⛓|ᴍʸ ʜᵃⁿᵈˢᵒᵐᵉ sˡᵃᵛᵉ|• [ᴄʜᴀɴʙᴀᴇᴋ.ʟᴀʏʙᴀᴇᴋ]

-My handsome slave-16

_فلش بک_( نیم ساعت پیش)

------------

بعد نوشتن کامل شماره، خودکارو لای دفتر اشپزی مادرش گذاشتو بعد بستن دفتر، اونو توی کشوی اول اشپزخونه رها کرد.

کاغذ کوچیکی که شماره ی فرانسوی رو روش نوشته بود، برداشت و همونطور که سمت اتاق میرفت لب زد.

_خودت که میدونی، دلش میخواد خودش به بک زنگ بزنه و سوپرایزش کنه،پس تا وقتی که بهش زنگ نزده هیچی به بک نگو

بعد تایید شدن حرفش از طرف سهون،دوباره صداشو به پسر پشت تلفن رسوند.

_قط میکنم

تلفنو قطع کردو وارد اتاق شد.روی تخت، کنار چان نشست و گوشیشو روی میز چوبی که کنار تخت جا گرفته بود گذاشت.

نگاهشو به صورت چان دادو تو همون حالت کاغذ کوچیکو به دستش سپرد.

کاغذو گرفت و به شماره ای که روش نوشته شده بود خیره شد.

+با اینکه فقط یه هفتس این شماره رو گرفته، ولی بازم با خیره شدن بهش چهره ی بکو میبینم

با گذاشتن دستش رو شونه ی چان، نگاهشو جذب چشای خودش کرد.لبخندی که زد به لباش فرم بهتری داد.

_میدونم دلت براش تنگ شده

دیدن لبخند چان خیالشو برای ادامه ی حرفش راحت کرد.

_اونجوری که چند دیقه پیش با سهون حرف میزنی معلوم بود چقد دلت براش تنگ شده، چه برسه به بکهیون

نگاهشو از چشمای مینهو گرفتو بازم به کاغذ کوچیک توی دستش داد.

+اخرین باری که صداشو شنیدم، دقیقا وقتی بود که بهم زنگ زدو گفت که دزدیدنش.ازون موقه دیگه صداشو نشنیدم

دلش برای چان سوخت.خیلی سختی کشیده بود.همین الانشم داشت تحمل میکرد.ندیدن بک، نشنیدن صداش.الان میتونست با خیال راحت و بدون ترسی از اسم *جانگ مین* به معشوقش زنگ بزنه و با صداش اروم بشه.این چیزی بود که مینهو از سختیایی که چان کشیده بود و عشقی که هنوزم تو قبلش ریشه داشت فهمیده بود.

وزن دستشو از شونه ی پسر گرفت و برش داشت.از جاش بلند شدو همونطور که سمت در اتاق میرفت حرف زد.

_بهتره چند دیقه تنها باشی.اینجوری میتونی راحت با بک حرف بزنی

خارج شدنش از اتاق با صدای چان ،کنار چارچوب در متوقف شد.

+ممنونم..هیونگ

سرشو سمت یول چرخوند و جوابش فقط لبخندی بود که دل چانو گرم میکرد.نگاهشو از صورت پسر گرفت و از اتاق خارج شد.

حالا دیگه فقط خودش تو اتاق بود، با کاغذی که توی دستاش بود و شماره ی نوشته شده ی روش، راهی برای شنیدن صدای بک محسوب میشد.