MemoriesNatapos ang gabing 'yon na may ngiti sa'king labi. Kinaumagahan ay maaga kaming nagising dahil uuwi na kami ng manila. May mga trabaho kasi sina Luke at tinignan lang talaga namin ang lugar dahil doon gaganapin ang venue ng kasal.
Two months have passed. Sa mga nakalipas na araw na 'yon ay pumupunta kami ni Alex sa mga lugar na gusto kong puntahan. Na postponed ang kasal nina Ash dahil nagkaroon sila ng problema. Na hindi ko na inalam dahil ayaw rin nilang sabihin. Itinuon ko nalang ang atensyon ko sa mga gusto kong gawin.
First, we went to cebu. The cebu taoist temple. We walked for almost 15 minutes before we reached the temple. It was worth it because the temple was really beautiful, Alex and I took a photo. Nanggulo pa kami ng ibang tao para lang makakuha ng litrato don. Then the other day pumunta kami sa Simala church. It was a long walk, we saw the huge statue of the Virgin Mary, of course we also took a photo. Pupunta din sana kami sa Osmeña Park ngunit nahihilo daw si Alex at naduduwal kaya hindi kami natuloy. Ang sabi ko ay mag pa check up na siya ngunit ayaw niya kaya hinayaan ko na lang siya saka nalang pinagpahinga.
Two days after that pumunta kami sa Anjo world Team Park. Hindi ako ganon nag enjoy dahil puro bawal si Alex sa mga gusto kong sakyan, epal eh.
We took a photo, nakasakay ako sa balikat ni Alex habang nasa likod namin ay ferris wheel. Umabot kami ng gabi kaya halos gabi na ng makapag picture kami. It was a beautiful photo. Parehong malaki ang ngiti namin ni Alex don and the colors of the ferris wheel add even more beauty to the photo.Then dalawang weeks kaming nagstay sa manila to take a break dahil maralas ang pagkahilo ni Alex. Nang maging ok na naman daw siya We went to bohol. First we went to Hinagdanan cave. Nakakatakot siyang pasukin sa una dahil ang mga bato sa ibabaw dahil patulis ang mga ito. Hindi mo alam kung kailan babagsak, but the assistant said that they always make sure na safe ang lugar bago magpapasok ng mga tourist.
After that pumunta kami sa Sipatan Twin Hanging Bridge. Nung una ay ayaw kong tumawid dahil nakakatakot, ikaw ba naman na tatawid sa pagewang-gewang na tulay na gawa sa kawayan hindi ka matatakot? Edi hindi, pake ko sayo.
Nung una ayaw ko talagang tumawid lalo't si Alex ang kasama ko, tarantado pa naman 'yon, ngunit sa huli ay pumayag din ako. Inalalayan ako ni Alex habang naglalakad kami ng makapunta kami sa gitna ay huminto siya saka humarap sa'kin.
"What?" I asked. He didn't answer instead he smiled sweetly then started moving.
"B-Bitch! D-Don't" pagbabanta ko habang masama ang tingin sakaniya. Imbis na tumigil ay nagsasayaw pa siya para mas umalog ang tulay.
"Fuck!" I shouted in frustration.
"Stop!" I shouted saka tumingin sa tubig na nasa ilalim namin.
"Stop!"
"Stoopp!" I shouted again then a tear dropped. Napatigil siya ng makitang umiiyak ako, lumapit siya saka ako niyakap. I'm not being dramatic, nakakatakot lang talaga.
"Hey, I-I'm sorry" He whispered while caressing my hair. I didn't stop from crying, OA na kung OA tangina niyo e takot ako e.
"Hey" He touched my chin then lifted it to look me in the eye. He laughed a little then wiped away the tears with his thumb.
Natapos ang araw 'yon na hindi ko siya pinapansin. Hingi siya ng hingi ng tawad ako naman ay pilit na hindi siya pinapansin, pero syempre marupok ako dahil kinaumagahan ay pinatawad ko naman siya. I mean its no big deal, masama lang talaga loob ko kaya hindi ko siya kinausap.
BINABASA MO ANG
Live, Love, Longer
Teen FictionNote: Hindi pa 'to na eedit so pasensya na sa wrong grammar/s and typographical error/s. Isabel Riley Rodriguez has a heart disease, she was never afraid of death but she never leaves her comfort zone. Her heart disease became critical that she need...