မုသားျဖဴ ေမလင္းခတ္စစ္ ရဲ႕ company ေ႐ွ႕ကား
ရပ္လိုက္သည္ ႏွင့္ ရင္ခုန္စြာ သူမ ရံုးခန္းေလးဆီသို႔
သူမ တံခါးေခါက္လိုက္ေတာ့အထဲက သူမ ရဲ႕
ကေလး အသံ..
"ဝင္ခဲ့ပါ "
သူမလည္း ကေလး ရဲ႕ ခြင့္ ျပဳ သံ ၾကား တာနဲ႔ တံခါး
ကုိုဖြင့္ဝင္လိုက္ေတာ့ ဆိုဖာ ေပၚ မွာ ေျခေထာက္ခ်ိတ္ထိုင္ေနတဲ့ ေမလင္းခတ္စစ္ က သူမ ကို ေတြ႔ေတာ့
"ထိုင္ပါ အမ "
မုသားျဖဴ လည္း သူမေလး ေ႐ွ႕က ခံု မွာဝင္ထိုင္
ရင္း ေခါင္းစြပ္ ကိုခြၽတ္လိုက္ကာမေတြ႔ရတာ ၾကာတဲ့
သူမ ေလး မ်က္နာကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ေမလင္းခတ္စစ္ ကသူမ အၾကည့္ေတြကိုေ႐ွာင္ကာ ရံုးခန္းထဲ
က အုတ္နံရံကိုေငး ၾကည့္ရင္း...
"လာရင္း ကိစၥ ကိုေျပာပါဦး အမ "
"တို႔ ႐ွင္း ျပ တာ ကို လက္ခံ ဖို႔ေမ်ွာ္လင့္တယ္.."
"ေကာင္းၿပီ ကြၽန္မ နားေထာင္ ေနတယ္.."
မုသားျဖဴ လည္း သက္ျပင္း ခိုးခ်ရင္း..
"တို႔ က..တို႔က တကယ္ေတာ့ မင္း ေမေမရဲ႕
သမီး အရင္း..."
သူမ ထိုသို္႔ေျပာလိုက္ေတာ့ လင္း က သူမကို အံ့ျသ
သလို ၾကည့္လာကာ...
"ဟမ္!.."
"ဟုတ္တယ္..တို႔ေဖေဖနဲ႔ေမေမ ကြဲသြားေတာ့
ေမေမက ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့တယ္ ေမေမ
ေနာက္အိမ္ေထာင္နဲ႔ ကေလး တစ္ေယာက္ရ
တယ္ဆိုတာ သိရတယ္ တို႔ နဲ႔ဆို မေအတူ
ဖေအကြဲ ညီမ ေပါ့ တို႔ သူ ဘယ္သူဘယ္ဝါ
ဆိုတာ မသိခဲ့ရဘူး..ဒါေပမဲ့ ေမေမ့သမီးက
မင္း ဆိုတာ သိခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ တို႔ ေတြ ႏွစ္
ေယာက္က တြဲမိေနၾကၿပီေလ..."
လင္း မုသားျဖဴ ကို ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ၿငိမ္
သက္ေနသည္။
"တို႔ ေျပာတာ သေဘာေပါက္ရဲ႕လား..တို႔မင္းကို
အေၾကာင္းမဲ့ သက္သက္ လမ္းခြဲခဲ့တာမဟုတ္....."
"ကြၽန္မ က ေမေမ့ သမီးအရင္းမဟုတ္ပါဘူး.."
မုသားျဖဴ စကားေတာင္မဆံုးေသးေျပာလာေသာသူမ
စကားေၾကာင့္ အံ့ျသရျပန္သည္။မုသားျဖဴ သိေပမဲ့
သူမရဲ႕ ကေလး စိတ္ဆင္းရဲမွာ ဆိုးလို႔ မေျပာဘဲ
ေနမလို႔ လုပ္ေပမဲ့ လင္းက သိေနခဲ့သည္တဲ့..
