Arrange Marriage With My Boss (On Going)

Chapter 29: I Can't

Hinintay ko munang maglaho ang sasakyan ni Bren upang makampante ako. Naglakad na ako papalapit sa pintuan upang makasilong at maisarsdo na ang payong na bigay ni Bren.

Sumilong ako at isinara ang payong. Nagpatuyo muna ako saglit upang hindi tumulo ang tubig na mula sa suot sa loob ng bahay. Nang masigurado kong wala nang tutulo ay saka ko kinuha ang mga binili ko kanina. Pinihit ko na ang seradura ng pinto. Tumambad sa akin ang mga nag-aalalang mukha ni kuya, Mommy at Daddy habang nakaupo silang tatlo at halatang hinihintay nila ako kanina pa dahil sa mapupungay na mata ni kuya. Hayys antukin talaga si Zienbil.

Napatingin ako kay kuya na nakakunot ang noo. Bigla akong kinabahan. Shit!

"Saan ka galing? Alam mo ba na kapag hindi kapa bumalik dito ay irereport ko na sa pulis na nawawala ka? Hindi ka umuuwi ng ganitong oras at lalong lalo ng hindi ka umuuwi ng basa sa ulan!",nagulat ako nang biglaan nalang itong tumayo. napayuko nalang ako dahil hindi ko alam ang isasagot ko.

"Fvck! Ano ba ang nangyari?!", lumapit si kuya sa akin at kinuha ang mga dala ko kasama na ang payong, ipinatong niya ito sa mesa saka niya ako mahigpit na niyakap, niyakap ko siya pabalik. Pumatak ang maliit na luha sa mata ko dahil doon. Damn my brother is so worried...

"Maligo kana...you're so exhausted. Kumain kana rin pagkatapos mong maligo", bulong niya sa aking tainga.

"I'm not hungry, but thank you kuya...", sagot ko sa kaniya. Ayokong kumain ng mag-isa at isa oa wala akong ganang kumain gusto ko lang magpahinga sa ngayon.

"Okay...", mahinang bulong niya saka hinagod ang likod ko.

"I'm sorry for those shitty words. I'm just so worried about you, Lil sis", dagdag pa niya saka siya kumawala sa kaniyang pagkakayakap.

"Kunin mo nalang bukas ang mga pinamilimi mo. Don't worry dito ko lang sa lamesa ilalagay.", wika ni kuya.

"Go ahead", ani mommy.

"Rest yourself", wika naman ni Daddy. Tumango ako sa kanila bilang sagot.

"Good night", sabi ni mommy saka ako niyakap at hinalikan sa pisngi.

"Sige na huh", utos naman ni Daddy saka ako hinalikan sa noo.

"Go. Baka magkasakit ka", turan naman ni kuya.

"Mm", tugon ko sa kanila at tumango tango ako.

Naglakad na ako paakyat sa aking kwarto. Tinanaw ko sila mommy sa baba. Doon ko lang nakita na may tatlong camping bed na nakaayos na doon sa gilid. Sa paghihintay nila ay doon na ata sila matutulog.

Ipinagpatuloy ko nalang uli ang paglalakad ko sa hagdan papunta sa kwarto ko.

Pagkarating ko dito sa itaas ay napatingin ako sa saradong pintuan ng kwarto ni Zienbil.

Sa ngayon ay minsan na lamang kaming magkasama ng kapatid kong bunso. I miss my brother...

Naglakad ako palapit sa kwarto niya. Pinihit ko ang seradura ng pinto. Nakita ko siyang mahimbing ang tulog. Lumapit ako sa kaniya at hinalikan ito sa noo. Saka ako lumabas ng kwarto niya at dahan dahan ko namang isinarado ang pinto.

Pumasok na ako sa kwarto ko at agad kong isinarado ang pintuan ko. Tinanggal ko na ang jacket na ibinigay ni Bren. Naghanap ako ng damit ko pantulog, kinuha ko ang towel at pumasok na ako ng c.r para maligo.

