Badass Ninja Princess

Chapter Sixty

All my life I've been waiting for
I've been praying for
For the people to say
That we don't wanna fight no more
They'll be no more war
And our children will play

Alisto ang paningin at pakiramdam niya. Habang patuloy ang patak ng ulan sa bubong ng abandonadong warehouse, palakas din ng palakas ang tinig ng matanda na tila anumang oras ay kakatakot na ito sa sirang pintuan ng warehouse.

One day One day One day
One day One day One day

Napangisi na lang siya. Hindi pa rin niya maintindihan kung bakit siya ang hiniling nito na makausap.

Wala siyang alam sa matandang warrior samurai maliban sa hindi ito kaaway. Masyadong malihim, ma sekreto ang buhay nito.

Alam niya rin na dating kinatatakutan ang matanda sa Japan. Tinuring na mabangis, legendary, at pumapatay ng walang pag- aalinlangan, ayon na rin sa kwento ng kanyang asawa.

Naiinip man, tiningnan niya ang suot na relo. Halos sakto sa oras ang pagdating nito gayundin ang pagbukas ng pinto.

And here he was, dripping wet and standing like he owns the place. The old mans'  scary face show no emotion. He was stern and rigid. His aura seems devoid of soul, was he?

Unti unting lumapit ang nakakatakot na matanda sa kanya. He had scars on his face. His old samurai clothes are messy, dirty, wet and worn-out. But despite that,  he knew the old man can  kill him in an instant if he wants to.

"What do you want?" he sounded impatient but deep inside, he was a little bit shaken. Not that he was afraid of him, but the cold weather is now penetrating the abandoned warehouse.

"The prince.." nakangising wika nito. Kitang kita niya ang nabubulok na ngipin ng matanda habang palapit ng palapit sa kanya.

Naguguluhan man, hinintay ng binata ang kasunod na sasabihin nito.

Subalit lumigid ang matandang samurai warrior sa nag-iisang sirang upuan sa loob ng warehouse. Sa likod nito ay may mga tuyong kahoy ang pinagbuklod nito.

Hindi na niya nakita kung paanong biglang nagkaroon ng apoy ang mga kahoy.

Marahil giniginaw na rin ito sa lamig dulot ng ulan.

Maya maya ay hinubad ng matanda ang kanyang damit.  Tanging panloob lang ang tinira nito. Hindi niya alam kung ano ang tawag doon, ngunit kahawig ng boxer short.

Nakita ng binata na piniga ng matanda ang kanyang damit pagkatapos ay isinampay sa makeshift na sampayang gawa sa kahoy. Mukhang nagpapatuyo siya ng damit.

He would love to provide clothes for this old man, but he would never dare say that. He doesn't know how the old man will respond.

"So?" he asked, maintaining distance from him. Kung hindi lang dahil may kaugnayan ang matandang ito sa asawa niya, never siyang makikipagkita dito gaya ng hiling nito.

"The prince was taken away from the palace." tila walang anuman na wika nito. Nakatalikod pa rin ito sa kanya kaharap naman ang pinadaig na apoy.

"You mean Rhapael?" he demanded. Nabigla pa siya sa sarili ng mabilis siyang lumapit sa matanda.

Hell, if Rhapael was kidnapped, how would his wife react? Petunia will do anything for this bastard. And he was freaking  worried now. "What do you want me to do?" ginulo niya ang buhok. Just don't fucking tell my wife about this. We have a five year old son, you old shit. I can't let anything or anyone harm my wife.

Ngumisi na naman ang matanda. His eyes were dancing in rythm and it looks so dark.

Tumayo ang matanda, pagkatapos ay naka dekwatrong umupo sa sofa. His old body was covered with tattoos and scars.

Mataman siyang pinagmamasdan ng matanda, tila nililimi kung sino siya. "I could never understand why my Princess chose you. You seemed weak." he said in a dangerous tone.

The fuck are you saying? She loves me, ain't that enough, you old devil!

"Rainwater Sky, you must protect my Princess at all cost." wika nito habang nililinis ang blade ng kanyang samurai. "Protecting her is also protecting her dear ones."

"So what are you suggesting?" naiinis na tanong niya. Lahat na lang ba ay against sa kanya para kay Petunia? For fuck sake, it's been five years already since he married her.

Hanggang ngayon ay may sour feelings pa rin ang mga ito sa kanya. Damn them all including Rhapael, Petunia's jerk brother!

"It's for you to decide." mahiwagang sagot ng matanda. Tila dini dismissed na din nito ang pag-uusap nila.

Hindi man sabihin, alam na niya na nasa kanya ang desisyon kung sasabihin sa asawa niya or hindi ang pagkaka kidnap kay Rhapael.

Kung sasabihin niya, posibleng pumunta ng London si Petunia. She loves the jerk and will haunt all the criminals out there just to save him.

Kung hindi niya sasabihin, siguradong magagalit ang asawa niya sa kanya once malaman ang nangyari. He can easily pictured Petunia's mad expression on his mind.

Bumuntong hininga si Rye. This is a matter that should be discuss with his wife. Pero ayaw niya. Masyadong mapanganib ang sumugod sa kalaban. Hindi niya kakayanin kung may masamang mangyari na naman sa asawa niya.

Pangisi ngisi lang ang tinagurian na "Wandey" ng North International School habang nakatingin sa nalilito niyang mukha. He would fucking want to erase his smug face, but that will do nothing good.

Ilang ulit siyang bumuntong hininga. Pinapakalma ang sarili. Kung ito lang ang tanging paraan, gagawin niya.

"Don't tell my wife about this or I will fucking kill you. I am going to London, save Rhapael's ass." he said.

The old man smirked. Then smiled. Showing his dirty teeth.

Ang ngisi niya ay tila nagsasabing nanalo siya.

Tila inaasahan ang kanyang sagot.

Tila kinukumpirma ang kanyang tagumpay.

Tumayo ang matanda sa sofa. Lumapit ilang pulgada sa kanya.

Kitang kita ni Rye ang talas ng malabong mata nito, tila nagbabanta, nananakot. "But you have to earn my trust first." ngingisi ngising wika nito.

Hindi alam ng binata kung bakit bigla siyang nahilo at unti unting napaupo sa lupang kinatatayuan nilang dalawa.

Umiikot ang kanyang paningin at alam niya sa sarili niya na anumang sandali, mawawalan na siya ng malay. What the fuck did you do?

Makahulugang ngumisi lang ito.

-itutuloy...

Author's Note*

Eto na naman po ako, ang reyna ng pambibitin, hehehehe.. Don't worry po, malapit na itong matapos. Konting chapters na lang.

Please vote and comment! Thank you.