Memories of Dark and Ruins (Halifax Series II) {Complete}

Chapter 31

Kahit na nahihirapan, kumilos pa rin ako. Tumalon ako sa karwahe at mabilis na tumakbo. Hindi ko na makita ang dinadaan pero tumakbo pa rin ako. I ran as fast as I can and hid myself behind the trees.

"Come out child, come out and we'll play."

Sigaw ng boses ng isang lalaki sa hindi kalayuan. Nasa kanan ko siya habang nararamdaman ko naman ang isa pang lalaki sa kaliwa ko.

I climbed the trees to get a good view at nang makita ko ang isa na nasa ibaba mismo ng kahoy na kinapapatungan ko, tumalon ako. I aimed my landing on his head. Tumama ang ulo niya sa lupa and I almost lost my balance. Nawalan siya ng malay. Gusto ko pa sanang tignan kung buhay pa ba siya pero agad akong tumakbo ng marinig ko ang kasamahan niyang tumakbo papunta sa direksyon namin.

The night was very dark at nahihirapan akong makita ang paligid dahil sa malalaking dahon pero hindi ako tumigil sa pagtakbo. Kumulog ng malakas at nagsimulang bumuhos ang ulan. Mahina pa ito noong una, hanggang sa lumakas. Kasabay ng nakakahilong lakas ng hangin.

Natapilok ako at nadapa. My face landed on the mud pero ng marinig ko ang mga yapak nila, agad akong tumayo. Nagpalinga-linga ako at ng makita ko ang malaking puno, isiniksik ko ang sarili ko sa makakapal na dahon nito. I tried to control my breathing kahit na nahihirapan akong huminga dahil sa bilis ng pintig ng puso ko. I'm scared but I need to survive this. I checked my presence at sinugurong nakatago ito.

Pinakiramdaman ko ang paligid. May isang papalapit habang nasa malayo naman ang isa. I don't know why they were not hiding their presence. Siguro dahil bata lang ako o baka kaya akala nila hindi ko alam paano humanap ng presensya. It could he that. Whatever the reason is, I'm just glad I could used it to my advantage.

I tried to peek through the thick leaves. Iba ang suot ng isang ito. It's the coachman pero dahil may hawak itong espada, alam kong huhulihin rin niya ako.

"Bata!!! Lumabas ka na! Hindi ka namin sasaktan. Gusto ka lang naming iuwi sa bahay mo!"

It was the biggest lie I have ever heard.

He tried to follow my trails using my foot prints kaya nakalapit siya sa puno na pinagtataguan ko. Nakayuko siya habang tinitignan ang footprints ko sa puntikan ng malakas ko siyang sinipa sa crotch area.

"Ugh!"  Napatuhod siya habang sapo-sapo ang sinipa ko. I used that moment to kicked him once again in the face. I kicked him again and again hanggang sa mawalan siya ng malay but to be sure, I also cut the vein in the back of his neck. Para masigurong mamaya pa siya magigising.