Birini ne kadar çok sevebilirsiniz?
Ya da birini ne kadar çok bekleyebilirsiniz?
Hiçbir şeyden haberiniz olmadan kalbinizi verdiğiniz kişinin, kalbinin başka birine ait olduğunu öğrenseniz ne yapardınız?
Eğer tüm bunların cevabını merak ediyorsanız...
Aşinası olduğum evin bahçesinde öylece dikilirken içimdeki sıkıntıyı gidermeye çalıştım ama pek becerebildiğim söylenemez.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Önümdeki iki katlı bahçeli ev Eva'lara aitti. Tüm lise dönemimizin çoğu bu bahçede ya da bizim evin bahçesinde geçmişti.
Zamanında büyüdüğüm yere şimdi elimde büyük bir bombayla dönerken hala kararımdan emin değildim.
Evet tüm olanları Turan amcanın öğrenmesi lazımdı ama inanacak mıydı? Ya anlattıklarıma inanmaz ise o zaman en yapacaktım? Elimde bunu kanıtlayacak herhangi bir delilim yoktu.
Eva bana itiraf etmişti ama babasının yanında inkar edebilirdi.
Düşüncelerim geçirmeye çalıştığım sıkıntımı daha da arttırırken telefonumu cebimden çıkardım. İçeri girmeden çilli güzelimi arayıp sesini duymaya ihtiyacım vardı.
Aradığımda çok geçmeden telefona cevap verdi.
"Ayaz vardın mı?" Endişeli ve telaşlı sesi gülümsememe sebep olurken anında sakinleştiğimi hissettim.
Sadece sesini duymak bile yetiyordu ruhuma.
"Geldim güzelim şu an Eva'ların evinin önündeyim." Dediğimde karşı taraftan ofladı.
"Keşke gelmeme izin verseydin Ayaz, seni yalnız bırakmak içime sinmiyor."
"Biliyorum sevgilim ama seni bu hengameye sürüklemek istemedim. Burada neler olacağı tam bir muamma ve ben senin daha fazla yıpranmanı istemiyorum. Zaten bilmeden de olsa yeterince yıpranmana sebep oldum." Sözlerim Derin'in sessizleşmesine sebep olurken gülümsemem daha da genişledi.
Can sıkıcı bir konuda konuşsak bile varlığı iyi hissetmemi sağlıyordu.
Eva ile konuşmamızdan sonraki 2 gün aklımı toplamak için beklemiştim. O 2 günün her dakikasında Derin yanımdaydı ve hep bana destek olmuştu.
Geçirdiğimiz her anda ona biraz daha bağlanırken tek pişmanlığım çok daha öncesinde onunla tanışamamak olmuştu.
"Sence ne tepki verecekler?" Derin sessizliği bozduğunda yanaklarımı şişirdim.
"Hiç bilmiyorum güzelim tepkilerini kestirmek zor ama ne olursa olsun bilmeleri lazım."
"Farkındayım. Benim tek endişem seni üzmeleri, Eva'nın babası ya seni suçlarsa." Sıkıntıyla iç çektim.
"Her ihtimali kabullenerek geldim buraya Derin. Daha fazla gerçekleri görmezden gelemeyiz. Eva'nın yaptıklarının bedelini ödeme zamanı geldi de geçiyor."
