Chasing Star

Chasing Star 29

Yella’s POV

Am I ready to face all the consequences? I don't know.

Tapos na ang holidays. There's no such a extraordinary. All I can say, I'm hesitating if I'll open it now or in the other day. But I’m excited but at the same time I felt bad. I don't know why. Damn. I hate this.

Liam didn't text me all day long, maybe he's busy for some important stuffs.

Or maybe he's flirting with some other girls, great. Just great.

I shook my head. Stop overtyhinking Yella, he will text you. He's yours, after all.

2 days to go before classes resume.

Hay. I was boring vacation. Not like what I’ve expected. Just great.

All day long, I was eating here, there. I guess, my tummy is going to explode. Hahaha too much hyperbole.

Hays. People were busy on their on business and I don't care anyways. Hahaha.

Hay. Liam magtext kana! Hays. Bahala ka.

Dahil sa kaboringan, I open the present that Brent gave to me, naaah! Di nya nga pala binigay, kinuha ko lang. Hahahaha. Im so great, right? Say yes, or else hahahaha. Nothing.

Im in the middle.

Out of sudden, my phone vibrates.

I get it. Its him.

Omg! It makes me shiver. Hihihi. Landi ko.

“Honey, kita tayo sa Dandelion St. 4pm. I love you.”

What?! Dandelion St.?! Malapit yun kila Jeanne, ah. Yeah. I know it, kasi malapit lang naman yun dito mga 2kanto lang. Pero, honey?! Kelan pa kami nagkaroon ng tawagang honey? Is he cheating on me?! Is he?!!!! Ughhhhhh!!!! P*tngnaaaa! Naggagaguhan kami?!!!

I throw it somewhere cause of frustration.

***

Brent's POV

Nabuksan nya na kaya. Alam kong mag boyfriend sya, pero di ko mapigilan e. 2days nalang, pasukan na. Namimiss ko na sya. Potek! Ambading.

Pero miss ko na sya e. Umiiwas pa rin ako. Pero when I knew it. I have a guts. Is she ready for my confession? I think she's not, pero iintayin ko sya hanggang kelan.

Siya na simula pa lang. Alam kong walang pag-asa pero kelangan pa ring itry, yun naman dapat diba? Pagmahal mo, susubukan mo lahat basta para sa kanya.

Ganun naman ang love e, kahit sobrang sakit na, mahal na mahal mo pa rin. Kahit alam mong di pwede, patuloy pa rin.

Heart is a organ. And this organ is involuntary. Kahit tulog ka pa, parang love, involuntary, di sya napipigilan. Kahit sabihin mo sa sarili mong di ka maiinlove, di mo pa rin masasabi. Sabi nga nila, wag kang magsasalita ng tapos.

Andito ako ngayon sa labas nang bahay namin. Hawak hawak ko ang gitara ko. Sana si Yella na lang to, para lagi ko syang nayayakap. At sana lahat ng sana natutupad.

Napatingin ako sa gate. Teka? Teka? Si Yella yun diba? Tumayo ako at lumapit sa may gate.

“Y-yella?” nakaupo sya sa may gilid ng gate. Wait? Naiyak ba sya?! P*ta! Sinong nagpaiyak sa prinsesa ko?

Binuksan ko ang gate, magsasalita pa sana ako kaso, niyakap nya agad ako. Di ako umiimik. Hinayaan ko lang sya. Ang kelangan nya ay shoulder to cry on. Di nya kelangan ng adviser. Bat ganito? Bumibilis ang tibok ng puso ko. Parang tumitigil ang paligid ko at sya lang ang tangi kong nakikita.

“b-b-brent..” she said while sobbing. Humiwalay sya sa akin. Pinunasan ko ang mga luha nya.

“Sinong nagpaiyak sayo?” tanung ko sa kanya. Instead of answering my question she hugs me even tighter.

“Si-siya ba?” tanung ko.

She just nodded.

Ptngnaaaa! Pinaubaya ko na nga sa kanya si Yella!! Ptnginaaa talaga!

Huminga ako ng malamim para ikalma ang sarili ko. Niyakap ko sya. Its my turn. Di ko na sya papakawalan pa.

“Wag kang mag-alala Yella, di na kita ibibigay sa kanya.. Magkamatayan man!” I said to myself.