Bir kız düşünün...ablasını cinayete kurban edilen. Kahramanı olan ablasının öldüğünü öğrenen bir kız düşünün. Hayatının yalandan ibaret olduğunu öğrenen bir kız düşünün. Düşündünüz mü?
Bu kız Ece Göksun...nam-i değer Okyanus Gözlü Kız.
Bir adam düş...
Merhaba! Nasılsınız? Burayı zaten okumadan geçen çoktur uzatmayayım eniyisi dhfhfbd
Keyifli okumalar♥
Multideki müzikle dinleyebilirsiniz.
-------
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Karanlıklardan doğar aydınlıklar..."
Günler aylar geçmiş...Papatya kız ve genç adam hep o uçurumda vakit geçirmişler. Adam ona mutlu olmayı öğretmeyi amaçlarken Papatya kız her geçen gün ona bağlanmış. Hayatının tam ortasına genç adamı yerleştirmiş ve ne zaman sıkılsa uçuruma gider onu düşünürmüş. Telefon veya bir iletişim aracı olmadığı için belirli gün ve saat belirler buluşurlarmış. Bir gün yine buluşma saatleri gelmiş...Kız özenle hazırlanmış en sevdiği elbisesini, en sevdiği ayakkabısını giymiş...Uçuruma gittiğinde genç adamı oturmuş manzarayı izlerken bulmuş. Koşmuş hemen yanına oturmuş. Ancak genç adam mutsuzmuş. Ona bakmıyor, konuşmuyormuş.
"Neyin var neden üzgünsün?" Genç adam kızın geldiğinden bile birhabermiş. Sesiyle ona dönüp konuşmaya başlamış.
"Bugün de benim mutlu edilmeye ihtiyacım var papatya." Kız şaşırmış çünkü onu mutlu eden kişi şimdi ondan mutluluk bekliyormuş.
"Ne yapmam seni mutlu eder genç adam?"
"Bana böyle seslenmen bile beni mutlu ediyor papatya." Kız bunu beklemiyormuş. Biraz utanmış, biraz da heyecanlanmış.
"Ama.." demiş genç adam. Papatya kız korkmuş o kelimeden. Çünkü 'ama' ile başlayan hiçbir cümle iyi bitmezmiş.
"Ama?" Biraz tedirginlik biraz panik varmış sesinde. Yüzüne de yansıyormuş endişesi...
"Ama olamayız biz papatya. Konuşmamız bile doğru değil. Ben. Ben artık yapamıyorum."
"Neden doğru değil genç adam? Kötü mü davranıyorum sana? Sendin beni mutlu eden gidersen mutluluğum da gider seninle."
"Bugün bir şey öğrendim. Yemin ederim bilmiyordum bunları. Affet beni ne olur!"
"Ne öğrendin? Ne oluyor?"
"Bak ben--" Onun sözünü kesen bir diğer sesle mahvolduğunu anlamış genç kız.
"Papatya !" Silahşör onları bulmuş ve yanlarına doğru sinirle koşmuş.
"Ne işin var burda?! Çabuk gidiyoruz!"
Papatya kız cevap bile veremeden kolundan tutup götürmeye başlamış. Arkasını döndüğünde ağlayan genç adamı görmeyi beklemiyormuş...
Duyduğu tek şey ise 'Affet beni papatya...Bir yaprağını da ben kopardım acımadan...' olmuş.
