Crazy Love (COMPLETED)

Chapter thirty four: Lost

DIANE

"Are you sure you're okay, here?"

My sight is blurry and my head is throbbing maybe because of hang over. I slightly nod, unable to move and speak.

"Tss. Grow up, kid."

Hinayaan ko ang aking sarili na kainin ng kawalan. At least now, even just a little, maybe I will get numb from the pain.

"I'm sorry..." hindi ko na alam kung ilang beses ko ng nasabi ang mga katagang iyon mula ng dumating ako.

"I told you, you're forgiven. Once is enough, D." ngumiti siya sa akin, but it never reaches her eyes.

And that's fucking hurts.

"How are your wound? Pwede ka na bang gumalaw." I changed the topic and slowly go beside her.

Pero wala pa man ako sa kalahati ng lapit sa kanya ay pinatigil niya na ako. "Sorry. Let's talk with this distance." I sighed and sit a meter maybe apart from her.

It's a fucking torture because I want to feel her. But if this makes her comfortable, who am I to complain?

"My wounds are healing. I-ikaw, kumusta ka?"

Nagulat ako, "Maddie, ikaw ang nasaksak, hindi ako. I'm perfectly fine- - - . . ."

"I know. Physically we both perfectly okay. But deep inside, we are not." napatitig ako sa kanya, kinakabahan sa patutunguhan ng aming usapan. "I- - - . . . I- I'm giving up, D. M-maayos na ang buhay ko when you're not around." napayuko ako ng mag-umpisang manginig ang kamay niya at gumaralgal ang kanyang boses. "P-pero eto. . . . You're not even here for a long time and all my shits are coming back." I want to caress and hug her, assure her that I will protect her this time. "N-napapagod na ako, Diane. I- - - . . .  I . . . . don't. . . please. . ." napaiyak na rin ako ng lumayo siya sa akin ng akma ko siyang lalapitan.

Those rejection is killing me.

"M-maddie, p-please let me touch you- - - . . . " pagmamakaawa ko, ang sakit-sakit na nakikita ko siyang ganito.

"N-no, please. . ."

"I will not h-hurt you, baby. . ." I am literally begging, my heart is dying inside.

"You already d-did." natatawang sabi siya, pero ramdam ko ang sarkasmo doon. "Not just o-once Diane. 'W-wag tayong magsumbatan dahil alam kong may mga pagkakamali rin ako. A-and I don't want to talk the past anymore. I'm so fucking tired out of it. Kaya p-please, D. Pagod na pagod na ako. J-just s-stop- - - . . . "

"N-no! P-please Maddie. O-one chance. L-last chance. I. . . I. . ." hindi ko magawang tapusin ang sinasabi ko dahil sa labis na pag-iyak. "I w-will n-not messed up. P-promise. . . P-please. . . I love you so much- - - . . . "

"R-really?" natatawang sabi niya na naman pero kasabay niyon ay ang mabilis na pagdaloy ng luha sa mata niya. Napahagulgol pa siya, kahit na ayaw niya, ay niyakap ko siya. Pero agad niya akong tinulak at sinampal. "D-don't fucking touch me!" mas mariing sabi niya, nanginginig at punong puno ng galit at takot. "D-don't come near me!" nagmamakaawa ako sa kanya nagpipilit na makayakap siya pero panay ang piglas niya.

"Stop it! Tang ina, Diane tigilan mo na ang kapatid ko!" hinaltak ako ni Mayn palayo kay Maddie. Kahit na ayoko ay napalayo ako dahil sa pagsalyo niya sa akin.

"K-kuya. . . ."

"Tang ina. All those years ano pa bang gusto mo sa kapatid ko?! Hindi ka ba nagsasawang saktan at paiyakin siya?! Tinuring ka naming kapatid. Si Papa, tinuring kang anak. Pero anong ginawa mo?! Eto? Eto ang kapalit sa lahat ng pakikisama namin sa'yo?! Just fucking leave us alone!"

"K-kuya stop it. . ."

"No! I've had enough! I will never give you any other chances Diane. Leave my sister alone. Hinding hindi kita tatanggapin para sa kapatid ko. You don't fucking deserve her. Umalis ka na, baka mapatay pa kitang tang ina ka."

"I'm sorry. . . "

"Just leave my sister alone. I-if  you fucking sincere with your sorry's, stay away from her." mariin ang bawat salita ni Mayn habang yakap niya si Maddie na patuloy ang pag-iyak.

"I. . . I c-can't. . ." hindi ako makasalita ng maayos sa labis na pag-iyak. Sobrang sakit nang hinihiling nila sa akin. I've never been this hurt, even before my mom abuse me, even before Em doesn't live me back.

Ngayon lang.

Para akong mamamatay sa labis na sakit sa gusto nilang ipagawa sa akin. I cannot leave Maddie alone. I will never leave her.

"Tss. If you push through this, ako mismo ang maglalayo sa kapatid ko sa'yo. Yung kahit sa impyerno hindi mo siya makikita."

"Kuya!"

"Ano na naman? Papauto ka na naman sa gago na 'yan?! Tss."

Hindi na ako makasalita, all those words Mayn is saying is hitting me real hard.

"Hayaan mo na kaming magusap please." pakiusap ni Maddie, but her words can't calm me down, mas kinakabahan pa nga ako.

"Tss. Ten minutes, Maddie." sinamaan pa niya ako ng tingin bago lumabas.

Tumingin ako kay Maddie, malabo ang paningin sa labis na pag-iyak. But still, I able to see her half smile.

"I know you understand Kuya. Just please, D. T-tigilan na natin 'to. Tigilan mo na ako." kalmadong sabi niya. Daig ko pa ang pinapatay sa mga sinasabi niya. "A-at least for now, I. . . I want to heal on my own. H-hindi ka nakakatulong kasi. Your presence just bringing back all my nightmares and shits altogether at. . .  at hindi ko alam kung makakaya ko pa. B-baka ikabaliw ko na, D. S-sa tuwing nakikita kita, ang pagkamatay ni Papa ang naaalala ko. L-lahat ng naranasan ko sa koreksyunal. L-lahat ng kademonyohan at kababuyang ginawa nila sa akin. T-tang ina. H-hindi ko deserve yun, Diane." hirap na hirap siyang magsalita dahil sa labis na pag-iyak. Ang sakit-sakit na lahat ng iyon ay naranasana niya dahil sa akin.

Tama siya. Kasalanan ko ang lahat.

"M-minahal lang n-naman kita. . . . P-pero . . .  P-pero bakit ang h-hirap hirap. . . B-bakit ang s-sakit sakit. . ."

"I. . . . I-i'm s-so s-sorry. . ." I said between my sobs. Wala na akong masabi dahil lahat ng naranasan niya, kasalanan ko. Maybe she is right, after all.

"I'm sorry, Maddie. . ." ang sakit-sakit, but I know all these pain is nothing compare to what Maddie experience.

I lost the battle the day I turned her down. I lost her that day.

But doesn't I really deserve another chance?

"Ssh. . . Everything will be fine, D." I felt Em's hug, malaki na ang tiyan niya. After Maddie and I talked, I flew back to Philippines the next day. Hindi ko kakayanin ang hiling niya na layuan siya kung naroon pa rin ako, malapit sa kanya.

"I love her so much, love. . ." para akong batang nagsiksik sa kanya, naghahanap ng comfort baka sakaling mawala ang sakit.

"Then, fight for her. Don't give up, D. This is not you." alo niya sa akin.

Umiyak lang ako ng umiyak. How can I fight when she doesn't want me to?

If I can just turn back time.

But I cannot.