Author's POV
"Tulong!!!! Tulongan niyo ko!!!" Sigaw ito ng sigaw at halos mamaos na nga ito. Naiiyak na rin siya. Maya-maya pa ay bumukas ang lahat ng ilaw at tumambad sa kanya ang taong hindi niya inaasahan.
"I-ikaw?"
Ngumisi naman ito ng nakakaloko. "Nagulat ka ba?"
"B-Bakit mo ginawa sakin 'to? Anong kailangan mo sakin?!"
Naglakad ito palapit kay Nichole. "Si Noel, Siya ang kailangan ko"
"Si s-sir?. Kung siya ang kailangan mo. Bakit mu'ko pina kidnap? Bakit???!!!" Nagugulohan na rin ito.
"Pasensiya kana, hindi ako yung tipo ng tao na nagpapaliwanag sa taong hindi naman kami close" Sabay ngisi nito ulit. Umiiyak naman si Nichole dahil nagugulohan na talaga ito and at the same time natatakot.
Umalis naman si Melany at naiwan na naman siyang mag-isa.
Nichole's POV
Hindi ko alam kung bakit ginawa sakin 'to ng Melany na yun. Estudyante lang naman ako ni sir ah? Bakit ako pa??. Ano ba talaga ang kailangan niya sakin?...
"Tulong!!!" Sigaw ko na naman ulit.
"Please!!! Ilabas niyo na ako dito. Pakawalan niyo ako!!!" Iyak ako ng iyak.
"Nakikiusap ako😭😭😭😭"
Noel's POV
Nakarating na rin ako dito sa address na tinext ni Melany. Isa siyang abandonadong gusali, at nasa bakanteng lote rin ito. Tinawagan ko naman si Melany.
"Nandito na ako"
"Pumasok ka na" Sabi nito. Naglakad ako papasok at isang nakakabinging katahimikan ang sumalubong sakin. Nasaan si Nichole? Nasaan na siya?. Lumabas naman sa isang kwarto si Melany. Magkaharap na kaming dalawa ngayon.
"Nasaan siya?"
"Wala bang hi dyan? Siya agad hinahanap mo"
"Where's Nichole? Please Melany nandito na ako, pakawalan mo na siya"
"Not so fast my dear" Ngumisi ito.
"Ako naman ang kailangan mo diba? Walang kaalam-alam si Nichole. 'Wag mo naman siyang idamay".
"Gusto ko siyang mawala, Dahil kapag nawala siya, ako na ulit yung mamahalin mo. Yung makakasama mo habang buhay".
"Mel, listen to me. Gagawin ko lahat ng gusto mo. Please let her go. Pakawalan mo na siya, I'm begging you Melany" Naiiyak na ako sa pagmamakaawa sa kanya.
"Sumama ka sakin. Magpapakalayo-layo tayo, magpapakasal tayo sa ibang bansa at bubuo ng pamilya ng magkasama. Yun ang gusto ko Noel. Ikaw ang gusto ko".
"S-sige, pumapayag ako. But first, set her free"
"Adam, dalhin mo dito si Nichole" Sabi nito sa kanyang tauhan. Pumunta na naman ito sa taas at pagbaba nito bitbit na nga niya si Nichole.
"Nic!" Lalapit na sana ako ng pigilan ako ni Melany.
"S-sir.... T-tulong" Hinang-hina na ito.
"'Wag kang mag-alala, ililigtas kita Nic, I'm Sorry" Tuluyan na akong naiyak. Umiiyak na rin ito.
"Tama na ang drama!" Sigaw ni Melany.
"Akin na si Nichole, kapag binigay mo na siya sakin. Sasama na ako sa'yo". Nag-alinlangan ito sa sinabi ko. Pero kalaunan ay inutosan nito ang kanyang tauhan na ibigay na sakin si Nichole. Pagkabigay niy sakin. Doon na nagsimula ang putukan.
"Your lier! May usapan tayo Noel!" Sabi ni Melany na nagtatago sa isang pader. Nagsisimula na rin na pasukin ng mga pulis ang building.
"Hinding-hindi ako sasama sa'yo!" Sabi ko sa kanya. Inalalayan ko si Nichole. Pero bago pa kami makalabas ng gusali bigla akong nakarinig ng isang malakas na putok, and the next thing I knew, duguan ko ng hawak si Nichole.
