Arrange Marriage With My Boss (On Going)

Chapter 38: Gift

             Jack's P.O.V

                  "I-I Love y-you... Love", I was about to answer her when I saw her eyes slowly closing. Kahit hindi ko alam kung ako ba o si Ken ang napagsabihan niya non. Wala na akong pakialam. Basta ang alam ko siya lang ang babaeng mahal at mamahalin ko habang buhay.

                  Nataranta ako nang tuluyang pumikit ang mga mata niya at tuluyan na rin siyang nawalan ng malay. A-ang init niya. May lagnat siya, Sh*t!

                  Nakalapit na ngayon sa amin si Ken na hingal na hingal.

                  "Call the ambulance, now!", agad kong sigaw sa kaniya. Hindi ko alam kung waterproof o hindi ang phone niya nag-aalala na ako kay Zoey knowing that she is  easily get cold.

                  Agad namang kumilos si Ken. I hope his phone is waterproof.

                  Nakita kong bumukas ang cellphone niya at ang ibig sabihin lang non ay waterproof nga.

                  Hindi pa rin ako tumitigil sa pagmamadaling maglakad hanggang sa matanaw ko na ang ilaw na nagmunula sa resort.

                  "Kenneth, asan na?!", galit kong sigaw sa kaniya nang makarating kami sa resort nang wala pa ring ambulansiya.

                  "Parating na sila.", tugon naman nito, pero hindi pa rin ako mapakali.

                   Ilang sandali pa ay nandito na sila agad naman nilang inilabas ang strecher at agad na ipinatong doon si Zoey. Ipinasok na siya sa ambulansiya kaya sumunod na ako.

                   "Fvck! If somethings happen to you. I'm so sorry but I can't forgive my self.", a tears escaped from my eyes just by staring at her face. She look's so injured, her lips are looks pale. Fvck! I can't stare at her like this!

                   Napayuko ako habang hawak-hawak ang kamay nito. I'm so sorry... Love. It's all my fault...

                   Agad naman kaming nakarating sa hospital. Pagkapasok kay Zoey sa emergency room ay hindi na nila ako pinapasok.

                 Agad kong hinila sa braso ang doctor na naassign oara dito. "Please do all that you can just to save her", nagmamakaawang sabi ko dito. Tumango naman ito kaya hinayaan ko na siyang makapasok sa loob.

                 Naupo ako sa mga upuan sa gilid at yumuko habang umiiyak. Pinunasan ko ang mga luha sa aking mata at umayos ng upo.

                 Nakita ko si Ken at ang iba pa. Galit pa ako sa lalaking iyon, pero hindi ito ang tamang oras at panahon para sa galit at selos ko. Isa pa hinayaan niya lang si Zoey na maghanap sa akin mag-isa at mababad sa ulan.

                 "How is she?", nag-aalalang tanong ni Ken nang makalapit sa akin.

                 "M-mataas ang lagnat niya kanina.", walang gana pero nag-aalalang tugon ko.

                 "Nababad siya sa ulan. Ano pa bang ini-expect mo?!", hindi ko na napigilan ang sarili ko. Napatayo ako at nasigawan siya. Lahat ng kaibigan ni Zoey na kasama ni Ken ay nagulat sa pagsigaw ko. Pati na rin ang ibang mga taong naririto.

                 Napayuko naman ito at hindi na umimik pa. Umupo nalang uli ako, napahilamos ako ng mukha at napasuklay nalang ako sa buhok ko gamit ang mga daliri ko nang dahil sa inis at naghintay. Umupo na din ang mga kasama namin. Ang iba ay nasa tapat namin. Ang mga kaibigan lng ni Zoey ang nandito. Mabuti na rin iyon para hindi gaanong madami.
 
                     --------¬🥀¬-------