Melodies Of Pain

MELODY 27: Chic who?

Chapter 27

"Nasaan pala mga kasama mo?"

Patalon akong umupo sa couch sa living room sa dorm nila Russel. Umupo siya sa tabi ko at nilapag ang dalawang can beers. Kakatapos lang namin kumain at sobrang sikip ng tiyan ko dahil sa sobrang kabusugan. He cooked so much for us and I think it's good for a group meal but he let me finished everthing. 

I think he did that on purpose just because he overheard from Coach Eva that I constantly eat fast foods.

"They're on a chic party," he replied while turning the TV on. "Invited by a another model."

"Bakit hindi ka sumama?"

Binuksan niya ang isang can beer at sandaling lumingon sa'kin. "My chic isn't there."

Inabot ko ang isa pang can beer at hindi inaalis ang mga mata ko sa TV. Suspense movie on the screen is waving and I can't resist movies like this. Even though my eyes are on the TV, I lend my ears at Russel hearing every single words coming from his mouth.

"Oh? Saan ba si Thang Nana?" tanong ko at hindi pa rin siya nililingon kahit konti. "Busy pa rin ba siya sa photoshoots at commercials niya?"

Kunot noo akong napahawak sa ulo at nilipat ang mga mata kay Russel ng may tumamang unan sa ulo ko. Inirapan niya ako at kinuha ulit ang unan mula sa'kin na may kasamang masamang tingin.

Hindi ba't siya ang dapat ko bigyan ng ganiyang tingin dahil sa ginawa niya? Bigla bigla nalang namamato ng unan, e.

"Problema mo?!" nakabusangot kong tanong habang himas ang ulo ko.

Umiling lang siya ng ilang beses at hindi na naman ako pinansin. Mali ata ang sinabi ni Hui sa'kin na okay na itong kaibigan niya. Tignan mo nga 'yan parang may galit pa rin sa'kin. Pinakain lang ako sandali tapos ngayon susungitan na naman ako.

Nagreklamo ako ng bigla niya nalang inilipat sa ibang channel ang TV. Kinuha ko ang unan sa kaniya at hinampas sa balikat niya pero nakangisi lang siya at inilayo pa sa'kin ang remote.

"Akin na! Malalaman na sinong killer e!" I whined trying to reached for the remote on his hands but he keeps on passing it to the other one.

"That's stupid guessing! Niloloko lang nila utak mo." he said, still smirking.

Mas lumapit pa ako sa kaniya at sinubukang abutin ulit ang remote ngunit aksidenteng bumaba ang mga mata ko sa mukha niya at hindi ko na pala namamalayan na sobrang lapit na namin sa isa't isa. I can clearly see his coffee shade eyes, his clear skin and the tip of his nose is centimeter away from mine.

Natatakot nga akong magsalita dahil baka mabaho ang hininga ko't hindi pa naman ako nakapagtoothbrush pagkatapos kumain.

I tried to gett off from the awkward position but I suddenly felt his hands trailing around my waist. Electricity flow inside my system in an instant after that action he made. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya at anong gagawin ko dahil maliban sa nadi-distract ako sa mga mga titig at galaw niya ay sobrang lakas din ng tibok ng puso ko para maging rason na hindi ako makapag-isip ng maayos.

"Hindi ka ba sasabog? You are burning red." he spoke and gave another gesture by touching my cheeks with his cold hands.

I finally had the courage to pull my self out of that situation. Bumalik ako sa pwesto ko kanina at nahihiyang inayos ang sarili kahit naririnig ko ang mahihina niyang tawa. I secrelty touch my cheeks and he is right, my cheeks are really burning right now and it's his fault.