Kızımız İçin

Kİ 50. BÖLÜM

Multi: Asel kızçem♥

ASEL'DEN,

Gözlerimi araladığım da üstümde ki bütün yorgunluğun gittiğini hissetmiştim. Doğrulup baktığım da siyahlığın hakim olduğu odadaydım. Burası benim odam değildi ki. Üzerim de siyahlığa inat bembeyaz yerleri süpüren bir elbise vardı. Bana ne olmuştu, neden burdaydım hiçbir fikrim yoktu. Yataktan kalkıp ayaklarımın yere değmesini sağladım. Sanki yere basmıyordum o kadar hafiflemiş hissediyordum ki kendimi sanki omuzumda ki bütün yükleri birine bırakmışım güçlü davranmak zorunda değilmişim gibi hissediyordum.

En son böyle hissettiğim de abim yanımdaydı.

Kapıyı açıp koridora çıktım. Burası da uyandığım oda gibi simsiyahtı tek renk bendim. Ben ve beyaz elbisem. Duvar da ki bizimkilerle olan resimlerimizi görünce gülümsedim. Onlar nerdeydi? Ben nerdeydim?

Merdivenleri inip salona geldim. Burası da siyahtı duvarlar da bizim resimlerimiz vardı elimi duvara değdirmek istiyordum ama ulaşamıyordum sanki, ben uzandıkça o resimler kaçıyordu sanki. Çok değişikti bu durum. Fazla kafa yormayarak arkamı döndüm. Bahçeye çıktım. Burası bizim evin bahçesine benziyordu ama evin içi gibi simsiyahtı. Siyah çiçekler, siyah çimenler, siyah masa ve sandalyeler..

Etrafıma bakarken gelen sesler ile kafamı arkaya çevirdim. İşte bizimkiler ordaydı. Çember şeklinde oturmuşlardı ve onlar da siyahtı. Onlara yaklaşmak için ayaklarımı teprettim ama adım atamıyordum. Üç veya dört adımlık mesafe vardı aramız da ama ben onlara o adımları atamıyordum. Ağlama sesleri yavaş yabaş kulağıma gelmeye başladı. "Neden bırakıp gittin bizi?" ilk alpten çıkmıştı bu ses. Kafamı sağa sola saladım,"Hayır,hayır alp burdayım ben. Gitmedim bi yere burdayım." ne beni görüyolardı ne de duyuyolardı. Alpten sonra yanında ki efo elini ortalarında ki mezarın üzerinde ki toprağa attıp okşadı, "Hani söz vermiştin bize? Hiç ayrılmak yoktu?" sesi ağlamaklı geliyordu. Bağırdım."Burdayım görmüyor musunuz beni? Ya alp, efo baksanıza burdayım ben. Sözümü tutum gitmedim ki.. " ağlamaya başlamıştım. Onlara uğraşamıyordum. Adım attıkça geriliyordum. Olduğum yere çöküp hıçkırıklarımın dinmesini bekledim.

"Sensiz bırakıp gittin bizi. Seni affetmeyeceğiz." poyrazın kurduğu cümle ile kafamı kaldırıp onlara baktım ama onlat beni görmüyordu ki. Ben napmıştım ki? Onları bırakıp gitmemiştim ki? "Bizden kaçıp gitmeseydin, bizi dinleyecektin. Yanarak öldün ellimizden hiçbir şey gelmedi bize küs gittin. Şuan burdasın. " çağan kurmuştu bu cümleyi. Son cümlesin de mezarlığa bakarak kurmuştu. Ne yani ben ölmüş müydüm? Onları burda bırakıp gitmiştim, ama ben onlara küs değildim ki. Sesimi duymuyolardı ben onlara gidemiyordum."Özür dilerim, özür dilerim. Yalvarırım beni görün. Bakın burdayım. Gitmedim sizi bırakmadım ki, alp efe, poyraz, çağan nolur görün beni." ağlayarak kuruyordum bu cümleleri. Hepsi mezarlığa bakarak ayağıya kalktılar. Karanın toprağı öpütüğünü gördüğüm de bağırdım.
"Gitmeyin, bırakmayın beni burda. Ben sizsiz karanlıktan korkarım. " hıçkıra hıçkıra onlara gitmeye başladım. Ben adım attıkça onlar birer birer kayboluyordu. Hepsi gittmişti. Ağlayarak olduğum yere çöktüm. Şuan mezarım ile karşı karışyaydım. Onları bırakıp gitmiştim. Şimdi de onlar beni bırakıp gitmişti. Duymamışlardı beni, ben de sözümü tutmamıştım.

Bacaklarımı kendime çekip ağlamaya başladım. Kimsesizdim,çaresizdim. Beni koruyan ailem de gitmişti. Orda saatlerce ağlamaya devam ettmiştim. Mezarlığa karşı, ölü bedenime karşı..

Gelen sesler ile gözlerimi açtım. Bu kez heryer bembeyazdı ben ise bu kez simsiyahtım. Az ilerde ki piknik yapan aileyi görmemle onlara doğru ilerledim. Hepsi şen şakraktı büyük bir aile oldukları belliydi. Ayağımın önüne gelen topla kafamı eğdim. Aynı benim küçüklüğüme benzeyen kız çocuğu beni görmeden topunu almaya çalışıyordu. Arkadan gelen ses ile olduğum yere çivilendim,"Asel kızım gel buraya, uzağa gitmek yok demedim mi? " alpin sesi ile özlemle ona döndüm. Beni görmesini umdum ama beni görmüyordu. Küçük kız ona doğru koşup,"Ama babacım topum hep benden kaçıyor. " kelimeleri yutuyordu küçük olduğu belliydi. Alp küçük kızın saçlarından öpüp topu da alarak piknik yapan aileye doğru ilerlemişti. Bende arkalarından onları takip ettim.