What Makes Life Divine│Valiente #1

CHAPTER 33

CHAPTER 33

I missed school. Or... I just missed the places here at AU kung saan parati ko siyang kasama.

Habang nasa canteen kami ay hindi kong maiwasan ang tumingin-tingin sa paligid. Tuwing may nakikita akong senior high ay kinakabahan ako. I've been practicing my speech. Para hindi ako mautal o maiyak kapag nakausap ko siya.

"Dadating rin 'yun," nakangising sabi ni Zoe.

I forced a laugh. "Sino? Hinahanap ko si Kuya."

Her lips parted and nodded. "Ah. Sige, Ab. Okay."

I rolled my eyes but I was smiling.

Bumili ako ng tubig at ng corndog. I smiled at the tindera. Medyo masikip dahil madami ang tao kaya imbis na tumalikod ako ay umatras ako. Nanlaki ang mata ko ng may matapakan ako.

"Sorry po-"

I trailed. My lips parted when I turned around and saw Gael. He wasn't shock. It was like he already knew that it was me infront of him.

His face was impassive. Seryoso lang siyang nakatingin sa amin habang nagsisiksikan 'yung ibang studyante. I scanned him. He really looks so good on his uniform.

The familiar scent... I missed it.

I cleared my throat. "Gael..."

I thanked God for not stuttering.

He pursed his lips. "Bakit hindi mo nanaman ako pinanpansin?"

My eyebrows arched. Napalingon tuloy 'yung ibang studyante na naroon. I shook my head and avoided him.

Naiinis na ako.

Siya 'yung- Hindi niya ako kinausap nang halos isa? Dalawang linggo- Tapos- Bakit siya pa galit?!

"Abreu," he called. Pero 'di ko siya pinansin. Imbis na bumalik ako sa table naming magkakaibigan ay nahanap ko na lang ang sarili kong bumabalik sa building namin.

Bahala ka diyan. Ewan ko sa 'yo. Naiinis ako sa 'yo.

Hindi naman kasi porket alam mong gusto kita ay ganoon na lang ang gagawin mo. Porket alam mo na kaya kitang patawarin kaagad gaganyanin mo na ako.

I sighed.

Andami kong rants sa utak ko. Hindi ko masabi sa personal.

"Abreu," he called, but louder.

Buti na lang ay may nag b-basketball sa quadrangle dahilan para kaonti lang ang mga studyante sa hallway.

"Abreu!"

Hindi ko siya pinansin. Napangiwi ako ng may mga nagtatakbuhan. Nabangga nila ako dahilan para mahulog 'yung mga hawak ko. They hit my left boob.

I fought the urge to touch it. May lalaki!

"Mag-ingat naman kayo!" He yelled. But I was still inhaling and exhaling hanggang sa mawala 'yung sakit nung dibdib ko. "Abreu-"

Pinulot ko 'yung corndog at napailing na lang nang makita na ang dumi na nun. I opened the garbage bin and threw it.

Nilingon ko siya. "Bakit?"

Nangunot ang noo niya kasabay ng pagtawa ng sarkastiko. "Hindi mo ako papansinin ng dalawang linggo tapos, 'bakit'-"

"Ikaw nga 'tong nanghost-"

"Luh," he said. Napairap ako. Ginulo niya ang buhok niya out of frustration.