CHAPTER 35 #WMLDLastChapter
"Are you sure?" Tanong niya habang nakahawak sa siko ko, inaalalayan ako na makababa sa motor niya. "I really want to be there—"
Napatungo kami ng magring ang cellphone niya. He looked at me like he was asking a permission to answer it first. I smiled at him and shrugged.
"Wait," he said before kissing my forehead that made my eyes widen. Pinigilan niya ang tawa niya dahilan para kurutin ko siya sa tagiliran. Pero mukhang 'di siya nasaktan kasi dinilaan niya lang ako. He smiled before answering the call. "Kuya?"
I listened to whatever he says. It seems like pinapauwi siya sa kanila because of an important matter.
Nakasimangot niya akong hinarap. Tinawanan ko siya. "It's okay... I told you, ako na."
He pursed his lips and nodded. "Alright..."
When he drove away, bumalik nanaman ang kaba ko. I opened the gate and I was so glad that no one's waiting for me. Anong oras na ri,szn kasi. Magdidilim na. Actually, baka mas gabi pa ako nakauwi kung hindi sumulpot si Gael. Masiyadong masaya kasama sina Andrew, ang hirap umalis.
I opened the door and saw my parents on the kitchen. Napatayo kaagad si Mama. She seems... Angry.
"Anong oras na?! Abreu Gayle?!"
Pinaglapat ko ang mga labi ko at yumuko.
Napatayo kaagad si Papa nang lumapit sa akin si Mama at muling sumigaw, "bakit ngayon ka lang?! Nagagaya ka na sa Kuya mo, ha?!"
"Audrey," Papa called. But of course, like he said... She's Audrey so she won't stop.
"Mama..." I said. Hindi ko natuloy ang sasabihin ko kasi binalot nanaman ako ng kaba. I know she'll be proud if I told her the good news. But I don't know if my other good news is a good news for her.
"Ano?!" She said. Her eyes were big, and her eyebrows were furrowed. "It's so unlike for you to go home late! Akala ko may mangyari na sa 'yo!"
I pursed my lips. "Sorry po... Niyaya po kasi ako ng mga kaibigan kong kumain—"
"Who?! Belle and Louise?!"
Right, she still don't know na friendship over na kami nina Belle at Louise.
I looked at her and shook my head. "I have new friends po. And they're really fun... Hindi sila bad influence—"
"Pero late ka na umuwi?"
"Audrey, it's normal..." Papa said. "Ano ka ba?"
"Bakit hindi nagpaalam?"
I pursed my lips. "Biglaan po kasi, Mama. We just celebrated kasi 'di ba po? Nalabas na 'yung grades?"
"Kaya ka late umuwi? Kasi ayaw mong makita ko nanaman ang grades mo?"
Umiling kaagad ako. "No po! It's just... I really wanted to join them, atsaka nakakahiya pong humindi."
Umirap siya bago nilahad ang kaniyang kamay. "Let me see your report card!"
Nanlaki ang mata ko at dali daling binaba ang bag ko. Nakakunot ang noo ni Papa na humawak sa balikat ni Mama. Nakaramdam tuloy ako ng hiya. Ever since elementary I never showed my father my grades.
"Uh..." bulong ko ng makita na nalukot 'yun. Nanlaki ang mata ko ng kuhanin ni Mama 'yun. Kinuha ko kaagad 'yung certificate ko at tinago 'yun sa likod ko.
![](https://img.wattpad.com/cover/231313353-288-k58643.jpg)
BINABASA MO ANG
What Makes Life Divine│Valiente #1
Novela Juvenil(Valiente #1) There's nothing more important to Abreu than staying on the list of honorable mentions. Not until she met Gael, a senior high school student. She then, figured that she's starting to like him. Some girls at fifteen already had experien...