Birini ne kadar çok sevebilirsiniz?
Ya da birini ne kadar çok bekleyebilirsiniz?
Hiçbir şeyden haberiniz olmadan kalbinizi verdiğiniz kişinin, kalbinin başka birine ait olduğunu öğrenseniz ne yapardınız?
Eğer tüm bunların cevabını merak ediyorsanız...
Kampüsün bahçesinde sevdiğim adam ve arkadaşlarımla oturmuş sohbet ederken bir yandan da etraftaki diğer öğrencileri izliyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu okula başladığım ilk gün daha dün gibi gelirken şimdi sonuncu sınıf olmuştum. Bu yıldan sonra çok sevdiğim okuluma veda edecek, hayallerini kurduğum mesleğimi yapmaya başlayacaktım.
Bir kez daha zaman denen olgunun ne kadar acımasız olduğunu anlamıştım geçirdiğim bir yılda. Ayaz ile sevgili olalı 1 yılı geçmişti.
Ona duyduğum sevgiden hiç haberi olmadan bu okulu bitireceğimi düşünürken, kader bizim için planladığı oyunu oynamış ve bizi bir araya getirmişti.
İmkansızım olarak gördüğüm adam 1 yıldır yanımdaydı. Geçirdiğimiz her gün ona olan sevgim biraz daha artarken, sevgimle eşdeğer olarak korkularım da artıyordu.
Onun sevgisini tattıktan sonra kaybetmekten daha çok korkar olmuştum. Çok şükür ki tüm korkularım yersiz çıkmış, Ayaz her dakika yanımda olmuştu.
Bedenime sardığı kollarının arasında durmak bile benim için tüm ömre bedeldi.
Arkamızda bıraktığımız yaz tatili bir kez daha aklıma gelirken gülmeden edemedim. Ayaz son final sınavlarından sonra beni yanında tutmak için her türlü bahanenin ardına sığınmıştı.
1 hafta daha onunla İstanbul'da kalsam da sonunda Manisa'ya ailemin yanına dönmek zorunda kalmıştım.
Bende Ayaz'dan ayrı kalacağım için üzülsem de bir yandan da ailemle vakit geçireceğim için mutluydum. Hepsini, özellikle de ailemize yeni katılan küçük meleğimi çok özlemiştim.
Yaz tatili boyunca her akşam Ayaz ile görüntülü konuşmuş, bir nebze de olsa özlemimizi gidermeye çalışmıştık.
Benim deli sevgilime bu konuşmalar yetmeyince abimi sık sık arayıp taciz etmiş ve tatile çıkmamız için ikna etmişti.
Abim, yengem ve Derya ile çıktığımız tatile Ayaz da gelince ben de çok mutlu olmuştum. 2 haftayı beraber geçirmek ikimize de iyi gelse de abim bu durumdan hiç memnun kalmamıştı.
Bulduğu her fırsatta Ayaz'ı tersleyip, laf soksa da yengemin de yardımları ile abimi sakinleştirebilmiştik.
Tatil dönüşünde ise abim ve annemle bir olup babama uygun bir dille Ayaz'dan bahsetmiştim. Eva'nın attığı fotoğraftan sonra olanlardan dolayı korksam da babam beni şaşırtarak sakin karşılamıştı.
O zaman bana sergilediği tavırdan pişman olduğunu ve bana güvendiğini söylediğinde dünyalar benim olmuştu.
O zaman fark etmemiş olsam da babama hala kırgın olan bir yanım varmış. Ayaz'ı söylediğimdeki anlayışlı tavrı o kırgınlığımı söküp almıştı.
