Fly High, Love Thy

CHAPTER 13

"Ewan ko sa’yo, nakakainis ka talagang babae ka!" nagtatampong sabi sa'kin ni Ayen.
 
 
 
Ikwinento ko sa kanya ang nangyaring pagkikita namin ni Xyth. Syempre dahil alam niya ang nangyari noon, gulat siya nang malamang muling nagtampo ang landas namin ng lalaking iyon. Nagtatampo pa siya kasi hindi ko agad sa kanya sinabi.
 
 
 
 
"Huwag kana kasing magalit. Hindi ko naman ililihim sa'yo 'yun forever tsaka wala na naman akong pakialam sa kanya. Matagal ng nangyari 'yon. I've moved on and he also did."
 
 
 
 
Naghihinalang tinaasan niya ako ng kilay. "Move on? Sigurado ka riyan?"
 
 
 
 
Inirapan ko naman siya. "Oo, bakit?"
 
 
 
 
Bigla niyang inilapit ang mukha sa'kin. "Tell me..."
 
 
 
 
Kunot-noo akong nakatingin sa kanya. "B-Bakit na naman?"
 
 
 
 
"Mas naging gwapo ba siya? Matcho? Matangkad? Adonis?" nakakapanlokong tanong niya
 
 
 
 
Nilayo ko ang mukha niya gamit ang kamay ko. Hindi agad ako nakasagot sa mga tanong niya. Totoong tumangkad siya lalo at lumaki pa ang katawan. Ang linis din niyang tingnan, matipuno kung tumayo. He has this thick eyebrows that are spread equally. His eyelashes are dark black, the same with his dark brown eyes. And to describe him, he's completely handsome, an over-all package. Masasabi kong madami ang mahitsura rito pero hindi ko alam kung bakit parang ang mukha at mga tindig niya ang lumilitaw, next to Lieutenant Enrico, I guess.
 
 
 
 
"He's the same, I think. Hindi ko alam, bakit mo ba ako tinatanong sa mga bagay na hindi naman ako interesado na?" inis na tanong ko sa kaniya pero pinalo lang niya ang balikat ko.
 
 
 
 
"Ikaw, kapag nalaman kong may something ulit kayo, malilintikan ka sa'kin. Matuto kana sa nakaraan mo. Hindi porke mas naging gwapo siya, babalikan mo na— aray!"
 
 
Hinaplos niya ang noong pinitik ko.
 
 
 
"Anong babalikan? Ako pa talaga ang babalik sa kanya? Ang kapal naman yata. At wala kaming something. Hindi na ulit ako iiyak nang dahil sa kanya. Tama na ang mga sinayang ko noon kaya baka naman may mga kilala ka riyan, pwede mo akong ipakilala." I smiled at her.
 
 
 
 
Nginusuan niya lang ako. "Ako nga ang magpapatulong sa’yo." Saka siya luminga-linga. "Wala bang ibang gwapo rito? Nakarating na ako ng ilang bansa pero hindi ko pa rin siya nahahanap."
 
 
 
 
“Hindi kasi hinahanap 'yan. Sabi nga nila kusang dumarating ang pag-ibig kaya maghintay—
 
 
 
 
“Tigil-tigilan mo nga ako sa mga pambansang kasabihan mo riyan. Hindi ko na kayang maghintay pa ng maraming taon. Ang lungkot-lungkot na ng buhay ko. Wala akong tinatawag na baby, honey, hubby, babe. Matagal na akong tagtuyot! Huhuhu.”
 
 
 
 
Wala sa oras na napatawa ako sa sinabi niya. Bwisit na babae 'to, tagtuyot talaga ang iniisip niya.
 
 
 
 
"Oh? Anong nakakatawa? Makatawa ka parang hindi ka rin tagtuyot ah?"
 
 
 
 
Tumigil ako sa pagtawa at babatukan ko na sana siya pero mabilis niyang hinarang ang kamay ko. Nagkulitan lang kami ng ilang oras at sabay din kaming kumain ng tanghalian.
 
 
 
 
 
 
Pareho na kaming nakatayo dahil aalis na siya. Nasa ibabaw naman ng mesa ang mga pagkaing binili niya para sa'kin at ang loka-loka ang daming binili pero 'yung iba hindi naman pagkain. Mamaya ko na titingnan sa kwarto.
 
 
 
 
"O sige na, ba-bye na. Mamayang gabi na ang flight ko. See you soon, beautiful. Akala ko talaga dugyot na kitang makikita dito dahil sa mga training ninyo."
 