"No!!!, Nichole!" Iyak ako ng iyak. Inalalayan ako ng ibang pulis, palabas. Hindi ko na alam kung anong nangyari sa loob basta ang alam ko na lang ngayon ay dadalhin ko si Nichole sa hospital.
Sobrang bilis ng mga pangyayari nakarating na rin kami dito. Kinontak ko naman si Mariel para ipaalam sa kanya ito.
"Hanggang dito na lang po kayo" Sabi ng isang nurse.
"Please, do everything mabuhay lang siya".
"Gagawin po namin ang lahat sir" Sabi nito at pumasok na sa loob ng operating room.
Maya-maya pa ay dumating na sila Mariel at Martin kasama ang mga magulang ni Mariel. Iyak ng iyak si Mariel at hindi na rin maipinta ang mukha ni Martin dahil sa pag-aalala. Tinanong nila ako kung ano ba ang nangyari. At kinuwento ko naman sa kanila ang lahat.
"Kasalana mo 'to, kasalanan mo" Sabi ni Martin at umalis. Napayuko na lamang ako. Tama naman siya eh, kasalanan ko talaga lahat ng 'to.
Si Mariel naman ay umiiyak pa rin at kino comfort ng mga magulang niya. Tinawagan na rin nila ang mga magulang ni Nichole, hindi ko na alam ang pinag-usapan nila. Nakatulala lang ako dito habang naghihintay ng resulta.
Makalipas ang mahigit dalawang oras may lumabas na rin na doktor. Tumayo naman kaming lahat.
"How is she?" Tanong ko kaagad.
"Nahirapan kaming tanggalin ang bala, sa dibdib niya dahil malapit ito sa kanyang puso. Pero ginawa namin ang aming best para matanggal nga ang bala" Nakahinga naman kami ng maluwag.
"But she's in coma now" Halos bagsakan ako ng langit at lupa sa sinabi ng doktor. Umiiyak na naman si Mariel. Si Martin naman ay napa upo na lamang.
"M-magigising pa naman siya diba?" Tanong ko ulit.
"'Yan po ang hindi natin alam. Sa ngayon po ita-transfer namin siya sa room 214 at patuloy na oobserbahan ang kanyang kondisyon. Excuse me po" Sabi nito at umalis. Pag-alis nito ay siyang pagbukas ng OR, inilabas na nga nila si Nichole. Mababakas ang pasa nito sa mga kamay, braso, at ang sugat ito sa may bandang dibdib. Tulog na tulog ito. Hindi naman ako makatingin ng maayos sa kanya, dahil hindi ko kaya. Kasalanan ko 'to eh. Kasalanan ko talaga 'to. Walang pasabing umalis ako dun at umuwi sa condo.
Pagkarating ko dito, napaupo na lamang ako sa sofa at iyak ng iyak. Napasabunot na lang ako sa buhok ko at bigla na lang akong nagwala.
Arghhhhh!!!!!
"Patawarin mu'ko Nic, It's all my fault. I'm sorry😭😭😭😭 please be strong. I'm sorry😭😭😭"
2 days after
Nandito ako sa hospital, dinalaw ko siya, nandito din kanina yung mga magulang niya, si Mariel at Martin. Iniwan naman muna nila ako para makausap ko si Nichole. Sabi kasi ng doktor makakatulong yun sa kanya. Ramdam ko naman na galit yung dalawa sakin at naiintindihan ko naman yun. Yung tungkol naman kay Melany, wala na siya. Patay na siya. Napatay siya ng mga pulis dahil nanlaban nga ito sa kanila.
Hinawakan ko ang kamay nito. "Nic, gising ka na. Dalawang araw ka ng natutulog. Hindi ka ba gutom?" Natawa naman ako ng bahagya. At nagsalita ulit.
"I'm sorry, sobrang sorry kasi ako yung dahilan kung bakit ka nasa ganitong sitwasyon ngayon. Wala pang week nong naka graduate ka, tapos nandito ka ngayon sa hospital naka coma, nag-aagaw buhay. Because of me.😭 Nic, patawarin mu'ko. Mahal na mahal kita".
Tumulo naman ang mga luha ko habang hawak-hawak pa rin ang kamay nito.
