Sarı Deva

Bölüm 15: Kalpten Kalbe, Kulaktan Kulağa

Uçuğum sonunda beni terk etmeye karar verdi. Bu da bana pozitiflik ve daha içten gülümsemeler olarak geri döndü. Daha sonra ise kıymık olarak adlandırabileceğim kimseler yüzünden ruh hâlim, en sevmediğim hâline büründü. Beni inceden inceye bir karamsarlık sardı. (Nehir'e tam da bu noktada hak veriyorum. Efenim bütün duygusal şarkılar hep aynı kapıya mı çıkıyor? Çıkıyor, valla çıkıyor. Hoş, çıkmasa akıl rahat edecek ama şu sıra bu da pek mümkün görünmüyor.) Neyse işte efendim, olayın özü bu karamsarlığımda, Nehir ile Oğuz'u kendi ruh hâlimden oldukça uzak tutarak size keyifli bir bölüm yazdığımı düşünüyorum. (Hak verin e mi bal böcekleri 🐝)

Nehir ile Oğuz'un ilişkiye hızlı başladığını düşünenler oluyor, kişisel olarak konuyu ele aldığımda ben de öyle düşünüyorum. Ama hikayeyi romantik komedi kategorisinde değerlendirdiğimizde, yaşları bakımından ergenlik veya gençlik dönemini çoktan geride bıraktıklarını düşündüğümüzde aralarındaki ilişkinin çok da hızlı gelişmediğini fark edeceğinizi umuyorum. Belli bir yaşı geçmiş insanlar söz konusu olduğunda ilişkide atılan adımlar daha hızlı ve ileri olabiliyor. (Yine de son karar size ait, ben hep buralardayım.)

Olumlu ve olumsuz yöndeki fikirlerinizi benimle paylaşıyor olmanızı çok seviyorum 🖤 Saygı çerçevesinde yazılmış bütün yorumlar benim için çok değerli. İnsanın saygısını kaybetmeden olumsuz yöndeki yorumunu karşısındaki kişiye iletebiliyor olması önemli bir özellik, kesinlikle saygı duyuyorum.

Sevgiyle, saygıyla, hoşgörü ile kalın... Şu sıralar en çok bu özelliklere ihtiyacımız var. (Kendi üzerime düşen görevi yaparak medya kısmına size özel görsel bir şölen bıraktım.)

*Oy vermeyi de unutmayın efenim, yıldızın üzerine tıklamadan geçmeyin... ✨

Bölüm Parçası: Zeynep Bastık - Her Mevsim Yazım

(Spotify'da Sarı Deva adlı çalma listesinde tüm şarkılar mevcut) + Kendime ait birkaç listeyi daha paylaştım

Keyifli okumalar...

"Söylemeden geçemeyeceğim, baya güzel çıkmışsınız."

Maç öncesinde görevli kadınla fotoğraf çektirmiş olmamızın mantıklı bir hareket olmadığını tam da şu dakikalar içerisinde anlıyordum. İyilik her zaman mutluluk olarak geriye dönmüyordu. Bazen sonucunda baş ağrılarına katlanmanız gerekebiliyordu. Tam da şu an katlandığım gibi...

"Abarttığını söyleyemeyeceğim yenge ama bu konu hakkında konuşmaya devam edersen Emre'yi göremeden evime gitmek zorunda kalacağım."

Emre'ye sürpriz yapmak için okuldan geleceği saati Gonca'dan öğrenip evlerine gelmiştim. Tabi birçok dergi ve gazetede kendine yer bulmuş olan fotoğrafımızı görmüş olan yengem, geldiğim andan beri Oğuz'la yakıştığımız konusunda farklı kombinasyonlu cümleler kuruyordu. Hoşuma gitmiyor da değildi ama bir süre sonra baştaki etkisini kaybediyordu.

"Aman Nehir, ilk defa seninle uğraşabileceğim bir konuyu kendi isteğin ile ellerime vermişsin, azıcık uğraşayım yani ne olmuş? Bir daha bu şansı nerede bulacağım?"

Hale Özbey pusuda bekleyen vahşi bir hayvan misali avına saldıracağı zamandan emin olduğunda üzerime atlamaktan çekinmemişti.

"Etme bulma dünyası diyorlardı değil mi? Demek ki atalarımızın yanılmadığını anlamam için bu ânı yaşıyor olmam gerekiyormuş."

Zamanında aldığım ahlar, Oğuz ile tanışmamın ardından bir bir çıkmaya başlamıştı. Artık nasıl bir ah listem varsa, sonu görünmüyordu. Sevgili isimlerini dahi hatırlayamadığım kimseler, beni rahat bırakır mısınız? Bırakırsınız bırakırsınız, şimdiden teşekkürler.