Unmended [Baguio Series #4]

26

-SEASON TWO-

26:

Wala ako sa sarili nang mag-drive ako papunta sa ospital ng Tarlac. Parang nakalutang ang isip ko at wala akong maramdaman. Parang nanlalamig ako. Parang...tinakasan ako ng sarili ko.

Nang makarating ako sa hospital ay papaumaga na. Hinanap ko ang kinalulugaran ni Dion at may mga pulis na naroon. Lumapit ako doon at ipinaliwanag nila ang nangyari sa akin.

"Nagkarambola po ang truck, dalawang tricycle at ang kotse ni Sir sa crossing, Ma'am. Mabilis po ang takbo ng mister niyo at nakatulog daw po ang driver ng truck..."

Napatango na lang ako, pero hindi pa rin nagsi-sink in sa akin ang lahat. Para pa ring sasabog ang puso ko sa nerbyos ngayon, pero iniisip ko pa rin na magiging okay si Dion... na okay si Dion.

"Nasaan si Dion?" tanong ko.

Lumingon sila sa doctor at lumapit ito sa akin bago tinanggal ang suot nitong mask.

"Masiyadong malakas ang naging impact ng pagtama ng truck sa sasakyan ni Sir, Ma'am. Ginawa namin ang lahat para mailigtas siya. Dead on arrival po si Sir...and I'm sorry."

Doon pa lang parang pumasok sa isip ko ang lahat ng paliwanag na narinig ko kanina mula sa pulis at rescuer. Nag-init ang sulok ng mga mata ko kasabay ng pag-iling ko. 

"Ang sabi ko, nasaan si Dion? Kung anu-ano ang sinasabi mo, hindi 'yan ang kailangan ko!"

Nagkatinginan ang pulis at ang doctor. Naglakad sila papunta sa isang lugar kung nasaan daw si Dion. Pinapasok nila ako ro'n at sumambulat sa akin ang nakahigang tao na nakatalukbong ng puting kumot.

Napaupo ako sa sahig nang hindi na makayanan ang panlalambot ng tuhod. Umiling ako nang umiling kasabay ng pagtulo ng mga luha ko, bago ko sinubukang tumayo. Inalalayan ako ng isang nurse para tumayo at naglakad papalapit sa kan'ya.

Inalis ko ang pagkakatalukbong ng kuWala ako sa sarili nang mag-drive ako papunta sa hospital ng Tarlac. Parang nakalutang ang isip ko . . . wala akong maramdaman. Parang nanlalamig ako. Parang . . . tinakasan ako ng sarili ko.

Nang makarating ako sa hospital, papaumaga na. Hinanap ko ang kinalulugaran ni Dion. May mga pulis na nando'n, mukhang nag-iimbestiga. Lumapit ako do'n. Nang makita ako, tinanong nila kung guardian ako ni Dion, saka ipinaliwanag ang nangyari.

"Nagkarambola po ang truck, dalawang tricycle at ang kotse ni sir sa crossing, ma'am. Mabilis po ang takbo ng mister n'yo at nakatulog daw po ang driver ng truck . . ."

Napatango na lang ako matapos marinig ang paliwanag, pero sa totoo lang, hindi pa rin nagsi-sink in sa akin ang lahat. Parang sasabog ang puso ko sa nerbyos ngayon, pero iniisip ko pa rin na magiging okay si Dion . . . na okay si Dion.

"Nasaan si Dion?" tanong ko.

Lumingon sila sa doctor na lumapit sa akin bago tinanggal ang suot na mask.

He sighed. "Masyadong malakas ang naging impact ng pagtama ng truck sa sasakyan ni sir, ma'am. Ginawa namin ang lahat para mailigtas siya. Dead on arrival po si sir . . . I'm sorry."

Doon pa lang pumasok sa isip ko ang lahat ng paliwanag na narinig ko kanina mula sa pulis at rescuer. Nag-init ang sulok ng mga mata ko kasabay ng pag-iling ko.

I took a deep breath as I fisted my hand tightly. "Ang sabi ko, nasaan si Dion? Kung ano-ano ang sinasabi mo, hindi 'yan ang kailangan ko!" I said in desperation.