Feniks in de As [Kronieken van Rhâga #1]

Hoofdstuk 24.2

[A/N] Even een klein vraagje vooraf: Sean en Aeryn zijn een tweeling, maar wie van de twee denk je dat net iets ouder is? (Ergens in dit hoofdstuk komt het naar voren, dus ik was even benieuwd naar jullie ideeën ;))

Aeryn lag op haar bed en had haar ogen gesloten. Ze probeerde haar magie te omarmen, maar zo gemakkelijk als gister ging het niet.

Cassia?

Er kwam geen gehoor.

Cassia!

Enkele minuten verstreken en Aeryn opende gefrustreerd haar ogen. Sean zat aan de andere kant van de kamer en hij hield haar nauwlettend in de gaten.

'En?'

'Niets. Ze sluit me buiten.'

Aeryn stond op en ging op de stoel naast Sean zitten. De kamer was simpel ingericht met twee eenpersoonsbedden, enkele schilderijen aan de muur en er was een klein hoekje waar twee stoelen waren geplaatst. Hun kamer was niets vergeleken met die van de andere Desi.

Ze legde haar hoofd in haar handen en probeerde opnieuw de onderbewuste verbinding te maken, maar iedere hand die ze uitreikte, werd afgeslagen.

'Ik denk dat we Livia in moeten lichten over de plannen van haar zus.'

Aeryn keek weer op en vond haar broers ogen, maar die liet gelijk zijn hoofd zakken. Hij aanschouwde geïnteresseerd zijn handen.

'Ik denk niet dat dat een goed idee is.'

'We hebben vannacht al gezocht,' zuchtte ze. 'Het is een onmogelijke opgave om haar te vinden. Niet dat ik denk dat Livia veel kan helpen, maar ze heeft op z'n minst het recht om te weten wat er gaande is, toch?' Sean wist dat ze gelijk had, maar hij ontweek haar nog altijd. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ze verward.

Soms wilde ze zo graag in zijn hoofd kijken en zien welke geheimen haar broer allemaal verborgen hield. Gezien zijn gesloten houding, was de verleiding soms groot. Maar Aeryn zou nooit haar broers gedachten lezen – het was de enige afspraak die de twee hadden.

Sean slaakte een diepe zucht en keek haar toen voor de eerste keer aan. De tweestrijd was zichtbaar in zijn ogen.

'Ik denk dat Livia niet blij gaat zijn als ze er achter komt dat ik gister niet helemaal de waarheid heb gesproken over haar zus,' vertelde hij haar langzaam.

Ontdaan keek Aeryn haar net iets jongere broer aan. 'Je hebt Livia gister nog gezien?' Sean liet niets los. Soms was de verleiding zo groot...

Sean stond op. 'Je hoeft niet altijd te weten wat ik wel en niet doe, Aeryn.'

Aeryn opende haar mond, maar zat zonder woorden. Ze was niet gewend dat hij zich zo tegenover haar gedroeg.

Sean liep naar de deur, maar stapte nog niet gelijk de gang op. Hij had zijn hoofd gebogen, maar had het niet in zich om haar aan te kijken. 'Ik ga nog een rondje doen door het kasteel.'