Birini ne kadar çok sevebilirsiniz?
Ya da birini ne kadar çok bekleyebilirsiniz?
Hiçbir şeyden haberiniz olmadan kalbinizi verdiğiniz kişinin, kalbinin başka birine ait olduğunu öğrenseniz ne yapardınız?
Eğer tüm bunların cevabını merak ediyorsanız...
Gözetmen hocaya sınav kağıdımı verdiğimde derin bir nefes alıp dışarı çıkmak için yürümeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Az önce üçüncü vize sınavımdan çıkmıştım. Başım çok düşünmekten ağrımaya başlamıştı ve bedenim uzun süredir aynı şekilde oturduğu için sızlıyordu.
Vücudumu esnetirken binanın kapısından çıkıp temiz havayı içime çektim. Eray benden önce kağıdını teslim ettiği için mesaj atıp nerede olduğunu sordum.
Kantinde oturduğunu öğrenince telefonumu çantama atıp onun yanına gitmek için yürümeye başladım.
Kantinin kapısından girdiğimde yüzüme vuran sıcakla gülümsedim. Normalde bu mevsimde çok soğuk olmazdı ama bu sene kış erken gelmişe benziyordu.
Eray'ın cam kenarında oturduğunu görünce şaşkınlıkla kala kaldım. Ben yalnız olduğunu düşünürken yanında Ayaz vardı ve ikisi sohbet ediyordu.
Bir süre sessizce onları izledikten sonra kahve ve çikolata alıp bende yanlarına geldim.
"Selam." Derken bardağımı ve çikolatayı masaya koyup mevsimlik montumu çıkardım.
Çantamla birlikte montumu sandalyenin arkasına astıktan sonra yerime oturdum.
"Selam." Diyen Ayaz'a gülümserken Eray'ın;
"Bir an hiç çıkmayacaksın sandım." Demesine göz devirdim.
"Nasıl geçti?" Ayaz'ın sorusu ile ona dönüp minnetle gülümsedim.
"Senin sayende çok iyi geçti Ayaz. Eğer beni çalıştırmasaydın çok zorlanacaktım." Konuşurken bir yandan da aldığım çikolatayı açıp onun için bir tablet kırdım.
Çikolatayı uzattığımda gülümseyerek alıp göz kırptı. Kalbim heyecanla pır pır ederken sakin kalabilmek için kahvemden bir yudum aldım.
Çıktığım sınav imal usulleri dersinin sınavıydı ve ben o derste bayağı bir zorlanıyordum. Ayaz'a bunu söylediğimde ben seni çalıştırırım demişti. İlk başta şaka yaptığını düşünmüştüm ama o beni çalıştırmıştı ve sayesinde hiç zorlanmadan sınavdan çıkmıştım.
"Lafı olmaz. Ne zaman istersen çalışabiliriz." Ben gülümsemekle yetinirken Ayaz çikolatasını ağzına atıp kahvesinden bir yudum aldı.
Onun keyfini çıkararak çikolatayı yemesini izlerken bir kez daha hayran kaldım. Bir insan kahve ve çikolata ikilisini ancak bu denli mükemmel gösterebilirdi.
