Against the Barrier (Magnates Series #1)

Kabanata 32

Kabanata 32

I was so shocked after hearing their conversation. He knew about my identity. He fucking knew about it from the start. Naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko.

He has connection with my father. Para saan? Para manmanan ako? Para sabihan ang pamilya ko tungkol sa'kin?

Kaya ba nakipagrelasyon siya sa'kin? Para maging madali ang pagbabantay niya sa'kin? So that it would be easy to keep an eye on me and immediately report it to my Dad? Is that what it is?

Pinaniwala niya ako sa lahat ng kasinungalingan niya para lang magkaroon ng koneksyon sa pamilya ko? For what? For wealth and fame? Are they on it again because I decided to live like this? He knew I was being engaged to someone...he mentioned it was his brother. He and Darius is related to each other?

Bullshit!

Natigilan ako nang naglakad papunta si Daxel sa nilatag kong mga pagkain. Kitang kita ko ang gulat sa mukha niya nang matanaw 'yon. He looked around, trying to find me.

Bakit? Natatakot ka na marinig ko 'yon?

"A-Astrid?" his voice sounded nervous.

I quickly wiped my tears. Matapang akong tumayo mula sa pinagtataguan ko. Nakita ko ang gulat sa mukha niya nang makita ako. I did surprise him after all. Pero sa nangyari, mukhang ako pa ang na-surprise.

"Kanina ka pa ba diyan?" nakita kong pilit niyang kinakalma ang sarili niya.

Hindi ako nagsalita at lumapit ako sa may lamesa para kuhanin ang mga gamit ko. He looks uneasy when he walked towards me as I fix my things.

"Astrid..." sinubukan niya akong hawakan pero tinaboy ko siya.

Nanginginig ang kamay ko habang nagliligpit. So much for a fucking surprise. Kung hindi ako nagtago rito ay patuloy akong magpapaikot sa plano niya.

"B-Baby...please...let me explain." namamaos ang boses niya.

"Don't fucking call me that." I hissed.

Hinawakan niya ang palapulsuhan ko ngunit marahas na itinalsik ko 'yon. Nalaglag ang gamit ko at lumuhod ako para pulutin 'yon. Muli siyang lumapit sa'kin.

"P-Please baby, hear me out..."

"Hindi na ako maniniwala sa kahit anong sasabihin mo." malamig na sambit ko.

"But I was—"

"Shut it."

"Astrid, pakinggan mo—"

"I said enough!" I shouted out loud. Naghababol ako ng hininga nang tumayo ako. "I've had enough of this bullshit! 'Wag mo na 'kong lokohin dahil narinig ko na ang lahat!"

He tried to approach me again but I pushed him away. He looks so hurt when I did that. Halos sumakit ang puso ko nang makita ko 'yon pero hindi ko inalintana 'yon. I am so mad that I don't even want to see him.

"You fucking liar! You knew who I was since the start! Kaya ba palagi kang nakabuntot sa'kin dahil sa utos ng Daddy ko?! And you fucking pretended all the way dahil alam mong kayang kaya mo 'kong paikutin!"

Hindi siya nagsalita at hindi niya ako magawang matignan sa mata. He stood there completely still as I continue to release my anger.

"You even went so low to the point of even having a relationship with me! Para mas madali ba ang pagbantay sarado sa'kin?! Para hindi ako makawala sa'yo?! Kaya ba nang mag-away tayo ay desperado kang suyuin ako dahil baka makasagabal sa plano mo?!" halos lumabas ang litid ko.

"N-No...that's not true," he muttered.

I sarcastically scoffed. "Anong makukuha mo sa panggagago sa'kin?! Were you so desperate because you knew I'm a Pontevera?! Is it why you're pursuing this, for the sake of merging the companies?! Gano'n na ba kayo kauhaw sa kapangyarihan na kaya niyong mangmanipula ng tao?!"