Bir kız düşünün...ablasını cinayete kurban edilen. Kahramanı olan ablasının öldüğünü öğrenen bir kız düşünün. Hayatının yalandan ibaret olduğunu öğrenen bir kız düşünün. Düşündünüz mü?
Bu kız Ece Göksun...nam-i değer Okyanus Gözlü Kız.
Bir adam düş...
Merhaba:)) Bu bölümde de aksiyon eksik olmayacak. Okulun açılmasına az kaldığı için 3 4 bölüm yazıp günü gelince paylaşacağım. Bu bölüm bittiğinde cumartesi günüydü^^
Keyifli okumalar♡
Multideki müzikle dinleyebilirsiniz.
-----------
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Uçurumdu gözleri, intihar ederdi gözyaşları..."
Ben şok olmuş halde hasta yatağında yatan Bora'ya bakarken biraz daha cama yaklaştım. Vücudunda bir sürü kablo ve çevresinde cihaz vardı. O sırada içeriden bir doktor çıktı. Bana sıcak olduğunu düşündüğüm bir gülümseme sundu.
"Merhaba hanımefendi hasta yakını mısınız?" Olumlu anlamda kafamı sallayıp bakışlarımı tekrar cama çevirdim. Annem iki kişiyle konuşuyordu. Muhtemelen Bade'nin ailesiydi.
"Evet durumu nasıl?" Elindeki dosyalara kısa bir bakış atıp tekrar bana döndü.
"Hasta Can Demir trafik kazası nedeniyle dün hastane-"
"B-Ben yanlış gelmiş olmalıyım. Bora Ateş zannetmiştim." Cama biraz daha yaklaşıp yüzünü incelemeye başladım. Ne çok benziyordu oysa! Aynı saç rengi ve aynı fizikti neredeyse. Moral bozukluğuyla tekrar doktora dönüp mahçup şekilde baktım. O da 'önemli değil' dedikten sonra gitmişti. Annemin yanına doğru gidip konuşmalarına katıldım. Kadın bana acı şekilde gülümseyip bir anda sarıldı. İlk şaşırsam da bende sonradan karşılık vermiştim. Geri çekildiğinde adam sadece el sıkışmıştı ufak şekilde gülümseyerek.
"Merhaba canım ben Yaren Atahan Bade'nin annesi."
"Bende Ceyhun Atahan."
"Memnun oldum efendim bende Ece Göksun Bade'nin arkadaşıyım." İkisi de gülümseyip birbirlerine baktılar. Sanki sormak istedikleri bir şey vardı ama çekiniyorlardı. En son Ceyhun Bey dayanamayıp bana döndü.
"Ece olay nasıl oldu?" Bu soruyu duymaktan korkuyordum. Okulun kameraları bozuktu ve ne dersem ona inanacaklardı. Yalan söylemekten nefret eden ben bu konuda sayamayacağım kadar çok yalan söyleyecektim.
"Efendim biz sınıftayken çıktı yangın. Kendimizi zor kurtardık her yer yanıyordu. Okul yandı en çok ona üzülüyorum müdür bey de çok üzülmüştür."
"Evet çok üzüldüm."
"Efendim?"
"Okulum yandı ama üzülmedim. Kimse kızımdan önemli değil." Şaşırmıştım. Ceyhun Bey'in okulumuzun müdürü olduğunu bilmiyordum. Müdür okulda hiç kendini göstermezdi. Gerçi bende pek merak edip kim olduğunu araştırmamıştım.
