CHAPTER 29

387 19 5
                                    


Where is he?

Bumungad sa'kin ang puting kisame, sobrang tahimik ng paligid. Tumungin ako sa kanan ko at nakita si Ash na nakaupo sa sofa, mayroong tinitignan sa kaniyang phone.



"A-Ash" I called, gulat siyang napatingin sa'kin.



"R-Ry y-you're awake" hindi makapaniwalang sabi niya. "You're awake!"



"W-Where's Alex?" I asked then looked around the room. Nang hindi ko nakita si Alex ay ibinalik ko kay Ash ang aking tingin. Nakakagat siya sa kanyang labi na para bang natataranta na kinakabahan.



"I-I'm going to call the doctor" natatarantang sabi niya saka nagmamadaling naglakad papunta sa pinto.



"Ash" seryosong tawag ko bago pa niya mabuksan ang pinto.



"Where's Alex?" I asked again. Dahan-dahan siyang lumingon sa'kin.



"R-ry" nanginginig ang boses na sabi niya. "R-ry, A-Alex" Huminga siya ng malalim pagkatapos ay tumingin sa sahig "Alex is gone" halos pabulong na sabi niya.




"W-what?, what do you mean he's gone?" Naguguluhang tanong ko. Lumapit siya sa'kin saka hinila 'yong malapit na upuan saka umupo rito.




"Alex is dead" she said, I stopped for a moment then chuckled.



"Sige na napaniwala mo 'ko don kaya papalabasin mo na si Alex kung saan man siya nakatago" sabi ko saka ulit tumawa, napatigil ako ng makitang seryoso lang siyang nakatingin sa'kin.



"Y-you're joking" Nauutal kong sabi."R-right?" I asked, dahan-dahan naman siya umiling. I stared at her then my tears started falling. Tumayo si Ash at may kinuhang box sa sofa.




"After Alex knew that the operation was successfull, he told me to give you this" sabi niya saka inabot sa'kin ang box.



"Tinanong ko siya kung saan siya pupunta" she said while crying. "He smiled at me sweetly ry, then he said "I'm sleepy, I'm going to rest" then he turned his back to me. Pumasok siya sa kwarto mo" my tears flowed.




"I thought he would just rest for a while, but when we were woking him up the next morning he wouldn't open his eyes. Kahit anong paggising ang ginawa nila ayaw niyang magising kaya napagpasyahan namin siyang dalhin sa hospital dahil nararamdaman pa rin namin ang pagtibok ng puso niya ngunit mahina lang ito. But eventually tumigil rin ito bago pa kami makarating sa hospital." I covered my mouth to stop my self from sobbing.



"There was a smile in he's face ry, He was happy" she said. I burst into tears.

Live, Love, Longer Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon