MS. SECRETARY - On going

CHAPTER 26

CHAPTER  26  #MS. SECRETARY

[  MAKING LOVE  ]

"Sir Luiz, you need to review and sign this papers. Its been weeks and still its not done" inilapag ko ang mga papeles na kailangan nang pirmahan. Ngunit paglingon ko kay Luiz nag iinit ang ulo ko busy kase ito sa kanyang cellphone.

"Ehem.." Tumikhim ako, doon pa lang tumingin sa'kin si Luiz with a 'what's wrong?' look.

"Chill sweets, okay I'll finish that later" tumayo ito sa pagkaupo sa kanyang swivel chair saka lumapit sa'kin.

"Let's go have lunch first. Stop putting a frown on that beautiful face." Na sinabayan pa niya pagkindat saka hinawakan ang kamay ko at hinila palabas ng opisina, hindi na 'ko umangal pa.

Its been 2 years simula ng tanggapin ko ang posisyong ito pati ang pagtira naming dalawa sa iisa bahay.

Ginawa lahat ni Luiz, tinotoo niya ang sinabing I'll court you everyday. He's giving me flowers every morning, preparing breakfast, inaalagaan niya ako, he treat me like a Queen. And every time I will refuse on his offer he will say

'My Queen, its my responsibility to take care of you, ayokong umalis ka at mag bago ang isip mo." With matching ' paawa look'

"Sweets, saan mo gustong kumain?,"  my flashback memories stop when he started to ask questions.

"Ikaw na lang ang pumili, I'm  exhausted,"  niyakap niya ako mula sa likuran habang ang baba nito ay nasa leeg ko. Ang bigote nito ay kumikiliti sa parteng 'yon.

"Then let's go home, so you could rest. I don't wanna see you getting angry mas gusto kong makita ang mata mong tumitirik sa sar---," agad kong tinampal ang braso niyang nakapulupot sa'kin mabuti na lang dalawa lang kami sa elevator.

Masyadong marumi ang bunganga ni Luiz minsan bagay na nakatutuwa at nakaiinis din.

*****

"Where going home?" Tanong ko kay Luiz na nagmamaneho

"Yes sweets, let's have a break just this day. You've been stress for a week now." Saka ito lumingon sa'kin saglit at ngumiti bago binalik ang mata sa daan.

Driving back to mansion takes 2 hours so mahaba haba pa ang biyahe namin and no one talk so its boring. Inilibot ko na lang ang aking paningin sa paligid. Nakatingin ako sa mga nag tataasang building, sa mga taong naglalakad sa side walk, mga sasakyang malayo ang destinasyon. Simula ng manirahan ko dito sa Manila I started to adopt on my surrounding. Pati ang aking pananamit ay nagbago lalo na ng maging sekretarya na 'ko ni Luiz.

I've started to were clothes that I usually don't like. Dresses, skirts some were revealing but not much, Luiz will kill someone if I did wear clothes showing too much skin. Natuto na din akong mag suot ng may takong na sapin sa paa. I can't help to laugh pag naaalala ko 'yong mga karanasan ko past few years.

Luiz always got my back. Hindi niya kailanman ako iniwan he guides me, helps, take care of me. He's too good to be true. I'm so lucky I have him. Pero dalawang taon na kaming nag sasama wala pa din kaming label but we know to ourselves na mahal na namin ang isat-isa. Hinihintay ko lang din siyang tanungin ako. Ready na akong sagutin siya sapat na ang panahon lumipas. Si Luiz ang gusto kong makasama hanggang sa pag tanda ko. I just wish that we will stay stronger through the years.

"Sweets, mukhang malalim ang iniisip mo? Kasama ba 'ko sa iniisip mo?"

"Its nothing, your so assuming" kunwari ay nagmamaldita ako sa kanya pero ang loko mas madrama talaga.

"Aww, my heart sweets. Bakit ang haras mo sa'kin? Hindi mo na 'ko mahal?"

Isang bagay pa ang nalaman ko kay Luiz. He's like a kid sometimes napaka drama and loves being pampered.