🖋️𝐍𝐀𝐍𝐆 𝐃𝐀𝐇𝐈𝐋 𝐒𝐀 𝐍𝐀𝐏𝐊𝐈𝐍 [ 𝐏𝐀𝐑𝐓 7]🖋️𝐵𝑒𝑖𝑛𝑔 𝑤𝑖𝑡𝒉 𝑦𝑜𝑢 𝑖𝑠 𝑡𝒉𝑒 𝑏𝑒𝑠𝑡 𝑡𝒉𝑖𝑛𝑔 𝐼 𝑐𝑎𝑛 𝒉𝑎𝑣𝑒.
🍂
MIA'S POV
"Kahit ano pa ang sabihin ko, just stay with me. Don't leave. Can you do that for me?" Nangunot naman ang noo ko.
Ano bang sinasabi niya? Hindi ko siya maintindihan.
"I don't get it. Bakit mo ba sinasabi sa'kin 'to?" Bigla namang lumungkot ang mukha niya kaya bigla akong kinabahan.
"I just realize that I can't hurt you even it was my plan in the first place." Mas lalo namang nangunot ang noo ko.
What is he trying to say? Is he confessing to me his sin? That he just play with me?
"I'm so sorry Mia if I didn't tell you the truth. But, trust me I reall--" Hindi na niya natapos pa ang sasabihin niya ng bigla akong magsalita.
"So, sa umpisa pa lang, pinaglaruan mo na talaga ako. Bakit? Dahil ba madali akong maloko at uto-uto?!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko at napaiyak na ako. Agad naman siyang nataranta. Nakita ko rin ang pag-alala sa kanya ngunit masyado na akong nabulag ng katotohanang niloko niya lang pala ako.
"Mia, listen to me. Yes, I lied to you. But my feelings? Its true. Maybe, in the beginning, all was I wanted is to play with your heart but when I already know you, I didn't realize that I fall for you." Pagak naman akong natawa ng dahil sa sinabi niya.
"And do you think I will believe you? You lied to me. You plan to play with me. Do you think I would trust your damn feelings?!" naiiyak na sabi ko. Hindi naman siya nakapagsalita kaya mas lalong kumirot ang puso ko.
"Zero, nagpakatotoo ako sa'yo. Binigay ko na lahat ng pagmamahal ko sa'yo kasi akala ko, iba ka. Pero sasaktan mo lang din pala ako tulad ng iba." Umiling naman siya at hinawakan ang magkabilang kamay ko. Nagmamakaawa.
"Please, listen to me. I really loves you Mia. Please, forgive me." Nag-iwas na lang ako ng tingin ng may luhang tumakas mula sa mata niya.
Kahit naman galit ako sa kanya. Hindi ko pa rin kayang makita siyang umiiyak.
"Hey! Mia! Wake up! Shit! Why are you crying?! Damn! Wake up Mia! Please, wake up already!" Agad akong naalimpungatan dahil sa narinig kong malakas na sigaw.
Nang magmulat naman ako ng mata ay agad na bumungad sa'kin si Zero na nag-aalala. Agad naman niya akong niyakap at saka hinaplos ang buhok ko.
"Pinag-alala mo ako." Niyakap ko naman siya pabalik at saka nagpilit ng ngiti. Kumalas naman siya sa pagyayakap sa'kin at saka pinahid ang luha ko.
Pinanood ko lang siyang gawin iyon. At hindi ko namalayan na sunod-sunod na namang nagbagsakan ang mga luha ko.
"Shit! Are you okay? May masakit ba sa'yo?" nag-aalalang tanong niya. Mabilis naman akong umiling at saka pinahid ang luha ko.
"Wala 'to. Masakit lang ang mata ko dahil wala akong suot na salamin," pagdadahilan ko. Mukha naman siyang hindi kumbinsido pero hindi na siya nagtanong. Napabuntong hininga na lang siya at muli akong niyakap.
"Sshh, don't cry baby. I love you," malambing na sabi niya. Hindi naman ako nakasagot kaya nakakunot noo niya akong tiningnan.
"Are you really okay? You didn't even response or you didn't heard me?" Agad naman akong nagpilit ng ngiti.
BINABASA MO ANG
WHEN PLAY GONE WRONG
Teen FictionWala ng choice si Mia kundi ang dumepende sa kanyang kapalaran at basta na lang nanghila ng unang taong nahagip ng mata niya upang magpabili ng napkin. Sa kasamang palad, ang ultimate campus crush pa ang nahila niya. At dahil sa pakiusap niya ay bi...