Papatya

5.BÖLÜM

    Annem gittikten sonra çorbamı bitirip ilaçlarımı içtim. Biraz dinlenmek için odama çıktım. Uyuyamadım çünkü gitmek istediğim kursun ücretini babam ödemeyecekti. Annem de ödemeyeceğini tahmin ediyorum. Çalışmam gerekli o kursa gitmek için. Sadece yazın olsa da çalışmam gerekli. Maaşımdan artanları harcamam biriktiririm ve beni birkaç ay daha idare eder ama sonra da ne olur bilmiyorum. Hiçbir şeyi bilemiyorum, babamın çalışmama karşı çıkıp çıkmayacağını da bilmiyorum. Bir şeyleri biraz olsun unutmak için uyumak istiyorum. Rüyalarımda karşıma çıkmalarını istemiyorum. Uyuyakalmayacak kadar çok dolu beynim. Gitmeyi çok istediğim bir yer var. Tüm kalbimle istiyorum.

   Duvarda asılı olan saate baktığımda bir saattir yatakta kıvrandığımı anlıyorum. Bir şeyler içmemin bana iyi gelebileceğini düşünüyorum. Yataktan kalkıp kendime ıhlamur yapmak için mutfağa iniyorum. Kettle su koyduktan sonra sallama çayların olduğu dolaptan ıhlamurlu olanın kutusundan bir tane çıkartıyorum. Kaynayan suyu bardağa boşalttıktan sonra sallama çayı da içine koyuyorum. Dolaptan bir tane limon çıkartıyorum limonu yıkadıktan sonra, boğazıma iyi gelsin diye, ufak bir parça kesip parçayı bardağın içine attıktan sonra dolaplardan çıkarttığım şeyleri tekrar aynı yerine koyuyorum. Bardağımı da elime alıp odama doğru ilerliyorum.

   Bardağımı yatağımın yanındaki komidinime koyup bilgisayarımı çalışma masamdan alıp bir tane film açmaya koyuluyorum. Dram filmi izlemek istediğim için arama motoruna dram filmleri yazıp aratıyorum. Gizli Dünya diye bir film görüyorum ve konusu dikkatimi çekiyor, Gizli Dünya, 5 yaşındaki oğlu ile küçük bir odaya hapsedilen annenin dramını anlatıyor. Jack ve annesi dört duvarla çevrili kutu gibi bir odada yaşamaktadırlar. ... Gizli Dünya, kaçış için riskli bir plan yapan anne oğlun gerilimini beyazperdeye taşıyor, komidinin üzerindeki bardağımı alıp izlemeye başlıyorum.

   Film bittiğinde yanaklarım sırılsıklamdı. Belki çok duygusal olduğumdan dolayı olabilir ama gerçekten çok güzel bir filmdi.

   Ve yine düşüncelerimle baş başa kalıyorum. Düşünüyorum, düşünmekten yorulduğum halde, beni hayallerimden koparan şey ne diye düşünmeden edemiyorum. İnsanlar hakkında her zaman iyi düşünmek istemem mi? İnsanları üzmek istemem mi? İnsanları kırmak istemem mi? Acımasız olmak istiyorum. Duyarsız olmak istiyorum buna ihtiyacım var. Düşüncesiz olmak istiyorum. Bu zamana kadar hep düşünceli oldum. Hep iyi oldum zihnimi hep en iyi şekilde düşünmeye zorladım. İnsanlar hakkında kötü düşünmek istemedim çünkü onların kötü tarafını görmedim. İyilik esas oldu benim için bu zamana kadar ama artık siyah olmaktan yoruldum ve beyaz olmak istiyorum, Kötülükleri örtmeyen beyaz. Sadece mutlu olmak istiyorum. Gülmek istiyorum. Hep üzgün olduğum çocukluğumu düzeltmek istiyorum. Mutlu olmayı istiyorum. Yoruldum üzgün olmaktan. Ve kahkaha atarak gülmek istiyorum.

    Ayağa kalkıp kıyafet dolabımın kapağını açıyorum siyah kıyafetlerime bakıyorum. Hepsiyle vedalaşmak istiyorum bir daha giymek istemediğim siyah kıyafetlerimle. Merdivenlerden inip bodrum katından üç tane karton kutu alıyorum. Odama çıkıyorum ve tüm siyah kıyafetleri kutulara yerleştiriyorum. Bazı kıyafetleri hiç giymemiştim ama yine de vazgeçiyorum tüm siyahlardan.

  Tüm siyah kıyafetleri yerleştirdikten sonra sadece birkaç parça renkli kıyafet kalıyor. Kutuların hepsini aşağıya indiriyorum ve bir taksi çağırıyorum. Taksi gelene kadar dolabımın derinliklerinden bulduğum beyaz bir pantolon giyiyorum, beyaz üstüm olmadığı için annemin dolabını kurcalamayı tercih ediyorum. Beyaz bir t-shirt buluyorum. Üzerime hemen geçiriyorum. Annemle bedenlerimiz yakın olduğu için sıkıntı olmuyor. Annemin odasından çıkıyorum siyah ayakkabılarımı giyiyorum çünkü annemle ayak numaralarımız farklı. Çantamı tek omzuma asıp taksinin gelmesini bekliyorum.