Vlucht vol vragen

Hoofdstuk 27

Gedachteloos zit ik voor Jayden. Ik luister naar zijn onregelmatige ademhaling. Zonder dat ik het wil, glijdt er een traan over mijn wang.
'Ik mis je,' fluister ik.
Ik steek mijn hand uit, en laat mijn vingers over Jayden's koude wang glijden. Het voelt raar. Alsof dit niet Jayden is. Alsof dit niet de jongen is waar ik zo hard voor ben gevallen, alsof er een andere jongen op dit bed ligt dan de jongen die door mijn schuld is neergeschoten. Er rolt nog een traan over mijn wang.
'Kom terug,' prevel ik. 'Kom alsjeblieft terug.'
Mijn ademhaling versnelt. Er schroeit een brandend vuur in mijn maag, die me langzaam overneemt en me verslaat. Ik sla mijn handen voor mijn gezicht. Ik wil het niet meer. Tranen rollen over mijn wangen en spatten geluidloos uiteen op de grond. Het vuur verandert in een oceaan. Een oceaan van emoties, die me langzaam verslindt en me dan uitgeblust en verslagen achterlaat. Uiteindelijk stoppen de tranen met stromen. Ik voel me leeg, merkwaardig leeg. Mijn oogleden worden steeds zwaarder, en niet veel later zak ik onderuit in mijn stoel, met mijn ogen gesloten.

-

Een zachte hand daalt neer op mijn schouder, en ik schrik abrupt wakker. Ik kijk in de blauwgrijze ogen van oma. Ze kijken me lieflijk aan.
'Ik heb goed nieuws,' fluistert ze.
Ik schiet overeind, en kijk oma afwachtend aan. Overal in mijn lichaam borrelt de hoop op dat het goede nieuws over Jayden gaat.
'Het gaat beter met Jayden,' zegt oma met een brede glimlach op haar gezicht.
De opluchting slaat als een mokerslag in mijn gezicht, en bijna als vanzelf krullen mijn lippen om in een gigantische grijns. Ik sta op en trek oma in een stevige knuffel. Ik sluit mijn ogen. Er verschijnt een haarscherp beeld voor me van Jayden. Beelden als in een film spelen zich af in mijn hoofd. Jayden die lacht om een grap. Lachrimpeltjes rond zijn ogen en zijn mond uitgerekt in een brede lach. Jayden die zich voorover buigt om zijn lippen op mijn wang te drukken. Zijn warme, zachte lippen. Ik kan ze bijna voelen op mijn huid. Onwillekeurig ga ik met mijn hand over mijn wang. Oma laat me los en ik ontwaak uit mijn herinneringen.
'Wil je naar hem toe?' vraagt oma.
Ik knik snel. Oma voert me naar de kamer van Jayden. Ik loop de kamer in, en oma sluit de deur meteen achter haar. Als in een droom loop ik naar Jayden toe. Ik ga voor zijn bed staan. Het lijkt net alsof zijn lippen omgekruld zijn in een glimlach. Ik pak zijn hand en verstrengel mijn vingers met de zijne. Zijn hand voelt warm aan, aangenaam warm. Ik laat mijn andere hand over zijn wang glijden. Ik ril als ik zijn warme wang voel. Een hele tijd lang blijf ik zo staan, met het heerlijke gevoel dat alleen Jayden me kan geven. Dan draai ik me om, en loop zonder om te kijken de kamer uit. Net als ik mijn hand uitstrek om de klink vast te pakken, hoor ik een stem die me ter plekke laat bevriezen.

-

Ik voel me schuldig...
Ik heb zo lang niet geupdate, en nu is het ook nog een klein stukje...
Ik had echt geen inspiratie en ook geen tijd, en dat werkt niet goed samen:(
Ik beloof dat ik snel verder ga schrijven!
X