--------¬🥀¬-------

I turn on the shower in an hot temper. Kahit mainit na ang tubig sa shower ay nilalamig pa rin ako. I let a deep and heavy sighs. Dinamdam ko ang mainit na tubig na nagpapagaan kahit papaano sa pakiramdam ko.

Naalala ko na naman ang sinabi ni Bren kanina.

"He's busy with his business? Tapos ikaw? Hindi mo ba naisip na mapanganib na lalo pat mag-isa ka lang. Kung hindi ako dumating ano ng nangyari sayo?"

Parang hindi lang iyon ang ibig sabihin nun para sa akin. Iyong tipong parang may sumaksak sa iyo at bigla ka nalang nanlambot? I felt... afraid and at the same time... concerned...

Afraid because of what am I thinking of... of Jack's feelings for me... Natatakot akong magbago iyon...

Concerned... I am concerned of Jack... I missed him so much... Nag-aalala ako na baka makalimutan niya ako. Fuck it! I cussed.

I let out a weighty sigh as a tear came out of my eyes. I wish he's here... He's here to comfort me. But it's the opposite. He's not here. That's why I felt that I am lonely right now... when he's not here.

Matapos ang ilang minuto ay tinapos ko na rin ang pagligo ko. Agad ay ipinangtapis ko ang towel sa aking hubad na katawan at kinuhabko ang isa pang extra towel ko para pambalot sa basa kong buhok upang mabilis na matuyo ang basang buhok ko.

Hindi pa ako nakakalabas ng CR ko ay may narinig na akong ingay. Soundproof ang kwarto ko kaya hindi iyon maririnig sa labas. Bigla akong kinabahan ng dahil doon.

Damn! I cussed because of nervous. Nakapatong lang sa kama ko ang mga damit ko kaya hindi ako makakapagbihis.

Lumingon lingon ako sa loob ng CR para maghanap ng pwedeng pamalo o panghampas kung sakali mang may masamang tao ang nakapasok sa kwarto ko. Pero papano naman makakapasok ang ibang tao sa kwarto ko? Shit! Naalala ko ang balkunahe ko na may sliding door.

Agad akong namulot ng pwedeng maging sandata. Kinuha ko ang toilet brush na hindi pa nagagamit. Dahan dahan kong ibinukas ang pinto lalo akong kinabahan nang makitang nakapatay ang ilaw ng kwarto ko.

Hindi ko na naalala na nakatapis lang ako kaya dahan dahan akong lumabas ng CR.

"S-sinong t-tao diyan?", I stuttered.

Nanindig ang balahibo ko nang may nakita akong gumalaw sa kurtina ng sa may pader na malapit sa pinto kung nasaan ang switch ng ilaw dito sa kwarto ko.

Dahan dahan akong lumapit doon.

Aktong hahampasin ko na sana nang mahawi ito at kasabay nun ang pagbukas ng ilaw sa loob ng aking kwarto.

Bumagsak ang mga braso ko at ang hawak kong toilet brush, kasabay niyon ang pagpatak ng butil ng mga luha sa mata ko.

Nagulat ako nang bigla niyang hinila ang bewang ko palapit sa kaniya, niyakap niya ako ng mahigpit at hinalikan ang noo ko... The next thing I knew... I was responding into his hug. Napapikit ako nang dahan dahang naglakbay ang mga kamay ko patungo sa kaniyang likod at mahigpit din siyang niyakap. Damn I missed his hugs badly! I missed his scent! I missed everything! Especially him...

Dahan dahan niyang inihiwalay ang kaniyang labi sa aking noo. Ngayon ay parehas kaming nakatitig lang sa mata ng isa't isa. Magkadikit pa rin ang mga katawan namin.

"Damn I missed you so much...", he whispered in between of our stares. He wiped my tears using his thumb.

"I'm sorry if I didn't obey my words", he added.

"You know that I am a man of words... But I can't stay away from you. I can't..." he said.

"I missed you....Love", he said seriously.