ရှင်းသည်ဖန့်ကိုယ်လုံးလေးကို ကုတင်ပေါ်ချပေးလိုက်သည်။ရှက်သွေးဖြာပြီးနီရဲနေတဲ့ပါးနှစ်ဖက်လေးဟာ နမ်းပါနမ်းပါလို့မြူစွယ်နေသယောင်။ဖန့်အပေါ်လှဲချလိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုတဖန်နမ်းရှိုက်မိသည်။ဒီတစ်ခါတော့အနမ်းတေကပိုမိုလာကာ ဖန့်ကိုယ်လုံးကအဝတ်တေကိုပင်ဆွဲချွတ်မိနေသည်။
"အင့်......အ"
ဖန်ရဲ့ညည်းသံပိစိလေးကသူ့ရဲ့စိတ်တေကိုလွတ်ထွက်သွားစေသည်။အနမ်းလဲပြတ် ဖန့်ရဲ့ကိုယ်လုံးမှာလဲအဝတ်မကပ်တော့ဘဲ ကိုယ်လုံးတီးလေးဖြစ်သွားတော့သည်။
ရှင်းကအဝတ်မကပ်တဲ့သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုစိုက်ကြည့်နေတာကြောင့် ဖန့်မှာမနေတက်တော့သလို ရှက်ကာမျက်နှာလွှဲလိုက်သည်။ရှင်းကလဲမျက်တောင်မခတ်ဘဲ အကြားကြီးစိုက်ကြည့်နေလေတော့သည်။
ဖြူဥနေတဲ့ရင်ဘက်လေးကိုကြည့်ကာ ရှင်းကိုက်ဆွဲချင်စိတ်တေပေါက်နေသည်။အသီးလေးနှစ်လုံးကပန်းရောင်သန်းကာ ချေထားတဲ့ဒဏ်ကြောင့်ဖောင်းဖောင်းလေးတောင်ဖြစ်နေလေတော့ သူ့မှာကြာကြာဆက်မကြည့်နိုင်တော့ဘဲ ကုန်းစုပ်လိုက်သည်။
"အ....အဟင့်....ရှင်း"
"ပြွတ်စ်"
ညည်းသံလေးထွက်ကာ တွန့်လိမ်နေတဲ့ ဖန့်ကိုယ်လေးကိုချုပ်ကာ အသီးလေးနှစ်ဖက်ကိုကိုက်လိုက်စုပ်လိုက်လုပ်နေလိုက်သည်။
"အား.....ရှင်း"
အသီးလေးကနေအောက်ဘက်ကိုဆင်းလာပြီး ဖန်ရဲ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်သည်။ဖန်ကတော့ရှက်ပြီး သူ့ကိုမကြည့်လာတော့။အမွေးအမျှင်ကင်းနေတဲ့ ဖန့်ဆီးစပ်လေးကိုအမှတ်အသားပေးကာ ဖန့်အငယ်ကောင်လေးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ဖန့်အငယ်ကောင်ကမသေးပေမယ့် ရှင်းလောက်တော့မကြီး။
"ရှင်း ဖန်ပဲပြုစုပေးမယ်"
"အင်း"
ရှင်းသည် ကုတင်ဘောင်ကိုမှီကာထိုင်လိုက်ပြီးခြေကိုဆင်းထားလိုက်သည်။ဖန်ကတော့ ရှင်းအငယ်ကောင်မြင်ပြီးတံတွေးမြိုချမိသည်။
"ရှင်း"
ဖန်သည်ရှင်းအငယ်ကောင်ကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ကာ ငုံလိုက်သည်။
