Bir kız düşünün...ablasını cinayete kurban edilen. Kahramanı olan ablasının öldüğünü öğrenen bir kız düşünün. Hayatının yalandan ibaret olduğunu öğrenen bir kız düşünün. Düşündünüz mü?
Bu kız Ece Göksun...nam-i değer Okyanus Gözlü Kız.
Bir adam düş...
Selam Okyanus Karası'nın Papatyaları ♡ Nasılsınız? Ben bomba gibiyim djskfkdmd Hava çok soğuk ve ben sabahın köründe kalkıp ders çalışıyorum. İstediğim bölüm gelmezse çok ağlarım ya dkckvmcmd ee hadi bölüme geçeliiim.
Keyifli okumalar okurlarım<3
İthaf isteyenlerden tek isteğim bol yorum yaparak düşüncelerinizi paylaşmanız:) Diğer bölümde burada en çok yorum yapanı paylaşacağım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kimileri yağmurdan kaçar kimileri hissetmek ister. Sen hangisisin?"
Bir uçurum kenarı düşünün. Bu kenar kimileri için acı bir son, kimileri içinse yeni bir başlangıçtır. Aynı zamanda nefretimizi, öfkemizi, hüznümüzü, acımızı, acılarımızı paylaşabileceğimiz bir yerdir. Aslında demem o ki her son yeni bir başlangıçtır. Şu an burada yine o uçurum kenarındaydı. Beyaz fakat artık çamur rengi olan elbisesiyle gül bahçesine bakıyordu. Elinde papatya tohumu gözlerinden akan yaşlara izin veriyordu. Siz hiç sessiz çığlık attınız mı? Papatya kız attı ve hala atıyordu. İçindeki fırtınayı size anlatamayacak kadar yorgundu. Ve bu fırtınada tek hasar görmeyen oydu. Hızla uçurumun kenarındaki toprak yoldan koşarak gül bahçesine girdi. Güllerin yanındaki boş araziye elleriyle papatyalar dikti tek tek. Bir umut...eğer Genç Prens gelirse, eğer hala seviyorsa kavuşabilmek için dikiyordu. Güneş batmaya yerini Ay'a devretmeye başlarken ayrıldı oradan Papatya kız. Gök gürledi yağmur yağmaya başladı. Papatya Kız'dan geriye diktiği papatyalar ve yağmurdan kaçarken düşürdüğü papatya kolyesi kaldı.
_____
Babamın odadan gidişini ağlayarak izledim. Mert odasından çıkıp kendi odama getirdiğinde yatağıma oturdu ve sımsıkı sarıldı. İhtiyacım olan şeyin bu olduğunu anladığımda bende ona sımsıkı sarıldım ve ağlamaya devam ettim. Babamı ilk defa bana karşı bu kadar ciddi görmüştüm. Ben onlarsız ne yapacaktım?
"Daha iyi misin?" Elleriyle gözyaşlarımı silerken acı dolu bir tebessüm koydum yüzüme. 'İyi' hariç tüm duyguları hissediyordum ama yine de "İyiyim." dedim. İyi olmadığımı o da biliyordu fakat fazla zorlamadı.
"Onların kötü olduğunu düşünmüyorum ve bu suçu atan kimse bulunmalı. Batu'yla iyi arkadaş olmuştuk." Bu dediğine gülmüştüm içte bir şekilde.
"Bir yolunu bulamaz mıyız?" Ne olacaktı hiç bilmiyordum ve ne olursa olsun onlardan ayrılmak istemiyordum. Sanki, sanki onlar benim yıllardır arkadaşım gibiydi ve onları kaybetmeye dayanamazdım.
