Vlucht vol vragen

Proloog

Het gerinkel van de telefoon schalt door het huis, en ik ren naar de telefoon om op te nemen.

'Haai, met Rosalie Smith,' zeg ik vrolijk.

'Hoi Rosalie.'

Ik herken de blikkerige stem door de telefoon meteen.

'Oma!' zeg ik blij en ik wil een gesprek aanknopen, maar mijn oma onderbreekt me.

'Rosalie, luister,' zegt oma.

Ik hoor meteen de serieuze ondertoon in oma's stem, en ik zwijg.

'Over een aantal minuten staat er iemand voor je deur,' zegt oma. 'Je mag dan absoluut niet de deur openmaken. Als ik zodadelijk ophang moet je je belangrijkste spullen inpakken en daarna maak je dat je wegkomt.'

'Maar,' stamel ik, helemaal verbaasd door de vele informatie. 'Waarom mag ik dan niet openmaken? Wie staat er dan voor de deur?'

Even klinkt er alleen geruis, en net als ik denk dat er is opgehangen, hoor ik oma's stem weer.

'Dat kan ik je nu niet vertellen,' zegt oma. 'Sorry liefje. Weet je wat je moet doen?'

'Ja,' zeg ik, terwijl ik er niet veel van begrijp.

'Oké,' zegt oma.

Ze wil nog iets zeggen, maar dan gaat de deurbel.

'Rosalie!' roept oma paniekerig. 'Maak dat je wegkomt, nu!'

Dan klinkt de bekende pieptoon in mijn oren, er is opgehangen. Ik leg de telefoon neer op een tafeltje. Een zucht verlaat mijn mond en ik haal een hand door mijn haar. Ik gris mijn mobiel van een tafel af en steek hem in mijn zak. Er wordt nog een keer op de bel gedrukt, nu wat langer. Ik werp een blik op de deur en zie de contouren van een man voor de deur. Hij staat doodstil voor de deur, het heeft iets angstaanjagends en een rilling trekt over mijn rug. Dan loopt de man weg. Ik haal opgelucht adem, maar dan staat er een man voor het raam. Hij kijkt recht in mijn ogen, en ik blijf als versteend staan. De mondhoeken van de man krullen om in een gemene grijns. Hij bukt zich en ik vraag me af wat hij doet. Dan vliegt er een steen door de ruit, en ik gil het uit van schrik. Ik wil omdraaien en wegrennen, maar dan galmt er een lage, angstaanjagende stem door de ruimte.

'Stop.'

Meteen blijf ik staan en ik draai me langzaam om. Ik sta oog in oog met de man. Hij staat in de glasscherven, maar zo te zien deert dat hem niet. Zijn ogen boren zich in de mijne, en ik zie dat ze vol haat staan. Onwillekeurig deins ik achteruit.

'Rosalie Smith,' zegt de man.

Weer trekt er een rilling over mijn rug.

'Hoe weet je mijn naam?' piep ik.

De man antwoordt niet, maar blijft op me af lopen. Ik deins nog meer achteruit tot ik iets scherps in mijn rug voel. De deurklink. Ik grijp hem vast. Plots trekt de man een pistool, en er gaat een schok door me heen. Met mijn ogen wijd open kijk ik naar het pistool.

'Wat wil je van me?' vraag ik bang.

Weer antwoordt de man niet, en ik wordt nog banger. Voorzichtig duw ik de deurklink naar beneden en een vlaagje tocht waait naar binnen. Dan trek ik de deur helemaal open en ik ren weg. Ik hoor de man iets onverstaanbaars schreeuwen en daarna een oorverdovende knal. Ik gil het uit van angst. Ik begin nog harder te rennen en ik werp snel een blik naar achter. Weer kijk ik recht in de ogen van de man, en ik zie dat hij iets mimet.
'Ik krijg je nog wel.'

-------------------------------------------------------------

Daar ben ik weer:D
Het eerste hoofdstuk van mijn 2e boek op wattpad:)
Wat vinden jullie ervan?
Druk op dat prachtige knopje met een sterretje please!
X