Transmigrating into a mob character to rehabilitate the villain's plan(mm trans)

Vol 1 Chapter 6

<Zawgyi>

သူတို႔သံုးဦးသားသည္ ဆက္လက္ခရီးထြက္ခဲ့ၾကရာ ခ်ဳန္းမင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္ နီးကပ္လာသည္ႏွင့္အမွ် လမ္းမ်ားမွာ ပိုမိုက်ယ္ဝန္းပ်ံ႕ပ်ဴးလာေလသည္။ အျခားေသာ လူငယ္လူရြယ္ ခရီးသြားမ်ားမွာလည္း ပို၍ မ်ားျပားလာကာ သူတို႔အားလံုးသည္ ေရွာက္ယန္ ဂိုဏ္းတြင္ စာရင္းေပးသြင္းရန္အတြက္ လာေရာက္ၾကသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိသာလွၿပီး ထိုသူမ်ားတြင္ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္ရွိၿပီး ေဈးႀကီးသည့္ အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္စားထားသည့္ ကေလးငယ္မ်ားလည္း အေျမာက္အျမား ပါရွိေလသည္။

လမ္းမ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္တြင္မူ လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ငယ္ေလးမ်ားကို တစ္ခါတစ္ရံ ေတြ႔ရတတ္ေသာ္လည္း ထိုဆိုင္မ်ားမွ ေရာင္းခ်သည့္ လက္ဖက္ရည္ႏွင့္ စားစရာမ်ားသည္ အျခားေနရာမ်ားထက္ သံုးေလးဆမက ပို၍ မ်ားေနေလသည္။ လင္းရွ သည္ ေဈးႏႈန္းမ်ားကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ဘာကိုမွ် မထိရဲေတာ့ေပ။ ကံမေကာင္းစြာပင္ အနီးအနားတြင္ ျမစ္မ်ားေခ်ာင္းမ်ား မရွိေသာေၾကာင့္ လင္းရွ သည္ ေရငတ္ေျပေစရန္ လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ ဝယ္မေသာက္မိေအာင္ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ ႀကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္ေနရသည္။ သို႔ေသာ္ အဆံုးတြင္မူ သူ၏ က်န္ေနေသးသည့္ ပိုက္ဆံေလးမ်ားမွာလည္း သူတို႔ကို စြန္႔ခြာသြားေလေတာ့သည္။

သူတို႔ ခ်ဳန္းမင္ ၿမိဳ႕ေတာ္၏ နယ္နိမိတ္အနီးသို႔ ေရာက္ေသာအခါ လင္းရွ သည္ အနည္းငယ္ အၾကပ္ရိုက္သြားရသည္။ ၿမိဳ႕၏ ပတ္ပတ္လည္တြင္ ကီလိုမီတာ အနည္းငယ္ခန္႔အထိ က်ယ္ဝန္းကာ လိႈင္းၾကပ္ခြပ္မ်ား ေျပးေနသည့္ ေရကန္ႀကီးရွိေနၿပီး ကမ္းစပ္နားတြင္မေတာ့ အငယ္စားႏွင့္ အလတ္စား အရြယ္ ေလွငယ္ေလးမ်ား မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိေနသည္။ ေဈးႏႈန္းကို ေမးၾကည့္လိုက္ေသာအခါတြင္မူ လင္းရွ သည္ ေျပာစရာစကားပင္ မထြက္လာေတာ့ေခ်။ ထိုေလွငယ္မ်ားမွာ လူတစ္ေယာက္လွ်င္ အဆင့္ ၁ စြမ္းအင္ေက်ာက္တံုး ၁၀ တံုး က်သင့္သည္။ အကယ္၍ သူတို႔ အဝတ္အစားမ်ား မဝယ္ခဲ့မိလွ်င္ေတာ့ ထိုအတိုင္းအတာကို ေပးႏိုင္ေသးသည္......

ဆုန္းေရွာင္ဟူ သည္လည္း မၾကံတတ္ေတာ့ပဲ မသိလိုက္မသိဘာသာႏွင့္ လင္းရွ ကို ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။