Bir kız düşünün...ablasını cinayete kurban edilen. Kahramanı olan ablasının öldüğünü öğrenen bir kız düşünün. Hayatının yalandan ibaret olduğunu öğrenen bir kız düşünün. Düşündünüz mü?
Bu kız Ece Göksun...nam-i değer Okyanus Gözlü Kız.
Bir adam düş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ya da beni de yanına al da kalmayayım Bir başıma bu diyarda"
Bir uçurum kenarındaydım. Üzerimde beyaz sade bir elbise vardı. Mutlu hissediyordum nedensizce. Sonra bir ses duydum ve arkama döndüğümde onu gördüm. Ablamı. Daha üniversitesinin ilk yılında biri tarafından bıçaklanarak ölen ablamı. Bana bakıyordu gözleri dolu dolu şekilde. Bir şeyler anlatıyordu gözleri ama kahretsin ki anlayamıyordum. Ona gitmeye çalışıyordum ama ne kadar çabalarsam çabalayayım nafileydi. Onunla birlikte bende ağlıyordum öylece.
"Abla neden gelemiyorum?" dedim fısıltıyla. Sesim bile zor çıkıyordu ancak bağırmak istiyordum ona. Onu bırakmak istemediğimi bilsin istiyordum. Bilsin ki o da beni bırakmasın. Bilsin ki bu sefer hayatta tek başıma kalmayayım.
"Gelmeyi çok mu istiyorsun Papatyam?" Onun bu seslenişini bile çok özlemiştim. Hızla kafamı aşağı yukarı salladım. Heyecanım gözlerimden bile okunuyordu muhtemelen.
Ama o başını iki yana salladı. Hüzünlü gözlerle bakıp "Daha gelemezsin ablacım. Inan bana bir gün görüşecek hiç ayrılmayacağız. O günü beklemelisin. Sakın ağlama kimse için. Gözyaşlarını dökecek kadar değer verme kimseye. Bu ben dahi olsam. Bir gün biri gelecek ki işte o zaman onun için ağlamayı bırak ölmeyi bile göze alacaksın. Ama şimdi değil. Şimdi onların yanına gitnelisin. Elbet görüşeceğiz papatyamı asla bırakamam ben." Her kelimesinin her harfini en ince detayına kadar dinlemiş kastettiği şeyi anlamıştım. Ama benim gibi birisi için bu çok zordu.
Sonra, sonra bir anda etraf kan gölüne döndü. Bembeyaz elbisem kan kırmızısı oldu. Ablama baktığımda uzaklaştığını gördüm. Ve bir daha kaybetmeyi göze alamazdım. Bu sefer onu kaybedemezdim! Hıçkıra hıçkıra ağlayarak ona doğru koşuyordum ama bir adım mesafe katedemiyordum. Tüm gücümle ona bağırdım.
"Abla gitme!"
"Abla bırakma beni burda bir başıma!"
"Beni de yanına al da kalmayayım Bir başıma bu diyarda!"
