~°BTS Reakcje°~

51 2/3

____________________________________________

Ciąg dalszy

___________________________________________

Hyung line 2/2
____________________________________________

Jung HoSeok

Czasami potrzebowałem chwili wytchnienia. Którego między innymi bardzi Żadko miałem kiedy doznać. Wytwórnia cały czas wymagała od nas cudów , a my musieliśmy spełniać ich wymaganiom. Tego nie dopełniał fakt iż minął już pełny rok ,A ja nadal nie mogę zapomnieć o [T.I].

Przez ten cały czas starałem się jak najmniej myśleć o kobiecie, lecz ku mojemu nieszczęściu ,nie dałem rady całkowicie o niej zapomnieć.Co jakiś czas przez moją głowę przechodziły różne myśli na jej temat. Co teraz robi?,jak się ma?,  czy jest bezpieczna?.Ale niestety nie wiedziałem dosłownie nic co się z nią dzieje. Od kąd wyjechała,  wszystko stoi u mnie pod jednym wielkim znakiem zapytania ,a ja za żadne skarby nawet gdybym chciał to o niej niej niezapomne.

Wraz ze swoimi znajomymi udaliśmy się na spacer po mieście. Była już późna jesień ,a zaczynało się robić coraz zimniej. Był wieczór ,ale latarnie nadal dawały o sobie znać. Pomimo to w Seoul'u nikt się tym bardzo nie przejmował, a ulice tak jak były przedtem ,tak też teraz były przepełnione ludźmi.

W pewnym momencie zauważyliśmy grupę taneczną tańczącą na ogromnym deptaku, A wokół nich tłum ludzi.
Zaciekawieni przeszliśmy bliżej stając obok grupki dziewczyn.

-HoSeok?-zapytał znajomy mi głos ,a ja natychmiast odwróciłem się. Obok mnie stała kobieta mojego życia. Kobieta ,o której myślałem całymi dniami i nocami. Uśmiechnęła się do mnie i poprawiła swój czarny płaszcz. PPrzez chwilę musiałem przeanalizować sytuację ,lecz gdy to do mnie dotarło przytuliłem się do niej mocno. Zaskoczona dziewczyna poklepała mnie po plecach i pogłaskała po włosach. Nie minęła chwila, a ja poczułem oplatające mnie w pasie małe dłonie.

- Tak się cieszę, że znowu cie widze! Nawet nie wiesz jak bardzo za Tobą tęskniłem!-powiedziałem na jednym tchu zwracając przy tym uwagę niektórych ludzi, lecz nie obchodziło mnie to w ogóle. Odsunąłem się na chwilę od dziewczyny i dałem znak moim zaskoczony znajomym, żeby zostawili nas ma chwilę samych. Ci posłusznie odeszli od nas dając nam trochę więcej przestrzeni.

-Może przejdziemy się? Muszę dowiedzieć się co tam u ciebie się działo!-zapytała kobieta ,a ja złapałem ja za rękę i kiwnąłem głową na tak.

____________________________________________

Kim NamJoon

Jedyną czynnością która tak na prawdę mnie relaksowała to pisanie tekstów. Zawsze wtedy mogłem się wyrzyć i wyrzucić z siebie wszystkie te pozytywnie jak i negatywne emocje na kawałek papieru. Był to duży obowiązek i zawsze przed comeback'iem czułem ogromną presję ,że komuś nie spodoba się moja praca. Lecz nigdy nie dogodzimy wszystkim ludziom.

Dlatego więc ,aby zrelaksować się po ciężkim tygodniu udałem się do mojej ulubionej kawiarni. Serwowali tam moim zadaniem najlepsze napoje w całym Seoul'u. Potrzebowałem chwili spokoju od tej ciągłej rutyny ,która stawała się momentami strasznie męcząca.

Usiadłem więc w samym rogu stolika i zamówiłem sobie zwykłą kawę. Samo miejsce było bardzo przepełnione ludźmi więc większego wyboru nie miałem. Wziąłem słuchawki i nałożyłem je na uszy po czym przymłknąłem lekko oczy dając sobie chwilę wytchnienia. Oparłem głowę o szybę i wpatrywałem się przez dłuższą chwilę w przechodzących w pośpiechu ludzi. Zapewne śpieszących się gdzieś lub uciekających przed deszczem ,który powoli zaczynał kropić.

Moje skupienie jednak nie trwało długo gdyż poczułem jak ktoś delikatnie dotyka mojego ramienia.

-Przepraszam czy mogę się dosiąść? Tak się składa ,że nie ma już miejsc ,a j---Namjoon?!-usłyszałem dobrze znany mi głos i natychmiast odwróciłem się w jego stronę. Nie mogłem uwierzyć własnym oczom. Przedemną stała moja [T.I]. Nie zmieniła się prawie w ogóle. Jedne co zauważyłem to opuchnięte od płaczu oczy. Natychmist wstałem z miejsca i wtuliłem się w jej drobne ciało czując ,że dziewczyna delikatnie zaczęła drżeć. Odsunąłem się delikatnie od niej i pogłaskałem po policzku.

-Tak bardzo za tobą tęskniłem.

___________________________________________

🙂
___________________________________________