Live, Love, Longer

CHAPTER 31

The happiness

Ilang araw na ang lumipas, sa palagay ko ay maayos na 'ko. Nakakalimot na sa mga nangyari. I'm finally healing.

Nililinis ko na ang guest room, I'm removing Alex stuff. Nilagay ko sa isang malaking box ang mga damit niya pati narin 'yung mga gamit niya, pinalitan ko na 'yung takip ng kama pati na rin 'yung mga unan. Even though I don't want to remove his belongings here, I can't do anything. Ang sabi ni Ash ay kung hindi ko raw tatanggalin ang mga gamit niya ay siya ang magtatanggal ng mga ito at itatapon. I don't want that to happen, mas maganda ng ako ang magtanggal at least maitatago ko pa rin ang mga ito.

Nang matapos ako ay nakita ko ulit iyong kahon na binigay ni Ash sa'kin balak ko ng buksan 'yon dahil sa palagay ko ay kaya ko na. Naligo muna ako saka kumain bago ulit umakyat sa kwarto ko.

Umupo ako sa kama saka binuksan ang kahon na nasa harapan ko, unang bumungad sa'kin ang maliit na kahon sa ilalim nito ay isang kulay na grey shirt. Kinuha ko ang maliit na kahon at binuksan ito, napangiti ako ng makita ang mga laman nito. Nandito lahat ng mga litrato namin. May mga litrato din ako rito, puro stolen pero magaganda. Sunod kong kinuha 'yong t-shirt, isang simpleng printed shirt. Napatingin ako kung saan dapat yung size ng shirt ngunit iba ang nakalagay don.

"When you wear this, I'll always be with you. A warm hug made out of cloth.
I love you." 'Yan 'yung nakalagay kaya napayakap ako sa damit.

"Tanga! Ang gusto ko ay ikaw mismo ang yumakap sa'kin, hindi 'yung galing sa damit!" Naiiyak na sabi ko na parang si Alex talaga ang kausap. Ilang minuto rin akong nasa ganong posisyon bago ko binitawan ang damit, tinignan ko ang kahon kung may laman pa. Nakita ko ang laptop ni Alex kaya kinuha ko ito, nabuksan ko naman dahil wala itong password na kailangan.

Isang file lang ang nakalagay sa screen kaya ito ang binuksan ko. Hindi ko alam kung kikiligin ako o maiinsulto sa file name na "Para sa pinakamamahal kong si Riley the bobo" tarantado talaga 'to.

As soon as I opened the file, I saw Alex's face in the screen. He was fixing the camera, I heard him mumbled 'putangina' kaya ako natawa. Nang naayos na niya ang camera ay umayos siya ng upo saka ngumiti rito.

"Hi love!" He cheerfully said then chuckled."You're awake! I'm so happy! Diba naman sabi ko sa'yo kaya kong alagaan ang puso mo" sabi niya sabay kindat. I smiled because of that, kasabay nito ang pagpatak ng luha sa mga mata ko.

"I know that you're mad at me because I didn't told you this, my plan...." Huminto siya saglit saka siya huminga ng malalim. "But you know, I'm not regretting anything. I mean you're alive, you're safe and thats the only thing I've wished for." Ngumiti pa siya ngunit kita naman sa kaniyang mga mata ang lungkot.

"I'm happy that I'm with you while you where accomplishing the things you've been wanting to do, I only have two things I can't see you do tho..." He said then tears dripped from his eyes. He immediately wiped them away then forced a smile again. "The first one is I couldn't see you achive your dream... please be a pediatrician, love. I may not be there to help you but I'm always here watching and supporting you..." There were tears dropping from his eyes, this time he did not wipe them.

"I'm sorry that I can't meet you in  front  of the altar... maybe for now you can find someone who will love you more than I did. Someone who will marry you. The person who will stay with you till the end. If you want to be happy with someone new, I will be the happiest. Because I know that you'll choose someone who's perfect for you. In my next life I promise you that I'll be the one kissing you in front of everyone after the priest said the words, 'you may now kiss the bride'." Because of what he said, my tears flowed one after another.

"Look at the moon when you're missing me. I will guide you when its dark, I will be your light when you feel darkness." He paused for a bit before wiping his tears.

"When my body is gone please remember that I love you with all heart. Chase your dreams and be happy, my love. I will always be loving you, even in my next life. Till we meet again, love. I love you." That's where the video ends. I burst into tears as I hugged the laptop as if it was Alex. I took a deep breath then I looked at the moon.

"You're the only person that I'll love in this lifetime. I'll wait for you in my next life. Goodbye for now, doc, you did a great fight. I will see you in our next life. Until we meet again, my love."

Ilang buwan na ang nakalipas, sa palagay ko ay maayos na ko. Sa mga nakaraang buwan ay inabala ko ang sarili ko sa pag-aaral para sa board exam, laging nandito sina Ash para tulungan ako sa pagrereview.

Minsan dito na rin natutulog sina Steven para may kasama ako at matulungan nila ako. Kapag nandirito sila ay lagi nilang sinisigurong nag-aaral ako. Walang daldal, walang asaran at walang kwentuhan, sobrang strikto nila kapag may isa akong nakakalimutan. Gusto nila kapag aral, aral lang walang halong laro o kung ano.

"I topped the board exam!!" I shouted, saka ako tumakbo papunta sa baba.

"I topped the board exam!!" I happily repeated. They where all staring at me then they all went crazy.

"She got it!" Steven shouted.

"Hindi mo ba siya narinig?! She topped it!" Lance said.

"We're so happy for you," Luke happily said then hugged me.

"You are now a pediatrician!!" Ash shouted then she also hugged me.

"This calls for a celebration!" Roderic said.

"Drinks on me!" I said.

"Alam ko namang proud na proud ka sa'kin. Chill ka lang dyan ha? Ako lang naman 'to." Natatawang sabi ko.

"That day was so amazing, We all got wasted." I chukled "Sobrang gulo ng condo no'n, hindi ko na nalinis sa sobrang kalasingan. Wala ka kasi para pagalitan akong uminom ng madami!" Sabi ko saka tinuro ang puntod niya. Nagpatuloy lang ako sa pagkukwento sa mga nangyari sa nakaraang buwang hindi ko siya nadalaw, hanggang sa maalala ko 'yong naka-usap kong bata.

"Alam mo ba, kinwento ko dun sa batang pasyente ko 'yung nangyari sa'tin. Nalungkot nga siya dahil nawala 'yung knight in shining armor ng prinsesa." Pagkukwento ko.

"Tapos tinanong niya ako kung malungkot raw ba ako, sabi ko hindi,  kaya naman niya tinanong kung bakit hindi e kawawa raw 'yung prinsesa. Tinanong ko naman siya pabalik kung bakit siya nalulungkot, ang sabi niya nalulungkot raw siya dahil wala na 'yung knight in shining armor niya, wala na raw magtatanggol at magpapangiti do'n sa prinsesa." Nakangiting tinitigan ko ang langit.
"Ngumiti lang ako dun sa bata tapos sabi ko 'He never left her. Her knight in shining armor just went to a place where he can protect her better'." I smiled at the sky.

"My knight in shining armor is now an angel with his cute little dog.... I miss you both so much." I smiled again then hugged the picture frame I was holding. 

Hindi ko man naranasan ang gusto kong pagwawakas, nagkaroon naman ako ng hindi inaasahang masayang pagwawakas.

I Isabel Riley Rodriguez, now closing the book of my love story.

"Until our next life my love, goodbye."
_________________________________________