Vlucht vol vragen

Hoofdstuk 13

Ik open mijn ogen. Ik lig in een comfortabel bed, en ik wil mijn ogen weer sluiten als ik zie waar ik ben. Ik schiet overeind, maar ik word tegen gehouden door de pijn die ik overal in mijn lichaam voel.

'Rosalie?' vraagt een rustige stem.

Ik herken de stem meteen, en mijn ogen flitsen door de ruimte. Mijn ogen ontmoeten die van Jayden. Zijn prachtige blauwe ogen. Ze kijken me een beetje angstig aan, alsof Jayden bang is dat ik hem aanval. Er gaat een steek door me heen als ik me herinner dat ik dat echt heb gedaan. Dan herinner ik me weer wat Jayden me heeft verteld, en ik kijk hem wantrouwig aan.

'Luister,' zegt Jayden als hij mijn blik ziet. 'Ik wil niet nog een keer een gevecht met je aangaan, ik kan je bewijzen dat ik voor onderzoek bij Andreas werkte.'

Jayden staat op en loopt de kamer uit. Ik kijk hem na, en mijn ogen gaan door de kamer. Waar ben ik in hemelsnaam? Net als ik uit bed wil stappen komt Jayden weer binnen en ik ga snel weer liggen. Jayden heeft een soort boekje in zijn hand. Jayden loopt naar me toe en gaat op mijn bed zitten. Zijn vertrouwde geur dringt mijn neusgaten in en onwillekeurig snuif ik. Jayden opent het boekje, en ik zie allemaal informatie. De geboortedatum, wat Jayden doet, noem zo maar op.

'Je loog niet,' fluister ik geschokt.

Jayden kijkt me een beetje triest aan.

'Je hebt het door,' fluistert Jayden terug.

Hij glimlach lichtjes, en dat is het moment dat ik breek. Tranen rollen over mijn wangen en laten mijn schouders schokken. Ik voel twee armen om me heen, en mijn huid wordt warm door Jayden's aanraking. Ik sluit mijn ogen en nestel me in Jayden's armen.

'Het spijt me zo!' snik ik. 'Het spijt me dat ik je in elkaar hebt geslagen! Je loog niet.'

'Ssst,' sust Jayden. 'Het is niet erg. Je had alle redenen om me aan te vallen. Ik had het je veel eerder moeten vertellen.'

Jayden wrijft troostend over mijn rug, en ik voel een warm, fijn gevoel in mijn buik.

'Het spijt me zo,' herhaal ik fluisterend.

'Het spijt mij ook,' fluistert Jayden terug. 'Je bent veilig. Ik ben bij je, Andreas kan je niks meer doen.'

Ik sluit mijn ogen en leun tegen Jayden's schouder. Het dringt nu pas tot me door; ik ben vrij!

Een lange zucht verlaat mijn mond.

'Wat gaan we nu doen?' vraag ik.

'Ik ga je verder trainen,' zegt Jayden. 'Je bent een talent, en je moet je kunnen verdedigen als... Andreas weer komt opdagen.'

Ik knik, en ik verheug me er nu al op om te trainen.

'Ik ga nu,' zegt Jayden.

Hij glimlacht en loopt dan de kamer uit. Ik sluit mijn ogen, en ik val in een rustige, diepe slaap.

Ik voel een hand op mijn schouder, en met een ruk open ik mijn ogen. Voor me staat Jayden, en ik ontspan.

'Sta je zo op?' vraagt Jayden. 'Dan beginnen we met trainen.'

Ik knik, en ik vraag:

'Waar zijn we eigenlijk?'

'We zijn bij mij thuis,' zegt Jayden.

Hij glimlacht en loopt de kamer uit. Ik gooi mijn benen uit bed en wandel de kamer uit. Ik herken de ruimte weer, en ik glimlach. Het is fijn om weer in een vertrouwde omgeving te zijn. Als ik gedoucht en wel ben loop ik naar beneden, waar ik Jayden aan tafel zie zitten. Ik ga tegenover hem zitten en pak een broodje.

