CHAPTER 22

127 8 3
                                    

CHAPTER 22

Gael Valiente:

Thank you for letting me hold your hand :<<

Napangiti kaagad ako nang mabasa ko ang message ni Gael. Kakaalis pa lang nila pero nagmessage na kaagad siya. Binaba ko ang cellphone ko at nawala ang ngiti sa mukha ko nang makita na nakakunot ang noo ni Kuya habang nakatingin sa akin.

"What?" Kunot noong tanong ko bago nilagay sa bulsa ang cellphone ko. He was still staring at me like I did something illegal.

Illegal naman para kay Kuya 'yung ginagawa ko... I guess I really did something illegal.

"Sino 'yan?" Kunot noong tanong niya.

Umiling ako. "Wala..."

"Sino 'yan?"

Umirap ako. "Sino muna may gawa sa 'yo niyan?"

His forehead creased before smirking and shaking his head. Umalis siya sa harap ko at dumiretso sa CR. Hanggang ngayon 'di niya pa din sinasabi sa amin ang nangyari sa kaniya.

"Abreu..." Mama called.

"Po?" Tanong ko at pumunta sa kusina kung nasaan siya. I smiled at her.

"Let's talk about last night..." she said.

I pursed my lips. I breath before I sat infront of her. I don't really want to talk about it... pero I guess it's for the better. Atleast wala ng gagambala sa utak ko? Pero if ever na malaman ko na hindi naman talaga ako anak ni Papa... I wouldn't be surprised. And if anak nga niya ako, then why is he like that?

"Papa mo talaga siya," she said. I didn't spoke. I was just looking at her, naghihintay kung ano ang susunod niyang sasabihin. "We were never married... we did loved each other but we were not married. That's why it was so easy for him to..."

She sighed.

"May problema naman na kami bago pa dumating si Aldrin. Nung pinanganak siya, sinubukan naming maging okay. Pero wala na talaga. Naghiwalay kami, pero susuportahan niya pa rin si Aldrin. Mahal niya Kuya mo, eh..."

I gulped before looking down.

"Nung iniwan niya kami ni Aldrin, buntis na pala ako. Nung sinabi ko sa kaniya, hindi siya naniwala. Ang akala niya ay ginagawa lang kitang dahilan para bumalik siya."

Bahagyang nangunot ang noo ko.

"But he is your Father..." she said with a little smile on her face. "Alam ko 'yun. Atsaka halata naman na... magkamukha nga kayo. Sadyang mapride lang talaga siya."

I sighed.

I looked at her. My Mother is so strong...

"May nararamdaman ka pa ba sa kaniya, Ma?"

She smiled and nodded.

My lips parted. Oh...

"Galit," she said.

Nangunot ang noo ko pero natawa din naman. I don't know why I'm still upset. Bakit ba hindi pa din ako nasasanay na ganoon siya? Eh halos fifteen years na siyang ganoon?

I took a deep breathe when the door opened and revealed Yaya. I smiled and stood up before helping her with her things. She smiled at me and asked me questions about this past few days while she was gone.

Pero ngiti lang ang sinasagot ko.

"Ano pala ang balak niyo sa birthday ni Aldrin?" Tanong ni Yaya.

What Makes Life Divine│Valiente #1Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon