Vlucht vol vragen

Epiloog

Twee grote handen sluiten zich om mijn heupen. Ik schrik en kijk op. Ik kijk recht in de heldere ogen van Jayden. Er speelt een brede glimlach rond zijn lippen. Kuiltjes ontstaan in zijn wangen en er vormen zich lachrimpeltjes bij zijn ogen. Bijna als vanzelf lach ik met hem mee.
'Kom je?' vraagt Jayden. 'De bruiloft gaat zo beginnen.'
Jayden steekt zijn hand uit, die ik meteen aanpak. Zijn stevige, enigzins ruwe hand voelt vertrouwd aan. Samen lopen we naar de kerk. Ik ga op een van de vele harde houten banken zitten en kijk reikhalzend om me heen. Ik zie Brian staan, netjes in pak en al. Na een tijdje kijkt hij op en kijkt in mijn ogen. Hij glimlacht breed, met stralende ogen. Ik steek mijn duim op. Op dat moment begint het pianospel en begint de bruiloft.

-

Ik baan me een weg door de vele mensen in de kleine ruimte. Harde muziek dreunt in mijn oren, vermengd met het geroezemoes van de mensen op de receptie. Ik kijk om me heen, zoekend naar Jayden. Net op dat moment voel ik een warme hand zich om de mijne sluiten. Ik draai me abrupt om en kijk in de ogen van Jayden. Hij lacht breed, waardoor er kuiltjes ontstaan in zijn wangen.
'Ik wil iets vragen,' zegt Jayden.
Zijn glimlach vervaagt iets. Ietwat zenuwachtig kijkt hij me aan. Langzaam zakt hij op één knie, nog steeds mijn hand vasthoudend. Ik sla mijn andere hand voor mijn mond. Het volume van de muziek vervaagt langzaam.
'Rosalie,' begint Jayden.
Ik merk dat er zich een grote kring om ons vormt. Allemaal kijken ze naar ons.
'Wil je met me trouwen?'
Jayden kijkt me hoopvol aan. Ik voel een warm gevoel door me heen vloeien. Een heerlijk, gelukzalig gevoel. Ik twijfel geen moment, en zeg vol overtuiging:
'Ja, dat wil ik.'
Er breekt een enorme