Vlucht vol vragen

Hoofdstuk 12

'Rosalie?' klinkt er een ongelovige stem.

Ik verstijf en ik draai me langzaam om.

Ik sta oog in oog met Jayden. Ik sper mijn ogen open van ongeloof. Mijn maag maakt een salto. Van woede, en nog een gevoel wat ik niet herken.

'Jayden,' zeg ik gevoelloos.

Mijn stem klinkt zo kil als ijs, en Jayden zet geschrokken een stap naar achter.

'Gaat het wel goed met je?' vraagt Jayden.

Zijn ogen staan bezorgd, waar ik nog bozer van wordt.

'Nee!' schreeuw ik. 'Ik vertrouwde je, Jayden! Ik vertrouwde je, verdomme!  En wat blijkt? Je werkte bij Andreas.'

Mijn stem klinkt verstikt, en ik voel dat mijn ogen beginnen te tranen. Ruw veeg ik over mijn ogen, ik mag geen zwakte laten tonen.

'Nee,' zegt Jayden.

Hij kijkt me triest aan.

'Het is niet wat het lijkt, Rosalie,' fluistert Jayden.

Er staan ook tranen in zijn ogen, en voor even breek ik, maar mijn woede is sterker dan het verdriet.

'Het is niet wat het lijkt?' sis ik. 'Het is wel wat het lijkt! Ik vertrouwde je, en jij hebt voor Andreas gewerkt, je kon me elk moment vermoorden!'

Ik zet woedend een stap naar voren, mijn vuisten gebald. Ik kijk in Jayden's ogen, die vol verdriet en onmacht staan. Mijn woede vlamt op en ik stomp in Jayden's maag. Jayden kreunt en valt op de grond. Ik schop hem, en hij sluit zijn ogen van pijn. Het voelt zo goed, maar tegelijkertijd zo slecht. Ik kniel bij hem neer en til mijn vuist op.

'Nee, wacht!' roept Jayden gesmoord.

Mijn vuist blijft in de lucht hangen, en ik kijk Jayden zwaar ademend aan.

'Ik werkte niet zomaar bij Andreas,' begint Jayden moeizaam. 'Ik werkte bij hem voor onderzoek. De politie waren de bende van Andreas al maanden lang op het spoor, maar ze hadden niet genoeg bewijs. Daarom stuurden ze mij.'

Ik kijk Jayden met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Lieg niet,' zeg ik.

Er verschijnen tranen in mijn ogen.

'Ik lieg niet, Rosalie,' zegt Jayden.

Een eerste traan rolt over mijn wang, en Jayden kijkt me vol medelijden aan. Hij komt langzaam dichterbij, me doordringend aankijkend. Zijn hand glijdt over mijn gezicht, en ik voel een ongelovelijk fijn gevoel in mijn buik, vermengd met woede.

'Nee!' gil ik, en ik sla Jayden's hand van me af. 'Blijf van me af!'

Mijn zin eindigt in een wanhopige snik, en Jayden kijkt me triest aan.

'Sorry,' fluistert hij. 'Maar dit is voor je eigen bestwil.'

Ik voel een stekende pijn in mijn arm, en ik kijk Jayden ongelovig aan. Mijn ogen worden steeds zwaarder en uiteindelijk vallen ze dicht.

---------------------------------------

Hoiii
Dit is een kort hoofdstukje, maar ik heb wel op 1 dag 2 keer geupdate:)
Heeuujj Jayden is terug:)
Wat vinden jullie van Jayden? Ik hou van hem:)
Vote/comment/follow?
X