 
 
 
"Baliw. Bakit mamayang gabi na ang alis mo? Ibig sabihin kung hindi kita tinawagan kanina, aalis ka nang hindi man lang ako nakikita? You're so cruel!"
 
 
 
 
Kinurot niya ako sa tagiliran. “Gaga. Over-reacting ka na namang babae ka. Malamang tatawagan muna kita tsaka babalik din naman ako. Hindi ako maninirahan doon. Duh!”
 
 
 
 
“Whatever. Sige na.” I kissed her cheek and she did the same. "Teka, paano ko ba 'to dadalhin?" Tiningnan ko ang pinamili niyang kaydami.
 
 
 
 
“Hmm. Tulungan na kitang iakyat tapos samahan mo ulit ako pagbaba mamaya, then ihatid mo na ako hanggang sa labas. Para kasing nangangain ng buhay ang mga tao rito, e,” bulong niya sa panghuling sinabi.
 
 
 
 
Binuhat ko ang isang box doon na medyo magaan lang naman tsaka iyong three boxes ng pizza. Siya naman, kinuha ang paperbags. Palabas palang kami sa pinto nang may sumalubong sa'min.
 
 
 
 
Napaatras ako nang masilayan kung sino ang lalaking iyon. Nanlalaki rin ang mga mata ng katabi ko matapos makilala ng tuluyan ang lalaking nasa harap namin.
 
 
 
 
"Where are you heading?"
 
 
 
His voice is sending me chills. Umawang ang mga labi ni Ayen pero walang lumabas na mga salita sa bibig niya kaya bahagya ko siyang siniko. Tiningnan ko ulit si Captain.
 
 
 
"Papasok na po kami, Captain. Nagpatulong lang ako sa kanyang dalhin ang mga 'to."
 
 
 
 
Bumaba ang tingin niya sa mga bitbit namin saka muling bumalik sa amin ang mga mata niya. His gazes stopped at Ayen.
 
 
 
 
"It's nice seeing you again, Ayen." He said and took the things I am carrying. "Bawal kaming magpapasok." Without looking at us again, he continued to walk with my belongings.
 
 
 
 
What the heck.
 
 
 
 
"Omg," Ayen is still in awe. Kinuha ko sa kanya ang mga paperbags. "Is that—
 
 
 
 
"Kailangan ko na siyang sundan. Bye, girl. Let's talk over the phone again." Iniwan ko na rin siya doon saka sinikap kong maabutan si Captain at mabuting nagawa ko.
 
 
 
 
"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?" mababa ang boses ko ngunit puno iyon ng inis. Pinakiramdaman ko rin ang paligid kung saan napapatingin sa amin ang ilan bago o matapos man nitong sumaludo sa kanilang kapitan.
 
 
 
 
Hindi siya umimik hanggang sa makapasok kami ng elevator. Inis ko sa kanyang hinampas ang paperbag kaya salubong ang mga kilay niya na tumingin sa’kin.
 
 
 
 
"Huwag mo na ulit akong tutulungan. Kaya ko namang mag-isa ang lahat ng 'to. Hindi mo ba nakita kung gaano ako kanina pinagtinginan ng mga tao dahil sa’yo?"
 
 
 
 
"Why are you so worried about that thing? Titingnan ka lang nila pero hindi ka nila makukuha," makahulugang sabi niya na nagpatikom sa bibig ko.
 
 
 
 
Whatever he is meaning about that, I don't care.
 
 
 
 
"Hindi naman ako magpapakuha." I rolled my eyes but I saw him grinned.
 
 
 
 
"Wise."
 
 
 
 
Hindi na ulit ako umimik pagkatapos niyon. Hindi ko kayang makipag-usap sa kanya ng matagalan. Narating namin ang tapat ng quarter ko. Inilapag niya sa sahig ang mga dala niya saka nakapamulsang tumingin na naman sa'kin.
 
 
 
 
"Stuffs like this should not be brought inside by anyone but just this once, I will permit you." He stepped forward and leaned to me. "Consider this as your warning," his voice felt husky that he's getting my whole attention.
 
 
 
And because I was too focused I did not notice him came nearer. I only felt the soft touch of his lips at the side of mine.
 
 
 
 
Damn.
 
 
 
 
What the heck.
 
 
 
My eyes widened as I felt the rushing of my blood to my face. My heart was beating so fast that anytime I feel like freaking out. What the fuck is wrong with him?!
 
