Flowers and Bullets (Macimilian Series #2)

Chapter 31 Orphanage

Chapter 31

Orphanage

"What happened?" tanong sa akin ni Kyle pagkababa ko ng cellphone.

We are talking in his office when my mother called. Kinakabahan si Mama dahil madalas daw ang pagkahilo at pagsakit ng ulo ni Papa. She's worried that he might be seriously sick but my father refused to see a doctor.

"Nagaalala si Mama kay Papa. Ayaw daw mga pacheck up..." I filled Kyle with more information before thinking of a way to help my mother.

Makulit kasi si Papa kaya hangga't kaya niya ay alam kong hindi iyon mag papa check-up. Nagaalala na ako dahil hindi naman tatawag nang ganoon si Mama kung hindi talaga siya natatakot at nagaalala kay Papa.

"You can convince him. Hindi ba ay pupunta sila dito next week? Mas maganda din kung dito mo na patingnan."

Napatango ako sa sinabi ni Kyle. I sighed and sit more comfortable on the couch. Every month naman ay bumibisita sa akin sila Mama kaya lagi ko silang nakakamusta. Na sabi na sa akin noon ni Mama ang tungkol dito pero dahil ilang linggo naman na hindi na sumasakit ang ulo ni Papa ay hindi na niya ito kinulit. Ngayon nalang ulit.

"Bakit mo nga ako pinatawag dito?" mahinang tanong ko kay Kyle nang makabawi.

He smiled devilishly, "You really won't tell me you got back together with your ex?"

Napadiretso ako ng upo at bahagyang nanlaki ang mata.

"A-Ano? Saan mo naman nakuha yan? Hindi 'yan totoo."

He laughed and crossed his arms, sitting arrogantly at his swivel chair while intently looking at me.

"Sa guard? Tinatanong ko kung anong oras ka umuuwi at hindi ka sumasabay sa akin. May sumusundo daw sa'yo!"

Napasimangot naman ako, "Bakit naman tinatanong mo iyon sa gurad?"

"Ayaw mo talagang paalam sa akin?" he smirks, "Nagaalala lang ako dahil baka mamaya ay may nanliligaw na sa'yo. I did check the cctv and really Aio, akala ko best friends tayo?"

My lips protrude, "Pati cctv?" hindi makapaniwala kong tanong. "Makulit lang iyong si Javier!"

I got stunned at his laugh. Inalis niya ang pagkakahalukipkip at tumayo habang tumatawa pa din. He walks to me and sat across the couch.

"Hinuhuli lang kita! Bakit ko naman ichecheck ang cctv? Stalker? Ganda ka?" he laughed again that made me angier. "So Javier huh?"

Hindi ko alam kung gusto ko siyang hampasin o sigawan. Alin man doon ay wala akong nagawa. Tiningnan ko lang siya ng masama habang nakasimangot at masama ang loob. Alam na alam niya talaga akong hulihin? Nakakainis.

"Wala lang 'yon..."

"Hindi naman ako nagtatanong Aio? Huwag kang indenial."

I inhale deeply, trying to calm myself. Kapag nainis ako para akong guilty kahit wala naman talaga iyon.

Matapos ang lunch namin ni Javier ay nagulat ako dahil kahit sa paguwi ay sinundo niya ako kaya hindi na naman ako sumabay kay Kyle nang gabing iyon. Kinabukasan ay nagtext siya na hahatid ako sa opisina kaya isang oras bago ang pasok ay nandito na ako.

Hindi naman ako nakatakas ng hapon, nang muli niya akong sunduin. It's been going on for days that I can't help but to just go with it. Alam kong malalaman din naman ni Kyle, either sabihin ko o ganito, mahuhuli niya ako.

"Nagkabalikan na kayo?"

"Akala ko hindi ka magtatanong?"

"Ngayon nagtatanong na ako." He smiled cockily, "Kayo na ulit?"