brix at Arthen, baka kkung anong mangyari sayo." Pagaalala niya.

Natawa ako.

"Bat ka tumatawa?" inis niya.

"Namiss ko pagaalala mo." Palusot ko.