She's With Me

CHAPTER 14

BLUE’S POV

Nanatili akong tulala habang hindi makapaniwalang nakatulala kay Red.

“Red…” I said out of shock.

She smirked saka tumalikod at kinuha ang mga gamit nya sabay alis.

Masyado akong nabigla sa ikinilos nya kaya naman hindi agad ako nakagalaw.

Nang makaapuhap sa pagkabigla ay dali dali ko din kinuha ang mga gamit ko at nagmamadali syang sinundan palabas.

“RED! W-WAITTT!” Sigaw ko nang makita syang sumakay sa sasakyan nya saka iminaneho yun paalis.

“Damn it!” Mahinang singhal ko saka madali daling sumakay din sa sasakyan ko saka sya sinundan. Ano bang trip nya? Jusko ang puso ko. Wala ba syang idea sa ginagawa nya sa akin?

Nanatili ko syang sinundan ng dahan dahan kong napagtanto kung saan sya patungo, naging mabagal ang pag mamaneho ko nang tuluyan syang tumigil. Napalunok ako, sa Park sya nagtungo.

Naguguluhang ipinarada ko ang sasakyan ko sa likod ng sasakyan nya saka para na namang asong sumunod ako sa kanya sa isa sa mga benches doon.

“Red.” Tawag ko dito.

Bigla akong natigil dahil sa labis na gitla, humarap sya sa akin na sobrang ganda ng ngiti.

Pinagmasdan ko sya. Nakapikit ang kanyang mata habang nakangiting dinadama ang hangin na wumawasiwas sa kanyang buhok.

Ang ganda nya……

I sighed. Calm down Blue.

Tuluyan na akong luamapit sa kanya at nakangiting ni-tapped muli ang kanyang ulo. Nakatayo ako habang sya naman ay nakaupo sa bench.

Tumunghay sya sa akin at mas lalo akong nangiti.

“Anong trip to? Masyadong masarap sa puso, marupok ako.” Aniko rito.

Ngumisi sya and the she tapped the sit beside her. Umupo ako roon.

“Ang sarap bumalik sa pagkabata.” Anito.

Napatingin naman ako sa tinitignan nya. Bagaman medyo may kainitan na ay madami pa ding bata ang naglalaro sa park. Napangiti muli ako, this brings back old days.

“But I won’t mind if I got stuck with the present.” Muli syang nagsalita at ibinalik na ang tingin sa akin.

Ngmuti sya ng mapait, “I realized, my whole childhood was a mess.”

Lumamlam ang mata ko. I sighed.

“Red, it’s fine----”

“That’s why I realize, my present is more beautiful than my past. At least after all, I have you.” She cuts me.

Kumabog ng husto ang dibdib ko. My nervousness soon became a smile.

“I love present too. It gave me a lot of chances and opportunity to fix things and make them better. But on top of that, you came back, I have you too.” Tugon ko rito.

I hugged her, saglit syang natigilan sa ginawa ko pero sandali lamang ay niyakap na din nya ako pabalik. Ang sarap sa pakiramdam.

“Thank you for coming back.” I told her.

“Thanks for waiting…” anito.

We parted. Nagngitian kami at sandaling natahimik.