 
 
“Get a good sleep. Good night.”
 
 
 
 
 
Until he left, I wasn't able to talk anything.
 
 
 
 
***
 
Bumalik ulit kami sa pagsasanay. Ilang araw ko siyang iniwasan, kahit pa na siya ang nangunguna sa'min, hindi ko talaga siya tinitingnan sa mata. Hindi ko ulit siya kayang matingnan matapos ng ginawa niya sa'kin.
 
 
 
 
Ngayon, sasabak ulit kami sa pagpapalipad ng eroplano at kailangan na naming gumawa ng mga exhibition. Tahimik na nakikinig ang mga kalalakihang kasama namin sapagkat isa sa mga instructor namin ngayon ay si Ms. Chavez.
 
 
 
 
"Is a written checklist introduced to you when you were training before?" tanong niya sa'min at sumagot naman kami.
 
 
 
 
May nagtaas ng kamay sa'min. "However, some pilots don't acknowledge written checklist since it will consume time. Besides we are alreay familiar with tha aircraft, sometimes we see it as an inconvenience and workload."
 
 
 
 
Ngumiti si Ms. Chavez. "That's the problem with some pilots. When accidents happen, it's their responsibility as well as the company's. Mahalaga na magkaroon kayo ng written checklist para naiiwasan ang mga hindi magandang pangyayari. Kaya ngayon, I will give each of you a before-takeoff-checklist. You have to mention it through your devices before taking off. Are we clear with that?"
 
 
 
 
"Yes, Ms. Chavez!"
 
 
 
 
Napangiti pa siya saka lumingon sa lalaking katabi niya na walang iba kun’di si Captain. Agad kong iniba ang direksyon ng aking paningin. Mahirap nang magtama ang mga mata namin.
 
 
 
 
"Who wants to go first?"
 
 
 
 
Napansin kong walang nagtaas ng kamay sa amin kaya ako ang gumawa. Lahat naman ng atensyon nila'y nalipat sa'kin kaya hinay-hinay kong binaba ang aking kamay. I also noticed how Ms. Chavez' smile vanished.
 
 
 
 
I took a step forward.
 
 
 
 
"I would be pleased if a man would volunteer first."
 
 
 
 
Lahat yata kami natuon ang atensyon kay Captain. Hindi ko makita ang reaksyon ng mga kasama namin dahil nakatalikod na ako mula sa kanila.
 
 
 
 
"But I guess, kaya naman ni Ms. Berrenzana. She's a tough woman, I see," she said and smiled. "Here's for you." She handed me a piece of paper.
 
 
 
 
"Memorize niyo naman siguro ang mga parte ng eroplano particularly the cockpit, but I am giving you this checklist to ensure that you have memorize the right thing. Ms. Berrenzana, to your aircraft please."
 
 
 
 
 
I saw the aircraft and I think this perfectly fits me.  
 
 
 
“It's Casa C-101, a low-wing aircraft with a single engine jet-powered for advanced trainer. It is manufactured by the Spanish which is also use as light attac aircraft. Umakyat kana, Ms. Berrenzana. You can walk through the ladder.”
 
 
 
 
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Namamangha pa rin akong nakatingin doon. It is a different one from the ones we used in our early trainings.
 
 
 
 
"Ms. Berrenzana, we don't waste time here. Perhaps you're doubting about it?" Napatingin ako sa kanya dahil sa kasungitan na naman niya.
 
 
 
 
Hindi sinasadyang nagtama ang paningin namin ni Captain. I looked away and breathe deeply.
 
 
“I will go.”
 
 
 
I walked towards the aircraft and two men assisted me as I climb up. I felt an accomplishment as soon as I landed on my seat.
 
 
I put on my gears, my seatbelt and my ear device. I stared at the cockpit.
 
 
 
 
 
["Are you okay?"]
 
 
 
 
My heart thumped when I heard his voice through my device. I thought Ms. Chavez will be the one to communicate with me and I am surprised listening at his voice.
 
 
 
 
"I-I'm fine." I fixed my headset to make the communication between us and the tower much clearer.
 
 
 
 
[“Ang tigas talaga ng ulo mo.”]
 
Napakagat ako sa aking labi nang marinig siya. Hindi nalang ako umimik.
 
 
 
 
["If you're ready, Ms. Berrenzana kindly give us your signal."]
 
 
 
 
I breathe heavily while my eyes are closed. I don’t know why I’m still feeling nervous but I can do this. I’m sure.
 
