Nehir Özbey işkolik bir kadındı ve bu durumu sorgulamayı uzun bir süre önce bırakmıştı. Özel hayatında da patron gibi davranmaya alışmıştı.
Her alanda yönetici olabileceğini düşünen bu takıntılı kadın, hayatına aniden girecek olan Beşiktaş aşığı Oğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar...
Piraye'yi park ettiğim sıra da Gökçe hâlâ konuşuyordu. Bütün bir yol boyunca susmamış olsa da enerjisi tükenmemişti.
"Ali dayımlar da gelecekmiş."
Büyük konseyin toplanmasının sebebini tahmin edebiliyordum.
"Herkes geleceğine göre-"
"Evet, büyük ihtimalle bu toplantıdan annemlerin de haberi vardır."
Arabadan indiğimizde Gökçe'yi kollarımla sıkıca sarmıştım. Bu noktada konuşmama gerek yoktu. Anlatmak istediğimi anladığını tahmin edebiliyordum.
"Nehir!"
En küçük kuzenimiz olan Emre'nin sesini duymam ile birlikte, bu defa ona doğru eğilip kollarımı açmıştım. O da teklifimi geri çevirmeyerek hemen kollarım arasındaki yerini almıştı.
"Hep Nehir, hep Nehir!"
Emre'nin yanağına büyük bir öpücük kondurduktan sonra Gökçe'ye doğru dil çıkarmıştım.
"Nehir'ciğim, çok güzelsin hatta acayip güzelsin!"
Emre'nin bana karşı duyduğu çocuksu hisleri seviyordum. Sahtelikten uzak duygulardı. Günümüz dünyasında gerçek duygulara erişmek oldukça zordu. Dolayısıyla Emre'nin gelecekte gerçekten seveceği kadına karşı aynı bu gerçeklikte duygular hissetmesini diliyordum.
"Asıl sen çok yakışıklı görünüyorsun. Gözlerimi kamaştırdın."
Elimi parıltısını kesmek ister gibi gözüme siper ettiğimde gülümsemesi büyümüştü.
"Büyümemi bekle Nehir'ciğim. Aramızda yalnızca on dört yaş var. Gün gelecek bu sayılar anlamlarını yitirecek."
Ona cevap vereceğim sıra da Gökçe'nin sesi aramıza girmişti.
"Kıskandığım için söylemiyorum ama artık içeri girersek çok güzel olur."
"Sen de mi buradaydın Gökçe abla?"
Emre'nin konuşmasıyla birlikte kahkahamı tutamamıştım. Bu çocuk Gonca'nın kardeşi olamayacak kadar tatlıydı.
"Kavgada söylenmez."
Harun'un konuşmasıyla birlikte Feyyaz amcamların da içeride olduğunu anlamıştım.
Emre'nin varlığını umursamadan sigarasını yakan Harun'a gönderdiğim bakışlar etkili olmayınca, Emre'nin elinden tutup benimle beraber ilerlemesini sağlarken, Gökçe'nin peşinden içeriye girmiştim.
Harun, abisinin aksine oldukça vurdumduymazdı. Özbey olmanın ayrıcalıklarını her alanda sonuna kadar kullanıyordu. Gerçi bunu hepimiz kullanıyorduk ama o çoğunlukla dozunu kaçırıyordu.
