ALLRGSTS

Chapter 35: ALLRGSTS Ending

"Luke!" Malakas na tawag ni Renaissance. Dahan-dahan siyang naglakad patungong kusina habang nakahawak sa balakang. Pitong buwan na siyang buntis! Kambal na naman. At oo, kambal din ang huli nilang anak. Triplets na lalaki. Ngayon naman ay dalawang babae. "Luke!" Tawag niya ulit. Bumababa si Luke na dala-dala ang dalawang bata. Sina Josiah at Zedekiah. "Yes?"

"Pakikuha 'yung bag ni Lexy sa taas. Nahihirapan na akong maglakad." Simula nang ikasal sila ay hindi na sila kumuha ng kasambahay. Kaya naman niya dahil tinutulungan siya ni Lexy mag-alaga kapag wala si Luke at sa gabi, silang dalawa ni Luke ang nag-aalaga sa mga bata. Mahirap lang dahil kapag umiyak ang isa ay iiyak ang lahat. Kailangan na talaga nilang kumuha ng kasambahay dahil paano na kapag pumasok na si Luke?

Ilang sandali lang ay nakababa na si Luke at inalalayan siyang maglakad, "Yung dalawa?"

"Nanahimik na. Nagre-wrestling kanina sa crib nila." He chuckled. "You should stop walking around." He said and kissed her forehead. Naglakad sila palabas para ibigay kay Lexy ang bag nito na nag-aabang sa school bus. Sinukbit ito ni Luke sa likuran ng bata. "Shine your light in school. Love you." Sabi ni Luke kay Lexy at hinalikan ito sa pisngi. Nagpaalam na rin si Renaissance at hinalikan ang bata bago pa dumating ang school bus. "Bye Mommy! Bye Daddy! They waved at Lexy. Renaissance sighed. Ngayon kailangan naman nilang mag-ayos ng mga gamit ng mga bata. "Luke, 'wag na tayong mag-aanak sa susunod. Umaga pa lang pagod na pagod na ako." Sabi ni Renaissance. "Ay!" She screamed when Luke sweep her off her feet and carry her towards the house. "You sit still with the kids, ako bahala today." He smiled at her. "Luke! Ibaba mo ako. Alam mong ang bigat ko ngayon, baka mapano ka."

"Ren, you know I can carry three kids altogether." He chuckled.

They came to the nursery room and he set her in the sofa, "Stay there and don't move. Tingnan mo lang sila." Utos sa kanya ni Luke at bumaba na. She sighed. Namamanhid na ang paa niya kakatayo pero hindi katulad ng pagbubuntis niya sa mga lalakeng anak, medyo magaang ngayon dahil babae ang mga ito. Hinila niya ang isang upuan sa gilid at pinagmasdan ang mga bata. She never knew that she'll have a big family. Six kids to be exact. She's so blessed and so thankful to God that He's the one guiding both her and Luke. Nakita nga rin niya ang mahusay na parenting skills nito. Lexy has been a good daughter because Luke taught her a lot. Kahit bago pa sila ikasal, nakita na niya ang malaking pagbabago kay Lexy. He's her bestfriend but he never loses authority. Minsan nga ayaw kumain ni Lexy dahil gusto nitong mag-bike muna but Luke says "no" nag-decide si Lexy na hindi siya kakain and Renaissance begin to get worried. But then Luke told her na susunod din si Lexy, and she did. He told Renaissance that all they need to do is to wait and never change their mind. Huwag baby-hin ang mga bata at turuan ng disiplina at self-control. At ngayong isang taon na sila Hezekiah, Josiah at Zedekiah ay tinuturuan na ni Luke ang mga ito ng disiplina this time kasama siya. Minsan hindi niya matiis ang mga bata but she's resisting, para rin naman sa ikabubuti ng mga ito ang ginagawa nilang iyon.

"Ren... baby." She hear Luke called. Unti-unti niyang minulat ang kanyang mata at nakita ang magandang mukha ni Luke. May dala itong food tray na may dalawang plato. "Lunch. Nakatulog ka na." He set the tray in the table. Tumingin naman si Renaissance sa gilid niya, nakaupo si Josiah at tahimik lang ito. She smiled. Luke set the small table in front of her and took a small chair. "Tahimik niya 'no?" Luke said.

"Oo nga e. Napapaisip ako kung kanino nagmana." Luke chuckled at her words. Napataas ang kilay niya, "Bakit?"

"I see Josiah as the teenager me." Kwento ni Luke. "I rarely talk to people and often silent." Kwento nito, "Nakaka-amaze lang how they came from one womb yet so different." Totoo ang sinabi ni Luke. Magkakaiba ang mga ugali ng mga bata, "Hezekiah's gentle. Josiah is a little bit serious and stubborn—"