'Kan Andreas je hier niet vinden?' vraag ik.

Jayden schudt zijn hoofd.

'Bijna niemand weet waar ik woon, behalve jij en ik.'

'En je broer dan?' flap ik eruit.

Jayden's gezichtsuitdrukking verandert abrupt van vrolijk naar verdrietig.

'Hij is nergens,' zegt Jayden bijna onhoorbaar. 'Ik ben al dagen naar hem op zoek. Ik denk dat hij... Dood is.'

Jayden slaat zijn handen voor zijn gezicht en zijn schouders beginnen te schokken. Ik sla een arm om zijn schouders en druk hem tegen me aan.

'Het spijt me,' fluister ik in zijn oor.

'Het maakt niet uit,' zegt Jayden verstikt door de tranen.

Zijn warme adem strijkt over mijn huid, en er trekt een rilling over mijn rug.

'Kom,' zegt Jayden, en hij laat me los. 'Dan gaan we trainen.'

Hij veegt zijn tranen af en loopt weg. Ik loop achter hem aan. We lopen het erf af, en er valt een aangename stilte. De wind raast door de bomen en laat ze heftig heen en weer wuiven. Ik kijk om me heen en adem de frisse lucht in. De geur van de natuur dringt mijn neus in, en ik glimlach. Dit heb ik gemist. Na een paar minuten lopen komen we aan op de oefenruimte. Jayden geeft me een revolver, en ik pak hem glimlachend aan. Ik omklem de revolver met beide handen en loop naar de schietschijf. Ik richt de revolver op de schietschijf. Ik adem rustig in en uit, mijn concentratie volledig op de schietschijf gericht. Mijn vinger glijd naar de trekker, en ik haal hem over. De harde knal van de revolver dringt mijn oren binnen, en ik knijp mijn ogen samen om te kijken waar de kogel is ingeslagen. Ik glimlach tevreden als hij op de plek van het hart is ingeslagen.

'Je moet sneller schieten,' zegt Jayden, die achter me staat, en ik schrik. 'Als je geschoten hebt, ga je door naar de volgende schietschijf, totdat je ze allemaal hebt gehad. Probeer ook meerdere keren te schieten op een schietschijf.'

Ik knik en richt mijn aandacht weer op de schietschijf. Ik schiet twee keer op verschillende plekken op de schietschijf, en ik ren naar de volgende schietschijf. Als ik ze allemaal heb gehad laat ik de revolver zakken en kijk ik hoe ik het heb gedaan. Ik zie dat ik bij alle schietschijven minstens een plek heb geraakt waar een belangrijke orgaan zit.

'Goed gedaan,' zegt Jayden goedkeurend, en ik lach tevreden. 'We gaan verder met vechten.'

Jayden doet twee handpads om en houdt ze voor zich. Ik bal mijn vuisten, en ik begin er mee te oefenen. Mijn vuisten zijn er aan gewend, het doet bijna geen pijn meer. Er verschijnt een tevreden glimlach op Jayden's gezicht.

'Je wordt steeds beter,' zegt hij.

Ik beantwoord hem met een korte glimlach en sla door.

Na een hele tijd werpt Jayden een blik op zijn horloge, en hij gebaart me te stoppen. Ik ontspan en kijk Jayden aan.

'Het is al laat,' zegt Jayden. 'We stoppen. Morgen gaan we aan je conditie werken.'

We lopen weer terug. Ik voel Jayden's arm langs de mijne strijken, en ik voel dat ik rood word. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik naar Jayden, hij lijkt niks te merken. Wat gebeurt er toch met me?

---------------------------------------

Alweer een hoofdstukje:)
Een heel hoofdstuk vol met Rosalie en Jayden. Ik hou van Jayden *kwijlt*
Vote/comment/follow?
X