 
 
 
"Nasa command center ka ba ulit?"
 
 
 
 
Gusto kong batukan ang sarili ko dahil sa pagtanong ko sa kanya ng gano'n pero huli na. Medyo matagal ang pananahimik niya sa kabila.
 
 
 
 
["No. You want me to go there?"]
 
 
 
 
Sa pagkakataong ito, ako naman ang hindi agad nakapagsalita. Gusto ko lang na masigurong gano'n ulit ang mangyayari sa una kong training dito. Ayaw kong pumalpak sa pagpapalipad ng eroplanong ito kaya mas pinipili kong ibaba muna ang pride ko ngayon, ngayon lang naman.
 
 
 
 
I bit my lower lip. I am afraid to tell him that I want him there and communicate with me althroughout the flight, just like before.
 
 
 
 
"Hin-
 
 
 
 
["I'm on my way. I'll tell you when I'm there. For now, take time to familiarize the cockpit."]
 
 
 
 
Para akong nakaligtas sa isang matinding pagsubok nang marinig iyon sa kanya.
 
 
 
"S-salamat."
 
 
 
***
 
Malalaki ang hakbang na tinungo ni Xyth ang command center kung saan abala ang mga kasundaluhan sa kanilang mga gawain. Pumunta siya harap ng isang malaking monitor kung saan may taong nakaupo kaharap iyon. Nang makita siya tumayo ito at saka sumaludo sa kanya.
 
 
 
 
"I will take in charge for today."
 
 
 
 
Tumango-tango ito sa kanya, "Yes, Captain."
 
 
 
 
Naupo siya at isinuot ang headset. He examined the monitor and went to the tab of the trainees where he can see the first flight preparing for take off.
 
 
 
 
"I'm here. You can start."
 
 
 
 
Kumalabog ang puso ni Keisha nang marinig siyang muli. Kinakabahan itong sumagot sa kanya.
 
 
 
 
["I'm ready."]
 
 
 
 
"Alright, Ms. Berrenzana. You are flying Casa C-101, details as explained by Lieutenant Chavez. Your transaction with me is overheard in the training camp, we are looking forward to your safe flight, Ms. Berrenzana."
 
 
Mas lalong nakaramdam ng takot si Keisha matapos malaman na ang mga sasabihin pala niya'y maririnig mamaya. Subalit tulad ng dati, nilakasan na lamang niya ang kanyang loob. Ayaw niyang sa tuwing magpapalipad ng eroplano'y kakabahan siya. Hindi iyon kasama sa pagsasanay nila kaya kailangan niyang malampasan ang iyon.
 
 
 
 
"If something is unusual on your aircraft or your flight activity, push the yellow button on your left side."
 
 
 
 
Dumako roon ang tingin ni Keisha. Nakita niya ang tatlong bilog na kulay pula, berde, at dilaw. Keisha forgot to answer him. She begun to conduct the engine run up and checking the systems. After, she mentioned the checklist that she has.
 
 
 
 
"Auxiliary fuel pump, off. Flight controls, free and correct. Instruments and radios, checked and set. Landing gear position lights, checked. Altimeter and Directional gyro, set. Fuel gauges, checked. Trim, set. Propeller, exercise. Magnetos and Engine idle, checked. Flaps, as required. Seat belts or shoulder harnesses, fastened. Parking brake, off."
 
 
 
 
After her last words, she breathe to calm herself before speaking again. "Before-takeoff checklist complete down to final items. Before-takeoff checklist, lights, camera, action to go."
 
 
 
 
The aircraft ran on the runway and it eventually takes off. All eyes are on her flying the Casa C-101. Other trainees were amazed with her. She seemed a professional pilot, the way she speak through the microphone was like an expert on the field.
 
 
 
 
On the other hand, Xyth, at the command center was just smiling. "You've got a great voice, Berrenzana."
 
 
 
 
Kamuntik pang mawala sa konsentrasyon si Keisha nang marinig ang unang pagpuri sa kanya ng lalaki. Gusto niya itong sagutin ngunit naalala niyang naririnig pala siya sa ibaba kaya kailangan niyang maging maingat.
 
 
 
 
Kitang-kita ni Keisha ang asul na asul na kalangitan pati na rin ang mga puting ulap.
 
 
 
 
She pushed the throttle in order to increase the power of the airplane and then she rolled the plane to the left, raising the aileron on the right side and lowering on the left side.
 
 
 
 
"Turn the plane for only 10 or 20 degrees of banking. It'd be safer than above,” Xyth instructed.
 
 
 
 
Her eyes went to the altitude indicator of the cockpit by which the small indicator lines are located marking 20 degrees of bank.
 
 
 
"I'll roll for an angle of 20 degrees."
 
 
 
She did another aerobatic training. She would lift, thrust and weight the aircraft but the hardest is to drag the airplane. However, she did her best to complete the four forces of flight and she triumphed.
 
 
 
 
Naging malawak pa ang ngiti niya nang maramdamang magaan nalang dalhin ang eroplano na siyang pinapalipad niya ngayon.
 
 
 
 
The next thing she did was to take the pitch and make the plane climb in the air. Keisha took the controlling wheel and raised the elevator on the tail to make the airplane climb. Then, she thrusted it procuring a steady direction.
 
 
 
 
"Lower down your speed," Xyth warned her as her speed escalated.
 
 
 
 
Makikita naman sa monitor ng mga kasamahan niya ang kanyang ginagawa at tuwang-tuwa ang mga ito nang makitang maayos na maayos niyang napapalipad ang eroplano.
 
 
 
 
“Ang gaan ng mga exhibition attempts niya,” a man uttered out of nowhere.
 
 
 
"Sana mapalipad ko rin ng ganyan kaayos ang eroplano ko," wika naman ng isang babae.
 
 
 
 
Samantala, napapatingala naman ang ilang kasundaluhan na nagkalat sa labas ng kanilang hombes. May mga nag-aayos ng ilang helicopter at may mga nagsasanay naman.
 
 
 
 
"She's a random woman."
 
 
 
 
Napatingin ang ilan sa kanilang First Lieutenant na siyang nagsalita.
 
 
 
 
"Kilala mo, Lieutenant ang nagpapalipad niyan?"
 
 
 
 
Naroon siya sa mga inaayos na sasakyang panghimpapawid upang tulungan ang mga ito. Wala silang training ngayon dahil kailangan ng malawak na espasyo ni Captain Xodriga para naman sa mga trainees. Subalit bago siya umalis kanina, namataan niya kung sino ang babaeng inalalayan umakyat ng eroplano.
 
 
 
 
"Oo, isa siya sa mga sinasanay ni Captain."
 
 
 
 
Napatango-tango naman ang mga kasamahan niya.
 
 
 
 
"Babae? Lalaki?"
 
 
 
 
Nakatingala ang Lieutenant nila ngunit agad din itong napatingin sa kanila.
 
 
"She's a woman. Bakit?"
 
 
 
Ngumiti ang mga ito kaya tinaasan niya ng kilay ang mga kausap.
 
 
 
 
"Wala naman, Sir."
 
 
 
 
He just shook his head and went to see the aerobatic she's doing.
 
 
 
 
 
Keisha let out a heavy sigh as she finished her training. She's now decreasing the power of the aircraft by pulling its throttles. Before leaving the cruise altitude, she started to read the other checklist given to her. It will distract her if she'll read them while descending.
 
 
 
 
"Fuel selector, at fullest tank. Direction gyro, aligned with magnetic compass. Seatbelts, secured. Mixture, full rich. Cowl flaps, as required."
 
 
 
 
["Okay then, prepare for landing."]
 
 
 
 
She fixed her ear device and smiled. She's nearly successing, all she need now is to properly land the aircraft that she'd never thought, she'll be able to fly prettily.
 
 
 
 
"Before-landing checklist complete down to final items, gear, props, and flaps to go. I repeat, before-landing checklist complete."
 
 
 
 
"Philippine AF Tower, Casa C-101 is 1 mile back on the left visual 27."
 
 

["Casa C-101 is cleared to land runway 8, winds 340 at 5 to 10."]
 
 
 
 
"Cleared to land, Casa C-101." She then landed the aircraft.
 
 
 
 
After few minutes...
 
 
 
 
["Casa C-101 contact ground 1 - 2 - 1 decimal 9."]
 
 
 
 
"Casa C-101."
 
 
 
 
"Wait."
 
 
 
 
Mabilis na dinalaw ng kaba ang puso ni Keisha nang marinig ang lalaki.
 
 
 
 
"S-Shit."
 
 
 
Nagsimulang manlamig ang mga kamay ni Keisha.
 
 
 
["W-What? Why?"] Namilog ang mga mata niyang napatingin sa kulay pulang umiilaw sa monitor ng cockpit niya.
 
 
 
“I need you to calm down, Keisha. I’ve paged the rescue team. They are on their way.”